ΠΕΡΠΑΤΆΝΕ ΣΤΗΝ ΆΒΥΣΣΟ.

 Μακαριώτατη μνήμη Αρχιμανδρίτη Θεοδοσίου (Ορλόφ) /+20.06.2003/, πρεσβύτερου της Λαύρας Πόχαεφ.

Ως θρύλος, αυτό το περιστατικό από τη ζωή των ασκητών που ζούσαν στα βουνά του Καυκάσου μεταδόθηκε από στόμα σε στόμα, πίσω στη δεκαετία του '90 του περασμένου αιώνα. Και πριν από λίγο καιρό ο Κύριος αποκάλυψε το όνομα του ασκητή που έκανε αυτό το θαύμα. Στη δεκαετία του 1960, υπό τον Χρουστσόφ, η KGB, με τη βοήθεια του στρατού, χτένιζε συστηματικά τα βουνά του Καυκάσου - έπιασαν όλους όσοι κρύβονταν εκεί, κυρίως μοναχούς, και τους έστειλαν σε σωφρονιστικά στρατόπεδα. Ο πιλότος του ελικοπτέρου ήταν αξιωματικός μάχης, είχε κομματικό δελτίο και ήταν επικεφαλής μονάδας ελικοπτέρων, είχε μεγάλη εμπειρία στις πτήσεις στα βουνά, όπου απαιτούνται ειδικές δεξιότητες από τους πιλότους. Στη συνέχεια στον Καύκασο του δόθηκε το καθήκον να ακολουθήσει μια ομάδα μοναχών με ελικόπτερο.


Οι μοναχοί ανέβηκαν στο βουνό από κάτω. Λίγο πιο χαμηλά πίσω τους, οι στρατιώτες κινούνταν με σιγουριά σε έναν πράσινο κλοιό. Αξιολογώντας την κατάσταση, είπε:

- Γη! Είμαι αέρας. Οι μοναχοί κινούνται προς την κορυφή του βουνού. Περιορίστε αργά τον δακτύλιο κορδόνι και πιέστε τους προς τα κάτω. Η κορυφή του βουνού είναι απότομη. Όταν φτάνουν εκεί, δεν έχουν πού να πάνε. Θα τους πάμε εκεί! Καλως ΗΡΘΑΤΕ!
- Αέρας! Είμαι η γη. Σε κατάλαβα. Τέλος σύνδεσης.

Αυτοί οι μοναχοί τους έβρισκαν. Και έτσι η επιχείρηση έφτασε στο τέλος της. Δεν ήξερε τι θα γινόταν με τους μοναχούς όταν τους συνέλαβαν. Ναι, τότε δεν τον ενδιέφερε, απλώς ακολουθούσε εντολές.

Εν τω μεταξύ, οι μοναχοί ανέβηκαν στην κορυφή του βουνού. Πίσω τους, στρατιώτες με σκυλιά έπιαναν τη διαφορά και μπροστά τους υπήρχε μια απύθμενη, σκέτη άβυσσος. Η κατάσταση ήταν απελπιστικά κρίσιμη.

Έκανε έναν ακόμη κύκλο και αιωρήθηκε ακριβώς πάνω από τους μοναχούς. Ο αέρας από τις λεπίδες φτερούγιζε τα ρούχα και τα μαλλιά τους. Με τα φώτα σηματοδότησης που αναβοσβήνουν, ο πιλότος του ελικοπτέρου ξεκαθάρισε στους μοναχούς ότι όλα είχαν τελειώσει. Οι στρατιώτες, στο μεταξύ, πλησίαζαν...

Ξαφνικά, κάτι ασυνήθιστο άρχισε να συμβαίνει από κάτω. Οι μοναχοί γονάτισαν και άρχισαν να προσεύχονται. Μετά σηκώθηκαν όλοι μαζί και περπάτησαν ως την άκρη της αβύσσου.

«Θα πηδήξουν; Αυτός είναι βέβαιος θάνατος! Τι, αποφάσισαν να αυτοκτονήσουν; - Σκέφτηκε με ενόχληση και άρπαξε το ραδιόφωνο:
- Γη! Γη! Μην πλησιάζετε, θέλουν να πηδήξουν! Βρίσκονται στην άκρη της αβύσσου! Καλως ΗΡΘΑΤΕ!
- Αέρας! Είμαι η γη. Περιμένουμε πέντε λεπτά και συνεχίζουμε να κινούμαστε. Δεν έχουμε χρόνο - σύντομα θα νυχτώσει.

Χωρίς να βγάλει τα μάτια του, κοίταξε τους μοναχούς που στέκονταν στην άκρη της αβύσσου. Και τότε ένας από αυτούς, που στεκόταν στη μέση, διέσχισε αργά τον χώρο μπροστά του τρεις φορές (και αυτός ήταν ο πατέρας Θεοδόσιος) και πάτησε πρώτος κατευθείαν στην άβυσσο! Αλλά για κάποιο λόγο δεν έπεσε, αλλά από θαύμα παρέμεινε κρεμασμένο στον αέρα.

Τα μαλλιά του πιλότου κουνήθηκαν στο κεφάλι του. Από ύψος είδε καθαρά ότι ο μοναχός δεν στεκόταν στο έδαφος, αλλά κρεμόταν στον αέρα!

Τότε αυτός ο πρώτος μοναχός άρχισε σιγά σιγά να κάνει βήματα και περπάτησε στον αέρα σαν μονοπάτι. Δεν έπεσε στην άβυσσο! Πως?! Όλοι οι άλλοι μοναχοί πάτησαν πίσω του και πέρασαν επίσης στον αέρα. Με τη σειρά του, σε μια αλυσίδα. Περπατούσαν ήρεμα ο ένας μετά τον άλλο, σηκώνονταν μέχρι που κρύφτηκαν όλοι σε ένα σύννεφο.

Από ότι είδε, ο πιλότος μπερδεύτηκε και παραλίγο να χάσει τον έλεγχο του ελικοπτέρου. Έχοντας συνέλθει λίγο, ταξίδεψε , προσγείωσε το ελικόπτερο σε ξέφωτο και το έσβησε.

Είκοσι λεπτά αργότερα, στρατιώτες από τον κλοιό έτρεξαν κοντά του. Όμως συνέχισε να κάθεται στο πιλοτήριο του ελικοπτέρου, προσπαθώντας να δώσει μια λογική εξήγηση για αυτό που είδε. Οι στρατιώτες περικύκλωσαν το ελικόπτερο και ο ανώτερος ρώτησε:
- Σύντροφε καπετάνιο, πού είναι; Πού είναι οι μοναχοί; Ανεβήκαμε στην κορυφή, αλλά δεν ήταν εκεί.
- Πήγαν στον παράδεισο...

... Ο συνταγματάρχης όρμησε στο δωμάτιο και πέταξε τά πράγματα του:
- Κάνε τον κόπο να εξηγήσεις, σύντροφε καπετάνιο, πού χάθηκαν οι μοναχοί που κυνηγήσαμε; Και πώς οδήγησες τον κλοιό σε ψεύτικο μονοπάτι!
«Δεν θα πιστέψετε τις εξηγήσεις μου πάντως, σύντροφε συνταγματάρχη. Να λοιπόν η κάρτα του κόμματός μου και η επιστολή παραίτησής μου.

Αφού έφυγε από το στρατό, βαφτίστηκε και έγινε πιστός...