ΣΤΟ ΚΟΙΜΗΤΉΡΙΟ.

Πέρασα από ένα δρομάκι βρίσκονται οι πιο ήσυχοι γείτονες.  Δεν μαλώνουν, δεν έχουν συγκρούσεις για το ποιος κατέλαβε την παράνομη θέση στάθμευσης.  Δεν υπάρχουν έπαρση και κακή εμφάνιση.  Κανείς δεν κουτσομπολεύει τον διπλανό του και όλοι γνωρίζουν τη γειτονιά τους.  Ωστόσο, έμεινα για λίγες στιγμές και κάθισα σε ένα παγκάκι κοντά σε έναν τάφο.  Προσπάθησα να αποσπάσω λίγη σοφία από το μέρος όπου κανείς και τίποτα δεν μπορεί να σε ενοχλήσει.  Πλήρης σιωπή.  Ωστόσο, συνέχισα να επιμένω, ίσως κάποιος είναι πιο τολμηρός και δεν με αφήσει να φύγω χωρίς λέξη.  Υπήρχε ένας καλοντυμένος γέρος σε ένα παγκάκι σε κάποια απόσταση, με τα μαλλιά του να πέφτουν στους ώμους του, με το πουκάμισό του πιεσμένο άψογα.  Καθόταν και μιλούσε με τη γυναίκα του που ήταν ήδη στο άλλο βασίλειο.  Της είπε πόσο κόστισαν οι λογαριασμοί του φυσικού αερίου τον περασμένο χειμώνα, άρχισε να απαριθμεί μερικά ονόματα, πιθανώς γείτονες που έφυγαν πρόσφατα από το τετράγωνο, αλλά και πόσο λίγο ακούγονται οι φωνές των παιδιών πέρα ​​από τους τοίχους του διαμερίσματος όπου κάποτε ζούσαν οι δύο .  Ήταν πεπεισμένος ότι πλησίαζε ο καιρός πριν να συναντηθούν ξανά.  Μετά την τελευταία επίσκεψη στο γιατρό, ελπίζει ότι θα κρατήσει μόνο λίγους μήνες.  Ήμουν λίγο λυπημένος, αλλά μετά γύρισε το βλέμμα του και ένιωσε ότι ήμουν τριγύρω και πιθανότατα είχα ακούσει τον διάλογο που είχε με τη γυναίκα του.  Μου χαμογέλασε μέσα από τα μεγάλα γυαλιά που κάλυπταν το μισό του πρόσωπο.  Κατέβηκα το δρομάκι που οδηγεί στην εκκλησία του νεκροταφείου και ντράπηκα να τον ρωτήσω κάτι.  Σύντομα θα γνωρίσει τον έρωτά του.  Σήμερα πήγα σπίτι πιο σοφός.  Στην πραγματικότητα, ο πλούτος συνίσταται στους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας σήμερα.  Μόλις φύγουν τα αγαπημένα μας πρόσωπα, ό,τι κατέχουμε χάνει την αξία του και κανείς δεν μπορεί να μας δώσει χαμένο χρόνο.  Αγαπήστε ο ένας τον άλλον σήμερα χωρίς λόγο.  Αγκαλιάστε τον εαυτό σας σήμερα.  Κάντε τώρα όλα όσα μπορεί να μην είναι δυνατά αύριο.  Σήμερα μας ανήκει, το αύριο είναι μυστήριο!

Πατήρ Αλέξανδρος Λούγκο