Η ιλαρή κοίμηση της δικαίας Αμερικανής Θεοκλήτης

 

Μοναχή Θεοφανία

Η Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου που βρίσκεται στο όρος Κίσσαβος (Όσσα), κοντά στο χωριό Ανατολή Αγιάς (Λάρισα), είναι μια από τις μοναδικές μονές στην Ελλάδα. Η Μονή είχε ιδρυθεί τον 10ο αιώνα, γνώρισε ιδιαίτερη άνθιση επί ηγουμένου Δαμιανού του Νέου († 1568). Στις αρχές του 2000 στην ερημωμένη μονή έφτασε ο Αγιορείτης γέροντας Δοσίθεος, ο οποίος άρχισε να κτίζει νέα κτίρια. Οι μοναχές με την καθοδήγηση του γέροντα και με επικεφαλής την ηγουμένη Θεοδέκτη, μια ηγουμένη με διάκριση και ενεργητικότητα, έδωσαν νέα ζωή στην εγκαταλελειμμένη μονή. Χαρακτηριστικό γνώρισμα της μονής είναι ότι οι εγκαταβιούσες σε αυτήν δεν κατάγονται μόνο από την Ελλάδα, αλλά προέρχονται και από άλλες χώρες, την Αυστρία, την Αυστραλία, την Αγγλία, την Αρμενία, τη Γερμανία, την Κύπρο, το Λίβανο, τη Ρωσία, τις ΗΠΑ, την Εσθονία και την Ιαπωνία. Μέρος των ιερών ακολουθιών στη μονή τελούνται στις μητρικές τους γλώσσες. Μια από τις εγκαταβιούσες σε αυτήν την μοναδική στο είδος της μονή ήταν και η μακαριστή μοναχή Θεοκλήτη, στην οποία αναφέρεται η σύντομη διήγηση που ακολουθεί.  

 

 

Η Αμερικανή Κλάρα Τέλεν (γενν. το 1984), στην επιθυμία της να αναζητήσει πηγές της χριστιανικής πίστης, γνώρισε την Ορθοδοξία στην Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου το 2008. Έχοντας περάσει από κατήχηση και έχοντας προετοιμαστεί, στις 19 Φεβρουαρίου του 2009, βαπτίστηκε και πήρε το όνομα Φωτεινή. Την εβδομάδα της Διακαινησίμου του 2013 έγινε ρασοφόρα μοναχή με το όνομα Θεοκλήτη. Το φθινόπωρο του ίδιου έτους η αδελφή Θεοκλήτη εμφάνισε προβλήματα υγείας και, μετά από σχετικές εξετάσεις, διαγνώστηκε με καρκίνο του λάρυγγα και του οισοφάγου. Άρχισε χημειοθεραπείες. Τον Απρίλη του 2014, την Πέμπτη της Διακαινησίμου, λόγω του ότι χειροτέρευσε η κατάσταση της υγείας της, εκάρη μεγαλόσχημη μοναχή από τον Μητροπολίτη Δημητριάδος κ.Ιγνάτιο. Την επόμενη μέρα μετακομίστηκε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας, όπου παρέμεινε για νοσηλεία τέσσερις ολόκληρους μήνες. Παρά τη βαριά κατάσταση της υγείας της, σε όλο αυτό το διάστημα, εξέπεμπε ειρήνη και αισιοδοξία. Τόσο το προσωπικό του νοσοκομείου, όσο και οι πολυπληθείς επισκέπτες της μοναχής Θεοκλήτης ένιωθαν ότι συνομιλούν με άγγελο. Οι αδελφές της Μονής που βρίσκονταν συνέχεια με τη μοναχή Θεοκλήτη, βεβαιώνουν ότι είχε τεράστια υπομονή και γενναιότητα, αλλά επίσης ότι νοιάζονταν για τους άλλους. Η ιδιαίτερα λεπτή ψυχή της μέσα από τον πόνο έγινε ακόμα πιο λεπτή και γι΄αυτό, καταλάβαινε αμέσως τις δυσκολίες και τις θλίψεις των ανθρώπων. Η μοναχή Θεοκλήτη προσπαθούσε να τις διασκορπίσει με το ιλαρό χαμόγελό της και την αδιάλειπτη ευχή του Ιησού, μετατρέποντας τη θλίψη σε ελπίδα. Ο θάλαμος του νοσοκομείου όπου πέρασε τους τελευταίους μήνες της ζωής της, μετατράπηκε σε μοναχικό κελλί, όπου ήταν αναμμένο ακοίμητο καντήλι, λιβανίζονταν οι αγίες εικόνες και η ίδια η μοναχή Θεοκλήτη προσευχόταν και έκανε εργόχειρο, ακολουθώντας το Μοναστηριακό τυπικό.

 

 

Πολλές φορές, οι γιατροί και οι νοσηλεύτριες νόμιζαν ότι η μοναχή Θεοκλήτη σβήνει. Ωστόσο εκείνη κάθε φορά νικούσε την ασθένειά της με το απερίγραπτο χαμόγελό της, το οποίο ξανά και ξανά εμφανιζόταν στο χαριτωμένο πρόσωπό της. Τον Ιούλιο η κατάστασή της δυσκόλεψε ιδιαίτερα. Οι γιατροί την συνέδεσαν με παροχή οξυγόνου και ενημέρωσαν άμεσα τη Μονή. Μόλις η αγαπημένη της ηγουμένη – η γερόντισσα Θεοδέκτη – μπήκε στο θάλαμο, η μοναχή Θεοκλήτη έβγαλε αστραπιαία τη μάσκα από το πρόσωπό της και ζήτησε να μεταλάβει, καθώς η Θεία Μετάληψη είχε γίνει για εκείνη καθημερινή τροφή και χαρά. Μετά τη Μετάληψη, η μοναχή Θεοκλήτη είχε πλέον πλήρη διαύγεια. Αργότερα διηγήθηκε στη γερόντισσα ότι εκείνη τη στιγμή ανέβηκε στον Θεό και ο Κύριος της είπε: «Θα είσαι μαζί Μου!» Η ψυχή της μοναχής ένιωσε απερίγραπτη ησυχία και ειρήνη. Ωστόσο σκέφτηκε τον πόνο που θα προκαλέσει άθελά της στις αδελφές με την αναχώρησή της για τον άλλον κόσμο. Είπε: «Ας γίνει όπως Εσύ θέλεις, Κύριε». Και ο Κύριος της χάρισε ακόμα ένα μήνα ή, ακριβέστερα, την χάρισε στις αδελφές για ένα μήνα ακόμα. Η μοναχή Θεοκλήτη παρέδωσε ήσυχα και ανάλαφρα την ψυχή της στα χέρια του Αγαπημένου της Χριστού νωρίς το πρωί της 18ης Αυγούστου του 2014. Το σώμα της μακαρίας μοναχής Θεοκλήτης διατήρησε την ευκαμψία και την ευλυγισία του μέχρι τη στιγμή που την έβαλαν στο χώμα του νεκροταφείου της Μονής, όπου υπηρέτησε με μεγάλη αγάπη και αυταπάρνηση, αφήνοντας τη σφραγίδα της σε όλους τους χώρους και σε όλα τα διακονήματα. Σύμφωνα με πολλούς πνευματικούς ανθρώπους, ορισμένοι από τους οποίους δεν την είχαν γνωρίσει, αλλά προσεύχονταν για αυτήν, η μοναχή Θεοκλήτη απέκτησε όχι μόνο την ανάπαυση, αλλά και το θάρρος ενώπιον του Θεού. Στη Μονή συχνά έρχονται άνθρωποι που ζητούν άδεια να μπουν στο νεκροταφείο για να προσευχηθούν στον τάφο της για τα προβλήματα που τους απασχολούν.

 

 

Είναι εκπληκτικό που μια τόσο απλή και ανοιχτή για τον Θεό ψυχή, μόλις σε τέσσερα χρόνια, μπόρεσε να ωριμάσει πνευματικά, αγιάζοντας με την απόλυτη παράδοσή της στον Θεό, και να φτάσει στη θέωση, η οποία αποτελεί το σκοπό κάθε πιστού χριστιανού. Η απόλυτη, γεμάτη αγάπη και σεβασμό, υπακοή στη γερόντισσα και η αποφυγή κατάκρισης των ανθρώπων όχι μόνο με το λόγο, αλλά και με τη σκέψη, είναι οι δύο αρετές που, σαν δύο φτερά, μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, ανέβασαν την ψυχή της μοναχής στους Ουρανούς. Εκεί συνάντησε τις ψυχές των αγίων μοναχών που για αιώνες ασκήτευαν στις πλαγιές του Κισσάβου και που η ευωδία των αγώνων τους ακόμα και τώρα γίνεται αισθητή στη Μονή.

Η αδελφότητα της μονής μας έχει να μάθει πολλά από την ήσυχη παραμονή στους κόλπους της μιας τόσο μοναδικής ψυχής, ενός νέου δόκιμου Δοσίθεου[1]. Τις μοναχές μας τις παρηγορεί η πεποίθηση ότι η αδελφή Θεοκλήτη έγινε η πρώτη κτητόρισσα του ουράνιου κοινοβίου μας, εκεί όπου μας περιμένει όλες εμάς.

 

Μοναχή Θεοφανία

Η εγκαταβιούσα στη Μονή Τιμίου Προδρόμου, Ανατολή Αγιάς Λάρισας

Από τα ελληνικά στα ρωσικά μετέφρασε ο Γκεβόργκ Καζαριάν

Μετάφραση για την πύλη gr.pravolsavie.ru: Αναστασία Νταβίντοβα

 

Pravoslavie.ru

 

8/18/2023