Ο Alexey Anishchenko, ένας ακτινολόγος από την επικράτεια του Κρασνοντάρ, έφερε πίσω στη ζωή ένα πνιγμένο κορίτσι:

«Συνέβη στις 15 Αυγούστου. Εκείνη την ημέρα, η αδερφή μου και οι ανιψιοί μου ήρθαμε στο ποτάμι για να κολυμπήσουμε. Όλα ήταν καλά - ζέστη, ήλιος, νερό. Τότε η αδερφή μου μου λέει: "Lyosha, κοίτα, ένας άντρας πνίγηκε, έξω, κολυμπάει πέρα ​​από ..."

Ο Alexey Anishchenko, ένας ακτινολόγος από την επικράτεια του Κρασνοντάρ, έφερε πίσω στη ζωή ένα πνιγμένο κορίτσι:
«το πνιγμένο κορίτσι  παρασύρθηκε από ένα γρήγορο ρεύμα και έπρεπε να τρέξω περίπου 350 μέτρα μέχρι να προλάβω. Αποδείχθηκε ότι ήταν παιδί. Υπάρχουν όλα τα σημάδια ενός πνιγμένου ανθρώπου - ένα αφύσικα πρησμένο στομάχι, ένα μπλε-μαύρο σώμα, οι φλέβες είναι πρησμένες. Δεν ήξερα καν αν ήταν αγόρι ή κορίτσι. Τράβηξα το παιδί στη στεριά, άρχισα να βγάζω νερό από μέσα του. Το στομάχι, οι πνεύμονες - όλα ήταν γεμάτα νερό, η γλώσσα συνέχισε να βυθίζεται. Ζήτησα μια πετσέτα από τους ανθρώπους που στέκονταν δίπλα μου. Κανείς δεν έδωσε με , περιφρόνησαν, τρόμαξαν με το θέαμα της κοπέλας, και  λυπήθηκαν για τις όμορφες πετσέτες τους. Και δεν φοράω τίποτα άλλο παρά μαγιό. Λόγω του γρήγορου τρεξίματος, και ενώ την έβγαζα από το νερό, ήμουν εξαντλημένος, δεν υπήρχε αρκετός αέρας για τεχνητή αναπνοή.
Δόξα τω Θεώ, περνούσε η συνάδελφός μου, η νοσοκόμα Όλγα, αλλά ήταν από την άλλη πλευρά. Άρχισα να ουρλιάζω. Το παιδί που κατάπιε νερό έγινε απίστευτα βαρύ. Οι αγρότες ανταποκρίθηκαν στο αίτημα να μεταφέρουν το κορίτσι στην άλλη πλευρά. Εκεί, με την Όλγα συνεχίσαμε όλες τις ενέργειες ανάνηψης.

Στράγγισαν το νερό όσο καλύτερα μπορούσαν, έκαναν μασάζ καρδιάς, τεχνητή αναπνοή, για 15-20 λεπτά δεν υπήρχε καμία αντίδραση, ούτε από την κοπέλα, ούτε από κοντινούς θεατές. Ζήτησα ασθενοφόρο, δεν φώναξε κανείς και ο σταθμός του ασθενοφόρου ήταν κοντά, 150 μέτρα μακριά. Η Όλγα και εγώ δεν είχαμε την πολυτέλεια να αποσπαθούμε ούτε για ένα δευτερόλεπτο, οπότε δεν μπορούσαμε καν να τηλεφωνήσουμε.
Μετά από λίγο, βρέθηκε ένα αγόρι και έτρεξε να ζητήσει βοήθεια. Στο μεταξύ, όλοι προσπαθούσαμε να ξαναζωντανέψουμε ένα κοριτσάκι, πέντε ετών. Από την απελπισία, η Όλγα άρχισε ακόμη  να κλαίει, φαινόταν ότι δεν υπήρχε πια ελπίδα. Όλοι γύρω έλεγαν, άσε αυτές τις άχρηστες προσπάθειες, θα της σπάσεις όλα τα πλευρά, γιατί κοροϊδεύεις τους νεκρούς. Αλλά τότε το κορίτσι αναστέναξε!

Η νοσοκόμα που ήρθε τρέχοντας άκουσε τον ήχο ενός καρδιακού παλμού. Το κορίτσι απομακρύνθηκε επειγόντως και στη συνέχεια κλήθηκε ασθενοφόρο. Μετά από μια εβδομάδα σε κώμα, ξύπνησε. Τώρα φαίνεται να τα πάει καλά.

Αποδείχθηκε ότι το κορίτσι καθόταν σε ένα κούτσουρο και έπεσε από αυτό στο νερό. Χτυπώντας το κεφάλι της σε μια πέτρα, έχασε τις αισθήσεις της. Και μετά κολύμπησε στις πολυσύχναστες παραλίες, την είδαν όλοι, και κολύμπησε πιο πέρα, και αν δεν την είχε δει η αδερφή μου, τότε μάλλον θα είχε εξαφανιστεί.

Όταν εγώ, πέφτοντας, έτρεξα πίσω της, με κοίταξαν σαν να ήμουν ανόητος. Για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω καν τι να σκεφτώ για τέτοια αδιαφορία. Είναι τρομακτικό, τι θα συμβεί αν το παιδί σας θα είναι στη θέση της; Μου έκανε επίσης εντύπωση το γεγονός ότι κανείς δεν ήθελε να δώσει πετσέτες, περιφρόνησε, γύρισσν μακριά, έφυγαν. Και κάποιος μάλιστα συμβούλεψε να το αφήσει. Αλλά επέζησε. Ως μομφή σε κάθε ανθρώπινη αδιαφορία. Και συνεχίζει να ζει.

Τώρα πολλοί μου λένε: «Θα πιστωθεί στον άλλο κόσμο». Και γελάω, λένε, τώρα δεν είναι τρομακτικό να πεθάνεις. Ως γιατρός, γνωρίζω ότι υπάρχει ένας κανόνας - εάν ένα άτομο πνιγεί, τότε είναι αδύνατο να σταματήσει η ανάνηψη πριν από την άφιξη ειδικής βοήθειας. Στην υποθερμία, σε αυτή την περίπτωση, δηλαδή όταν το νερό είναι κρύο, ο εγκέφαλος μπορεί να παραμείνει χωρίς αέρα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Γι' αυτό δεν τα παρατήσαμε και κόντρα σε όλες τις πιθανότητες καταφέραμε να ξαναζωντανέψουμε το κορίτσι!».