Πέντε χρόνια σέ ένα λάκκο!!!

 ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙ

Μεταξύ των σωρών λαμπερών σκουπιδιών, καθαρής βρωμιάς και διαφημιστικής εκστρατείας στα δίκτυα τον τελευταίο καιρό, δεν υπάρχει τίποτα για να κολλήσετε ούτε με το μυαλό ούτε την καρδιά σας. Αλλά καμιά φορά σε αυτή τη λασπωμένη θάλασσα συναντάς τέτοια μαργαριτάρια!

Περιέχουν όλη την αξία της ζωής. Ίσως έχετε και εσείς κάποια από αυτά; Πράγματι, τώρα ένα άτομο μπορεί να κριθεί από το ποιες πληροφορίες στο Διαδίκτυο αναζητά, επιλέγει και αποδέχεται ως δικές του.

Ο Alexander Vorontsov πέρασε 5 χρόνια σε ένα λάκκο στην Τσετσενία.
Ρωτάω: «Πώς έζησες;» Κι εκείνος: «Φαντάσου, διοικητή, προσευχήθηκα, πήρα πηλό, τον κύλησα σε σβώλους και τον έφαγα. Το χειμώνα έφαγε το χιόνι». «Λοιπόν πώς;» ρωτάω. Και λέει: «Ξέρεις, αυτά τα πήλινα σφαιρίδια ήταν σαν σπιτική πίτα για μένα».

Προσπάθησαν να τον πυροβολήσουν πολλές φορές. Για να μην τραπεί σε φυγή, του κόπηκαν οι τένοντες στα πόδια, με αποτέλεσμα να μην αντέχει. Τον έβαλαν στα βράχια, είναι γονατισμένος, και 15-20 μέτρα από αυτόν υποτίθεται ότι τον πυροβολούν πολλά άτομα με πολυβόλα.
Λένε: «Προσευχήσου στον Θεό σου, αν υπάρχει Θεός, τότε μπορεί να σε σώσει». Και προσευχήθηκε: «Κύριε Ιησού, ο Γλυκός μου, ο Θαυμαστός Χριστός μου, αν σε ευχαριστεί σήμερα, θα ζήσω λίγο ακόμα». Αφαιρούν τη σκανδάλη - σβήνει. Και έτσι δύο φορές - η βολή ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ. Μετακινούν το πλαίσιο του μπουλονιού - ΟΧΙ βολή. Αλλάζουν τους γεμιστήρες, ο πυροβολισμός δεν ξαναγίνεται, τα πολυβόλα ΑΛΛΑΖΟΥΝ, η βολή ακόμα δεν γίνεται.

Τον χτύπησαν με κοτσάνια πολυβόλου και τον πέταξαν σε ένα λάκκο. Κάπως έτσι, δύο φορές οι σφαίρες δεν πέταξαν έξω από την κάννη, αλλά οι υπόλοιπες πέταξαν έξω και αυτό ήταν - πέταξαν ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ του. Σχεδόν κενό - ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ να τον πυροβολήσουν, χτυπήθηκε μόνο από βότσαλα από το ρικοσέ και αυτό είναι όλο.

Μια κοπέλα από την Τσετσένα ερωτεύτηκε τη Σάσα, ήταν πολύ νεότερη από αυτόν, ήταν 16 ετών, τότε το μυστικό της ψυχής. Για τρίτη χρονιά, του έφερε κατσικίσιο γάλα στο λάκκο το βράδυ, του το κατέβασε σε κορδόνια και έτσι τον έβγαλε. Το βράδυ, οι γονείς της την έπιασαν στα πράσα, τη μαστίγωσαν μέχρι θανάτου και την έκλεισαν σε μια ντουλάπα. Το όνομά της ήταν Άσελ.

Πήρε μαζί του τημ Άσελ. Βαπτίστηκε με το όνομα Άννα, παντρεύτηκαν και απέκτησαν δύο παιδιά, τον Κύριλλο και τη Μασένκα. Η οικογένεια είναι υπέροχη. Έτσι τον συναντήσαμε στο μοναστήρι Pskov-Pechersky. Αγκαλιαστήκαμε, κλάψαμε και οι δύο. Μου τα λέει όλα. Τον πήγα στον Γέροντα Άντριαν, ​​αλλά οι άνθρωποι εκεί δεν τον άφησαν να μπει. Τους λέω: «Αδέρφια, στρατιώτη μου, πέρασε 5 χρόνια σε ένα λάκκο στην Τσετσενία. Αφήστε με να φύγω για χάρη του Χριστού». Όλοι γονάτισαν και είπαν: «Πήγαινε, γιε μου». Πέρασαν περίπου 40 λεπτά.Η Σάσα βγαίνει με ένα χαμόγελο από τον Γέροντα Αντριάν και στην παλάμη του έχει τα κλειδιά του σπιτιού. Ο πατέρας τους έδωσε ένα σπίτι, το οποίο έδωσε στο μοναστήρι μια γριά μοναχή.

Και το πιο σημαντικό, η Σάσα μου είπε όταν χωρίσαμε, όταν τον ρώτησα πώς επέζησε από όλο αυτό: «Για δύο χρόνια που καθόμουν στην τρύπα, έκλαιγα τόσο πολύ που όλος ο πηλός κάτω μου ήταν βρεγμένος από τα δάκρυα. Κοίταξα τον έναστρο ουρανό της Τσετσενίας μέσα από το χωνί του zindan και ΕΨΑΞΑ για τον Σωτήρα μου..."

Ivan Rusov