Το 2009 έμεινα έγκυος. Ζήτησα από τον σύζυγό μου να πάει μαζί μου στο δεύτερο υπερηχογράφημα, που αποδείχτηκε ότι δεν ήταν μάταιο... Μια γυναίκα γιατρός, που με κάλεσε σε διαβούλευση έβγαλε μια ετυμηγορία: «Είναι κορίτσι. Έξι μήνες (22-24 εβδομάδες).Τεράτωμα της ιεροκοκκυγικής περιοχής. Η άμβλωση για ιατρικούς λόγους».
Μετά θυμάμαι τον εαυτό μου να κλαίει στο ιατρείο ενός γενετιστή, ο οποίος με ενέπνευσε ότι το παιδί θα είναι ανάπηρο, οι παιδοχειρουργοί μας δεν ξέρουν να χειρουργούν, φτιάχνουν σωλήνες στο πλάι αντί για το ορθό. Και καταδικάζω το παιδί σε βασανιστήρια.
Θυμάμαι ότι πήγα στον άντρα μου και έλεγα: «Μπορείς να φανταστείς! Κορίτσι!" Και στο κεφάλι μου υπάρχει τέτοια σύγχυση και η σκέψη περιστρέφεται: «Αυτό είναι ένα κορίτσι, είναι μικρό, ανυπεράσπιστο». Και πρέπει να πω ότι από την παιδική ηλικία (με την πρόνοια του Θεού) φοβόμουν πολύ την έκτρωση. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, φοβόμουν την έκτρωση!
Η μαμά ήταν επίσης πολύ ανήσυχη, έκλαψε και σύντομα είδε ένα πρόγραμμα για τη Matronushka στο κανάλι Soyuz TV (και είναι μεγάλο θαύμα που η άπιστη μητέρα ήταν η πρώτη που "θυμήθηκε" τον Θεό!). Στη συνέχεια, επιστρέφοντας από τη δουλειά, είδα μια διαφήμιση σε μια στάση λεωφορείου με μια πρόσκληση για ένα προσκύνημα στη Matronushka στη Μόσχα. Η μαμά με πήρε τηλέφωνο και είπε ότι έπρεπε να φύγω.
Η μητέρα με υποδέχτηκε πολύ θερμά. Μείναμε κοντά στο ιερό περισσότερο από το αναμενόμενο, αλλά κανείς δεν μας είπε λέξη. Μετά πήγαμε στο ναό και πήραμε αγιασμό. Μετά από αυτό, άρχισα σιγά σιγά να γίνομαι μέλος της εκκλησίας. Πήρα άρωμα και κοινωνούσα.
Ήρθε η ώρα να γεννήσετε. Προσευχήθηκα όσο καλύτερα μπορούσα. Οι γιατροί έκαναν πολλές διαγνώσεις (προεκλαμψία, πολυυδράμνιο), τα πόδια μου γάργαραν από το πρήξιμο, υπήρχε ένα σοβαρό τσιμπημένο νεύρο, μόνο ο άντρας μου με σήκωσε, εγώ ο ίδιος ούρλιαζα από τον πόνο, δεν μπορούσα να σηκωθώ, αλλά προσευχόμουν κανονικά! Στεκόμουν, φοβόμουν να καθίσω! Προσευχήθηκα με τρόμο! Πίστευε στον Κύριο και δεν νοιαζόταν για τίποτα άλλο.
Κατά την προγεννητική περίοδο, έπρεπε να παρακολουθήσω μια «διαβούλευση» γιατρών, όταν οι γιατροί φώναξαν ο ένας στον άλλον και αρνήθηκαν να γεννήσουν και τελικά με «απαγόρευσαν» στον διευθυντή, λέγοντας ότι αυτή ήταν μια ενδιαφέρουσα περίπτωση για ας το πάρει η ίδια. Μου πρότεινε να κάνω καισαρική τομή.
Κατά τη διάρκεια της επέμβασης ένιωσα την παρουσία κάποιου. Η φωνή μιας γυναίκας με βοήθησε να διαβάσω μια προσευχή στη Ματρώνα της Μόσχας, εξήγησε ότι κάθε λέξη στην προσευχή είναι σημαντική, κάθε λέξη περιέχει νόημα.
Η κόρη μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο παίδων, στο χειρουργικό τμήμα. Τη δεύτερη μέρα, ο σύζυγος βάφτισε την κόρη του και στον ναό όπου πήγε, του έδωσαν μια εικόνα της Ματρωνσ και του είπαν να προσευχηθεί σε αυτήν. Η επέμβαση έγινε την τρίτη μέρα μετά τη γέννηση, διήρκεσε τρεις ώρες. Το παιδί βρισκόταν στα πρόθυρα της ζωής και του θανάτου όλο αυτό το διάστημα και για αρκετές επόμενες ημέρες.
Θυμάμαι πώς οι γονείς και ο σύζυγός μου έφτασαν στο μαιευτήριο μετά το νοσοκομείο παίδων και στάθηκαν με σκυθρωπά, ακόμη και μαύρα πρόσωπα. Τους ρωτάω: «Λοιπόν, τι; Νεκρός?" Κούνησαν αρνητικά το κεφάλι τους, αλλά έμοιαζαν ότι όλα ήταν πολύ άσχημα.
Λίγες μέρες αργότερα, η κόρη μου άρχισε να αναρρώνει. Την ένατη μέρα πήρα εξιτήριο από το μαιευτήριο και η κόρη μου μεταφέρθηκε από την εντατική στο θεραπευτικό τμήμα, όπου γνωριστήκαμε. Ξάπλωσαν εκεί για πολλή ώρα. Υπήρχαν πολλά μικρά και μεγαλύτερα θαύματα! Όταν πήραμε εξιτήριο, ήρθαν σε εμάς δημοσιογράφοι, μας πήραν συνεντεύξεις και κινηματογράφησαν την κόρη μας. Οι γιατροί δεν πίστευαν ότι το παιδί θα περπατούσε, αλλά κούνησε τα πόδια του.
Η πεθερά μου δεν πίστευε στον Θεό. Όταν ακόμη σχεδίαζα να πάω στη Matronushka ενώ ήμουν έγκυος, με απέτρεψε και με διαβεβαίωσε ότι δεν θα γινόταν κανένα θαύμα. Και έτσι, μετά την απελευθέρωσή μας, εκείνη και ο πεθερός της διάβασαν στην εφημερίδα ότι είχαν εγγραφεί σε όλη τους τη ζωή, ένα μικρό άρθρο με τίτλο «Οι γιατροί του Σαράν έκαναν ένα θαύμα» και στο άρθρο αναγνώρισαν εμένα και την εγγονή τους. . Τότε η πεθερά μου έτρεξε και αγόρασε ένα εικονίδιο Matronushka!
Από τότε, ο ναός είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής της κόρης μου και της ζωής μου. Η Matronushka είναι μέλος της οικογένειάς μας.
Θαυμαστός είναι ο Κύριος στους αγίους Του!!! Δόξα σε Σένα, Θεέ μας, δόξα σε Σένα!!!"
(Tatyana Kashigina)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας ευχαριστούμε.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.