«Δεν είναι περίεργο που υποφέρεις», έλεγε συχνά ο ιερέας, «αυτό είναι απαραίτητο για να καταλάβεις τα βάσανα των άλλων.

Κάνε υπομονή, Χριστέ, που είσαι αναμάρτητος, υπέμεινες μομφές από τη δημιουργία, και ποιος είσαι εσύ που δεν θα υποφέρεις; ξέρεις ότι η ψυχή εξαγνίστηκε από τα βάσανα, ξέρεις ότι ο Χριστός σε θυμάται αν σε επισκεφτεί με λύπες; Διάλεξε μόνος σου τον δρόμο της ζωήςτο πιο δύσκολο πράγμα. Όταν μπαίνεις στη ζωή, χρειάζεται να προσευχηθείς στον Κύριο να κατευθύνει το μονοπάτι σου. Αυτός, ο Ύψιστος, δίνει έναν σταυρό σε όλους σύμφωνα με τις κλίσεις της ανθρώπινης καρδιάς. Ποιος σας είπε ότι ο Θεός τιμωρεί τους ανθρώπους για τις αμαρτίες τους, όπως λέμε συχνά όταν βλέπουμε έναν γείτονα που έχει πέσει σε κάποιο πρόβλημα ή ασθένεια. Όχι, οι δρόμοι του Κυρίου είναι μυστηριώδεις. Εμείς οι αμαρτωλοί δεν χρειάζεται να ξέρουμε γιατί ο Παντοδύναμος Χριστός συχνά επιτρέπει αδικίες που είναι ακατανόητες για τον ανθρώπινο νου. Ξέρει τι κάνει και γιατί. Οι μαθητές του Χριστού δεν πίστευαν ποτέ ότι ο Χριστός θα τους έδινε ευτυχία, με την έννοια της επίγειας ευημερίας. Χαιρόντουσαν μόνο με την πνευματική επικοινωνία με τον Γλυκότατο Δάσκαλό τους. Άλλωστε, ο Ιησούς εμφανίστηκε στον κόσμο για να επιβεβαιώσει με τη ζωή Του τους οπαδούς Του στην ιδέα ότι η επίγεια ζωή είναι ένας αδιάκοπος άθλος. Ο Χριστός θα μπορούσε να είχε αποφύγει τα βάσανά Του, αλλά ο Ίδιος πήγε οικειοθελώς στον σταυρό. Ο Θεός αγαπά ιδιαίτερα εκείνους που οικειοθελώς πηγαίνουν να υποφέρουν για χάρη του Χριστού.»

 

Αιδ. Αλέξι (Σολόβιεφ