Με όση θέρμη πλησίασε ο νέος τον Χριστό στο αυριανό ευαγγέλιο με άλλη τόση απογοήτευση απομακρύνθηκε από κοντά Του…..

Με όση θέρμη πλησίασε ο νέος τον Χριστό στο  ευαγγέλιο 

με άλλη τόση απογοήτευση απομακρύνθηκε από κοντά Του…..

Αλλιώς είχε προγραμματισμένη την σωτηρία του…..

Πόσες φορές και εμείς πλησιάζουμε

με την προσευχή μας τον Χριστό

κρατώντας στα χέρια μας σφιχτά το θέλημα μας…..

Αλήθεια πώς να πιαστούμε από Εκείνον

εάν δεν αφήσουμε ελεύθερες τις χούφτες μας;

Είμαστε και λίγο ανόητοι γιατί δεν αντιλαμβανόμαστε

ότι τα μάτια του Χριστού βλέπουν 

πίσω από τις επιλογές μας, 

στο βάθος των κινήσεων της ψυχής μας…… 

Στο ερώτημα του νέου τι του λείπει να κάνει για σωθεί

Εκείνος του απαντά απλά και ξεκάθαρα:

''Πούλησε ότι σε πουλά, άφησε ότι σε αδειάζει’’. 

Δεν του λέει μόνο ‘’τι του λείπει’’ για να σωθεί 

αλλά κυρίως ‘’Ποιος στα αλήθεια του λείπει’’…..

Είναι ζηλιάρης λένε οι Πατέρες μας ο Θεός

δεν θέλει κάποιο κομμάτι της καρδιάς μας

αλλά όλη την αγάπη μας....

Γι΄ αυτό και στο άκουσμα ότι εκείνο που του λείπει 

είναι να αφήσει να μπει Φως  

και σε εκείνη την ανήλια γωνίτσα της ψυχής του 

στην οποία είχε βρει καταφύγιο το θέλημα του, 

εκείνος έφυγε καταστεναχωρημένος……

Θα ήθελε να του πει του Χριστού

μα τηρώ τόσο σωστά τις εντολές του Θεού, 

βοηθώ και τόσους ανθρώπους με τα πλούτη μου 

άσε μου και για μένα ‘’κάτι’’

(να τα χαίρομαι, ποιον ενοχλώ...γιατί πρέπει να καταστραφώ;)

Μα ο Χριστός δεν του προσέφερε

την πτώχευση αλλά την ελευθερία, την θεραπεία….

Δεν το πήρε χαμπάρι.....

Δύο επιλογές είχε ο νέος εκείνος 

φεύγοντας με την λύπη αγκαλιά 

ή να ξεκόψει τελείως από τον Θεό

(κάποιοι σήμερα θα έλεγαν 

να έτσι που τα λέει η Εκκλησία μας διώχνει από κοντά της 

ενώ αντιθέτως κοντά μας καλεί αλλά πως; ελεύθερους, 

δίχως όλα εκείνα που μας κόβουν την ανάσα, 

μας κλέβουν το οξυγόνο της χάριτος 

απ’ τα σωθικά της ύπαρξης μας 

και δεν μπορούμε να απολαύσουμε 

την συνοδοιπορία με τον Χριστό) 

ή να εμπιστευτεί τα λόγια του Χριστού……

Από μας ο Χριστός την ανταπόκριση περιμένει,

το «να’ ναι ευλογημένο» της διάθεσης μας

και έρχεται η Χάρη Του 

και προσθέτει στην απόφαση μας την δύναμη….

Γι΄ αυτό και κλείνει την περικοπή ελπιδοφόρα,

με κείνον τον γεμάτο παρηγοριά λόγο Του:

«τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν»!

Πατήρ Ιωάννης Παπαδημητρίου