Κοτόπουλο πιλάφι και η αγάπη του πατέρα

Κοτόπουλο πιλάφι και η αγάπη του πατέρα

 Τις προάλλες ήρθε στην Εκκλησία μας μια τριάντα κοπέλα.  Τις εικόνες τις προσκυνά ωραία.  Μετά έρχεται σε μένα.

 Μου εξομολογείται ότι τίποτα δεν πάει καλά στη ζωή της.  Είναι single, δεν έχει σταθερή δουλειά, όλα είναι τρελά.  Δεν μπορεί πλέον να προσευχηθεί.  Νιώθει ότι ο Θεός την έχει ξεχάσει.

 Την κοιτάζω για πολλή ώρα και δεν λέω τίποτα.  Υπάρχει πολλή θλίψη και απογοήτευση στην καρδιά της.

 Της  λέω: Ο Θεός σε αγαπάει.  Δεν σε ξέχασε.  Θέλει απλώς την αγκαλιά σου.  Καθαρή καρδιά και πίστη.  Κοιτάξτε, κάντε έναν κανόνα προσευχής.  Κάνετε το Παρεκκλήσι της Μητέρας του Θεού και του Ακάθιστο του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου κάθε απόγευμα για 40 ημέρες, το συνηθισμένο μου κανόνα.  Σε θυμάμαι κι εγώ.

 Η κοπέλα με διακόπτει.  Άσε με, πατέρα, με τούς  κανόνες.Έκανα όλους τους ακαθιστους στον κόσμο, κανόνες επί κανόνων, και τίποτα.

 Θύμωσα λίγο.

 Της είπα: ο κανόνας της προσευχής δεν είναι συνταγή για κοτόπουλο πιλάφι.  Δεν είναι μια μαγική ιεροτελεστία, μια μαγική φόρμουλα, που αναγκάζει τον Θεό να ανοίξει το σεντούκι με τα καλούδια.

 Η κοπέλα ανοίγει τα μάτια της.

 Συνεχίζω.  Ο κανόνας είναι απλώς μια πρόφαση για να ταπεινωθείς, να μιλήσεις με τον Θεό, να νιώσεις την αγάπη Του.  Είναι απλώς ένα περιβάλλον στο οποίο συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι κανένας πριν από τον Χριστό, αλλά ότι σε αγαπά απεριόριστα.  Αν κάνεις έναν κανόνα βιαστικά για να πάρεις τα αποτελέσματα και δεν αλλάξεις, αν δεν κλάψεις, αν δεν φωνάξεις απελπισμένος στον Πατέρα, τίποτα δεν γίνεται.

 Το κορίτσι ξεσπά σε κλάματα.  Σωστά, πατέρα, ούτε που πίστευα ότι θα γινόταν κάτι.  Θα αλλάξω τη ζωή μου.

 το ομολογώ.

 Πήγαινε ανάλαφρα σαν μωρό περιστέρι.  Σήμερα μου γράφει ότι βρήκε δουλειά.  Είναι χαρούμενη που βρήκε τον πατέρα.

Πατήρ Ιωάννης Ιστρατι