20 Δεκεμβρίου είναι η ημέρα μνήμης του Αγίου Αμβροσίου του Μεδιολάνου /†397/. Σχήμα-Αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος Μπαλαμπανόφσκι /01/01/1879 – 15/10/1978/ - ένας από τους τελευταίους πρεσβύτερους της Όπτινα, φορέας του πνεύματος της μακαρίας Όπτινας, εκοιμήθη σε μοναχισμό στο όνομά του.

 

20 Δεκεμβρίου είναι η ημέρα μνήμης του Αγίου Αμβροσίου του Μεδιολάνου /†397/. Σχήμα-Αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος Μπαλαμπανόφσκι /01/01/1879 – 15/10/1978/ - ένας από τους τελευταίους πρεσβύτερους της Όπτινα, φορέας του πνεύματος της μακαρίας Όπτινας, εκοιμήθη σε μοναχισμό στο όνομά του.

Ήταν γνωστός πολύ πέρα ​​από τα σύνορα της γης Kaluga, και πιστοί από όλη τη Ρωσία συνέρρεαν στον ιερέα για βοήθεια, συμβουλές και παρηγοριά.

Ο πατέρας Αμβρόσιος διέθετε τα χαρίσματα της διόρασης, θεραπεύοντας ψυχικές και σωματικές παθήσεις και συχνά κατά την εξομολόγηση υπενθύμιζε ο ίδιος στους μετανοούντες ξεχασμένες αμαρτίες.

Ο γέροντας ίδρυσε ένα μυστικό γυναικείο μοναστήρι στον κόσμο: με την ευλογία δύο Πατριαρχών, της Μόσχας και της Ιερουσαλήμ, τέλεσε πάνω από 800 μοναχιτς. Οι περισσότερες από αυτές ήταν γυναίκες.

Καθοδηγώντας το ποίμνιό του, ακολούθησε έναν μέτριο δρόμο: δεν ευλογούσε για υπερβολικά πνευματικά επιτεύγματα, αλλά ταυτόχρονα κατήγγειλε τους απρόσεκτους και μετά από κάθε εξομολόγηση μιλούσε για την ανάγκη διόρθωσης. Ζούσε πολύ απλά, ήταν παιδικά ευγενικός και εμπιστευόταν στις συναναστροφές του με τους ανθρώπους.

Η απλότητα, η πραότητα και η ταπεινοφροσύνη τράβηξαν τους πάντες στον γέροντα. Τις γιορτές το σπίτι του ήταν πάντα γεμάτο. Μέχρι και 100 άτομα μαζεύτηκαν για το γεύμα. Υπήρχαν πάντα άγιοι ανόητοι εδώ, και μορφωμένοι και απλοί άνθρωποι τον λάτρευαν.

Κοιμοταν  λίγο. Το βράδυ προσευχόταν, γονατιστός μπροστά στις εικόνες, για όλους όσοι έρχονταν κοντά του, για όλο τον κόσμο. «Πρέπει να προσευχόμαστε για όλο τον κόσμο», είπε, πηγαίνοντας στο κελί του, θυμούνται τα πνευματικά του παιδιά.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, τα πόδια του πρήστηκαν, ήταν μαύρα, δεν ένιωθαν ζεστασιά - τα χρόνια που πέρασε στη φυλακή για την πίστη του Χριστού είχαν αποτέλεσμα... Τα αγαπημένα παιδιά του έφτιαξαν με τα χέρια τους ένα ξύλινο καρότσι και τον μετέφερε στην υπηρεσία. Αλλά ο πατέρας Αμβρόσιος δεν παραπονέθηκε ποτέ, είπε μόνο: «Ό,τι έδωσε ο Κύριος είναι όλο δικό μου». Και υπηρέτησε.

Πριν από το θάνατό του, εξομολογήθηκε στα πνευματικά του παιδιά ότι τόν επισκέφθηκε ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ. Και λίγα λεπτά πριν πάει η ψυχή του στον Κύριο, είπε: «Ήρθαν λοιπόν ο μπαμπάς και η μαμά. Μέλισσες. Τι γλυκό μέλι». Και πάλι: «Ελάτε κοντά μου σαν να είμαι ζωντανός. Και όλα τα αιτήματά σου θα εισακουστούν και θα σε βοηθήσω σε όλα».