Ένα ενδιαφέρον γραφικό που δείχνει σε βάθος χρόνου την χρήση των τριών αυτοπροσδιοριστικών ονομασιών των μεταΒυζαντινών Ελλήνων σε αντιπροσωπευτικό* αριθμό βιβλίων που εκδόθηκαν από το 1450 εως το 1821.

📈Ένα ενδιαφέρον γραφικό που δείχνει σε βάθος χρόνου την χρήση των τριών αυτοπροσδιοριστικών ονομασιών των μεταΒυζαντινών Ελλήνων σε αντιπροσωπευτικό* αριθμό βιβλίων που εκδόθηκαν από το 1450 εως το 1821. 

Με βάση τα στοιχεία της πηγής βλέπουμε:

🔹Ο όρος Έλληνας χρησιμοποιείται από την λογιοσύνη  αλλά και από κληρικούς ήδη από τον 15ο αιώνα με διπλή έννοια(εθνική και σε καποιες περιπτώσεις θρησκευτική) και εκτινάσσεται την εποχή του διαφωτισμού και της Επανάστασης του 1821. 

🔸Ο όρος Γραικός αυξήθηκε αλλά όχι στον ρυθμό που αυξάνεται ο όρος Έλληνας.

🔹Ο όρος Ρωμαίος/Ρωμηός κλπ. αποτελεί έκπληξη πως δεν χρησιμοποιείται και τόσο τον πρώτο αιώνα μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης. Ωστόσο, με την εκτίναξη της βιβλιοπαραγωγής διπλασιάζεται η χρήση του στους κατοπινούς αιώνες.  

📍Σημαντικό είναι να αναφερθεί πως εδώ βλέπουμε μονάχα τον αυτοπροσδιορισμό των Ελλήνων κυρίως με την οπτική των λογίων και δεν αντικατοπτρίζει 100% το πως αυτοπροσδιορίζονταν οι Έλληνες που ζούσαν από το Παρίσι μέχρι την Καππαδοκία και τον Πόντο. Δυστυχώς, είναι αδύνατο να υπάρξουν αξιόπιστα δεδομένα για το δεύτερο. 

Πηγή: Ελένη Αγγελομάτη Τσουγκαράκη, «Πως αυτοπροσδιορίζονταν οι Υπό ξένη κυριαρχία Έλληνες.»