ΨΑΛΜΌΣ 26. ΣΤΙΧΟΣ 16 Επιβλεψον ἐπ᾿ ἐμὲ καὶ ἐλέησόν με, ὅτι μονογενὴς καὶ πτωχός εἰμι ἐγώ.

16 Επιβλεψον ἐπ᾿ ἐμὲ καὶ ἐλέησόν με, ὅτι μονογενὴς καὶ πτωχός εἰμι ἐγώ.

Τί θὰ πεῖ μονογενής; Ὁ Δαβὶδ δὲν ἦταν μονογενής, εἶχε ἀδέλφια. Ἐδῶ τὸ μονογενὴς σημαίνει μοναδικός. Καθένας γιὰ τὸν Θεὸ εἶναι μονάκρι-

βος, ὁ καθένας. Ἐνῶ εἴμαστε πολλοὶ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ, ὁ καθένας εἶναι μονογενὴς υἱός, μονάκριβος υἱός. Σᾶς θυμίζω τὴν παραβολὴ τῶν προβάτων,

ποὺ ὁ ποιμὴν χάνει ἕνα πρόβατο καὶ ἐγκαταλείποντας τὰ ἐνενήντα

ἐννιὰ προσπαθεῖ νὰ βρεῖ τὸ ἕνα χαμένο πρόβατο. Αὐτὸ δὲν ἀναιρεῖ τὴν

πραγματικότητα τοῦ «ἐμεῖς» ποὺ ὑποδήλωσε ἡ Κυριακὴ προσευχή.

Εἴμαστε οἱ πολλοὶ καὶ ὁ καθένας ἀπὸ τοὺς πολλοὺς εἶναι ὁ ἕνας. Είμα

στε οἱ πολλοὶ σὲ ἕναν διαρκὴ διάλογο μὲ τὸν Ἕναν Υἱό – ὁ ἕνας καὶ οἱ

πολλοί. Στὴ θεία Κοινωνία προσερχόμαστε ἀσφαλῶς ὡς μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ ὁ καθένας ὡς μοναδικός, γι' αὐτὸ καὶ ἀναφέρεται τὸ ὄνομα ἑκάστου.

Μὲ αὐτὸ τὸ περιεχόμενο θὰ προσεγγίσουμε τὸ μονογενὴς καὶ τὸ

πτωχός. Ὁ πτωχός, ἐδῶ, ἔχει διττὴ σημασία. Τὸ ἕνα δηλώνει τὴν ἔνδεια

τοῦ ἀνθρώπου, μία διαρκὴ ἔνδεια, μία ἀνάγκη, ἂν θέλετε, τοῦ ἀνθρώπου.

Τὸ δεύτερο μπορεῖ νὰ σημαίνει μία κατάσταση, την κατάσταση τῆς πτωχείας. Μὲ τὴ δεύτερη ἔννοια ἔχει ἀναπτυχθεῖ στὸ εὐαγγέλιο τοῦ Ματθαίου ἡ δύναμη τῆς πτωχείας, ὅταν κατατίθεται ὁ περίφημος μακαρισμός: μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν

οὐρανῶν (Ματθ. 5,3). Οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἔχουν

πνεῦμα πτωχείας, αὐτοὶ ποὺ δὲν εἶναι δεμένοι μὲ τὰ στοιχεῖα τῆς ἀνάγκης, ἀλλὰ εἶναι ἐλευθερωμένοι, κατ' οὐσίαν ἀπελεύθεροι, αἰχμάλωτοι ποὺ

ἔχουν ἐλευθερωθεῖ.