Για τον αείμνηστο αρχιερέα Vasily Borin /15/02/1917–27/12/1994/

 Για τον αείμνηστο αρχιερέα Vasily Borin /15/02/1917–27/12/1994/

Σύμφωνα με τις αναμνήσεις των πνευματικών του τέκνων: «Ο πατέρας ήταν πολύ δραστήριος άνθρωπος. Ως ιερέας, αποκατέστησε αρκετά (επτά ή οκτώ) κατεστραμενες εκκλησίες και υπηρέτησε ταυτόχρονα σε 3 ενορίες (αρχικά σε μια, μετά σε άλλη,μετά τον 3ο), ακολουθώντας (όχι όλοι, 10-20 άτομα) συμμετείχαμε επανειλημμένα σε εκκλησιαστικές γιορτές σε γειτονικά χωριά.

Ο πατέρας Βασίλης ήταν πολύ υπομονετικός, προσευχόταν πολύ και θρηνούσε για τα παιδιά του. Προσπάθησε να προκαλέσει τον φόβο του Θεού στους ανθρώπους... Ο ιερέας είπε στον άντρα: «Ναι, είσαι άρρωστος!» Πώς λοιπόν μπορείς να θεραπευτείς αν είσαι σε αμαρτία και συνεχίζεις να αμαρτάνεις; Και ο άνθρωπος φοβόταν ότι θα μείνει ανάπηρος για το υπόλοιπο της ζωής του, και προσπάθησε να κάνει προσευχή.

Ο πατέρας μας δίδαξε την αγάπη για τις ψυχές που απεβίωσαν και την προσευχή για αυτές. Μια μέρα, για διακοπές, του έδωσαν τόσες πολλές σημειώσεις ανάπαυσης που δεν είχε αρκετή δύναμη και χρόνο να τις διαβάσει. Έπεσε στα γόνατα και έκλαιγε, καλύπτοντας τις σημειώσεις με τα χέρια του: «Κύριε», προσευχήθηκε, «Βλέπεις ότι δεν έχω τη δύναμη να τις διαβάσω όλες, διάβασε τις μόνος σου!» Όταν ο ιερέας σήκωσε τα χέρια του, κατάλαβε ότι όλες οι σημειώσεις είχαν διαβαστεί. Μετά ευχαρίστησε τον Κύριο... Είχε το χάρισμα των δακρύων, ήξερε να προσεύχεται και να κλαίει μαζί με θλιμμένη και πονεμένη ψυχή».

Όταν έφτασε ο ιερέας, ο πατέρας Βασίλι φρόντισε να του το εξομολογηθεί. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί οι ιερείς συχνά κοινωνούν, αλλά σπάνια εξομολογούνται. Αυτό βλάπτει την πνευματική ζωή των ιερέων. Δεν τον ενοχλούσε που ο ίδιος, ένας διάσημος γέροντας, εξομολογείτο στον χθεσινό ιεροδιδάσκαλο.

Ο δαίμονας διώχνεται με τη νηστεία και την προσευχή. Αυτό βρισκόταν στη βάση της ζωής της ενορίας του πατέρα Vasily. Η εξυπηρέτηση ήταν χαλαρή και τακτική. Υπήρχε πάντα μια ατμόσφαιρα Μεγάλης Σαρακοστής, βαθιάς μετάνοιας, που έδινε πνευματική δύναμη για όλο το χρόνο.

Πολλοί δαιμονισμένοι ζούσαν πάντα στις εκκλησίες όπου υπηρετούσε ο πατήρ Βασίλι. Τους «τιμώρησε», διαβάζοντας ειδικές προσευχές ξόρκι σύμφωνα με το περίφημο φυλλάδιο του Peter Mogila, για να διώξει τους δαίμονες από τους «άρρωστους» ανθρώπους που κατείχαν.

Επιπλέον, συχνά επαναλάμβανε ότι δεν υπήρχε κανένα όφελος να απαλλαγεί γρήγορα από τον «ένοικο» και να επιστρέψει στην προηγούμενη άδεια - ταραχώδη ή «συλλογική-συσσωρευτική» ζωή. Και ζώντας εδώ σε ένα μοναστήρι, κάπως παρόμοιο με ένα μοναστήρι, οι άνθρωποι περνούν από την πιο σημαντική «ακαδημία» - μαθαίνουν την επιστήμη του Χριστού, μαθαίνουν τι είναι η πνευματική ζωή και πώς να σώσουν τις ψυχές τους. Καλή δουλειά!

Το φαγητό ήταν πολύ απλό, πενιχρό (αλλά κανείς δεν πεινούσε), και έπρεπε να δουλέψουν πολύ (και μόλις δούλευες μια μέρα, το φαγητό έγινε πολύ νόστιμο). Μόλις φτάσετε, είτε κρυώνετε είτε πεινάτε, πηγαίνετε αμέσως στην υπακοή (δηλαδή, σε αυτούς που μόλις έφτασαν δεν δόθηκε ιδιαίτερη λιχουδιά).

Η συμβουλή που έδωσε ήταν απλή αλλά σοφή. Όταν η ηγουμένη του μοναστηριού της Πουχτίτσα, η Μητέρα Βαρβάρα, επρόκειτο να χειρουργηθεί, ζήτησε τη συμβουλή του πατέρα Βασίλι: «Τι να κάνω, πάτερ, να συμφωνήσω ή όχι; Ίσως θα πεθάνω, αλλά πρέπει να αποκαταστήσουμε το μοναστήρι...» - «Βαρβαρούσκα, αν σε χρειαστεί ο Θεός στο μοναστήρι, δεν θα πεθάνεις, και αν δεν το κάνεις, θα πεθάνεις χωρίς χειρουργική επέμβαση. Πήγαινε στην εγχείρηση».
Αυτό ήταν το σκεπτικό του: απλό και σωστό.

Πολλοί άνθρωποι θεραπεύτηκαν με τις προσευχές του ασκητή, αλλά κάποιοι παρέμειναν στην ίδια κατάσταση. Ο πατέρας Βασίλι είπε: «Είμαι μόνο δούλος του Θεού και η θεραπεία προέρχεται από τον Θεό. Τίποτα δεν συμβαίνει σε έναν πιστό χωρίς το θέλημα του Θεού. Εάν ο Κύριος ευλογεί την κάθαρση, τότε οι δαίμονες υποχωρούν».

Από τα απομνημονεύματα της πνευματικής κόρης του πατέρα Βασίλι: «Κάποτε μια γυναίκα ήρθε στον ιερέα με μια ελκυστική κόρη, αλλά όχι εντελώς υγιή... Εργάστηκε για πολύ καιρό. Η μητέρα έφερε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό για την αναστήλωση του ναού. Κουβαλούσε ακούραστα τούβλα, έκανε κάθε είδους δουλειά...

Η ώρα της αναχώρησης πλησίαζε, και η καρδιά της έσφιγγε από απόγνωση: «Αυτό με το οποίο ήρθαμε είναι αυτό που φεύγουμε», είπε στον πατέρα Βασίλι... Ο πατέρας Βασίλι ήταν πολύ αναστατωμένος αφού μίλησε μαζί της... Το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ... Γονάτισα, σήκωσα τα χέρια μου σε προσευχή και, με δάκρυα, άρχισα επίμονα να ζητώ από τον Κύριο να βοηθήσει τη φτωχή γυναίκα.

Το πρωί μετά τη λειτουργία και την επίπληξη έγινε ένα θαύμα. Το κορίτσι ένιωθε καλύτερα. Η μητέρα απείρως χαρούμενη πήγε σπίτι με την κόρη της ευχαριστώντας τον Θεό και τον π. Βασίλι.

Πέρασε λίγος καιρός καιο π. Βασίλι έλαβε ένα γράμμα από αυτήν, γεμάτο δάκρυα: «...Πατέρα, προσευχήσου για την κόρη μου... Έφυγε από το σπίτι, μπλέχτηκε με τοξικομανείς...»

...Ο πατέρας κλειδώθηκε στο κελί του, έκλαψε πικρά και ζήτησε από τον Κύριο συγχώρεση για εκείνη την αυθάδη νυχτερινή προσευχή για εκείνη.

Κατά τη διάρκεια των κηρυγμάτων του, έλεγε συχνά αυτή την ιστορία και έλεγε ότι δεν μπορεί κανείς να πάει ενάντια στο θέλημα του Θεού. Αν κάτι δεν δίνεται σύμφωνα με την επιθυμία σας, τότε είναι καλύτερο για εσάς. Ταπεινώσου, υποτάξε στο θέλημα του Θεού. «Αν η μητέρα μου και εγώ το είχαμε καταλάβει αυτό τότε, η κόρη μου, αν και άρρωστη, δεν θα είχε χαθεί στις αμαρτίες της».

...Ο πατέρας είπε ότι ο Κύριος μπορεί να είναι μαζί με ένα άτομο μόνο όταν το άτομο έχει παραιτηθεί από όλες τις περιστάσεις που του θέτει ο ίδιος ο Θεός...

Ο πατέρας Βασίλης μας είπε: «Αν τώρα σταματήσεις να αρρωσταίνεις, είσαι απόλυτα υγιής , τότε αφήστε να πάτε στον κόσμο - 

...Απαλύνει μόνο τα βάσανα και δεν ζήτησε από τον Θεό πλήρη θεραπεία. Για να ζει πάντα ο άνθρωπος με μετάνοια και να θέλει πάντα να στρέφεται στον Θεό...

Σε ένα κήρυγμά του μίλησε για τον ενορίτη του που εργαζόταν σε συλλογικό αγρόκτημα. Όταν η ταξιαρχία ξεκουράστηκε, πήγε στην άκρη και διάβασε το Ευαγγέλιο. Και τώρα ήρθε η ώρα να πεθάνει. Ο πατέρας ενημερώθηκε, αλλά όταν έφτασε ήταν πολύ αργά... «Έχετε πάρει όλοι μέτρα;» – ρώτησε τον γιατρό. «Ναι», απάντησε εκείνη.

Τότε ο πατέρας Βασίλι είπε: «Αυτός ο δούλος του Θεού δεν εγκατέλειψε το Ευαγγέλιο, ο Θεός δεν θα την αφήσει χωρίς το μυστήριο». Και γυρνώντας προς την ψεύτικη γυναίκα, είπε: «Μετανόησε, δούλε του Θεού!» Και άρχισε να απαριθμεί τις αμαρτίες. Εκείνη τη στιγμή όλοι είδαν δύο δάκρυα να κυλούν από τα κλειστά της μάτια. Και ο ιερέας ρώτησε: «Θα κοινωνήσετε;»

Άνοιξε το στόμα της και ο ιερέας την κοινωνούσε.

«Ναι», είπε ο γιατρός, «ο Θεός υπάρχει!» «Και από τότε πίστευα στον Κύριο».

«...Ο πατήρ Βασίλι συμβούλεψε το πρωί, σηκώνοντας από το κρεβάτι, να σταυρώσεις τα πόδια σου με τα λόγια: «Κύριε, ευλόγησε τα πόδια μου να περπατήσω στα μονοπάτια των εντολών Σου!

Ο πατέρας προσπάθησε να μας κρατήσει στην εκκλησία όσο περισσότερο γινόταν, εξηγώντας ότι κάθε λεπτό που περνούσε εδώ καταγραφόταν από έναν άγγελο...»

Από τα απομνημονεύματα της μοναχής Pukhtitsa: «Πρώτο άκουσα αυτό το όνομα - πατέρας Vasily Borin - σ, όταν ζήτησα από τη μητέρα μου  να πάω στο μοναστήρι. Η μητέρα μου είπε ότι δεν θα με πήγαινε στο μοναστήρι, αλλά θα με συνιστούσε στον πατέρα Βασίλη...

Περπατήσαμε στον αυτοκινητόδρομο που οδηγεί στον αχυρώνα, και όταν συναντήσαμε τον ιερέα, ή μάλλον τον ακούσαμε να φωνάζει: «Έχω έχασε ένα πρόβατο!» Όλα μέσα μου άρχισαν να θροΐζουν: «Είναι πίσω μου!» ...Ο πατέρας, που μας βλέπει για πρώτη φορά, κατευθύνεται κατευθείαν προς το μέρος μου... Θυμάμαι αυτή τη συζήτηση

- έγραψα ένα βιβλίο, «περί ταπεινοφροσύνης», λέγεται. Τον πρώτο τόμο τον έγραψα μόνος μου, και τον δεύτερο θα δουλέψουμε μαζί. Ο πρώτος τόμος, νομίζω, είναι ο εαυτός του, και ο δεύτερος όλοι εμείς, πάνω στους οποίους ξόδεψε τη φωτιά της καρδιάς του...

Οι μέρες περνούν, και η μητέρα σιωπά για την αποδοχή στο μοναστήρι. Αλλά τότε μια μέρα στην εκκλησία... έρχεται ο ιερέας και μου λέει: «Μωρό μου!» Περιμένετε τα καλά νέα!
Και πράγματι, την ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, η Ηγουμένη Βαρβάρα με κάλεσε κοντά της και μου είπε: «Να πάω στο μοναστήρι!»

...Βοηθούσε τους ανθρώπους να μπουν στο σωστό δρόμο. Είτε επιλύονταν οικογενειακά ζητήματα είτε προέκυπταν στεγαστικά ζητήματα, ο ιερέας προσευχόταν πάντα στην εκκλησία, κατά τη διάρκεια των προσευχών, στη Λειτουργία, για όσους απευθύνονταν σε αυτόν. Προσευχόταν και στο κελί του. Και μόνο τότε έδωσε απάντηση...

Πρέπει να πω ότι οι καιροί ήταν σκληροί τότε για τους Ορθοδόξους. Δεν μπορούσαμε να μείνουμε για πολύ καιρό με τον π. Βασίλη. Η αστυνομία επισκέφτηκε τόσο το βράδυ όσο και το βράδυ. Έπρεπε να κρυφτώ. Και όσοι δεν τα κατάφεραν τους έπαιρναν, αν και με τις προσευχές του π. Βασίλη, επέστρεφαν...

Μια μέρα οι αρχές επρόκειτο να κλείσουν το ναό, αλλά ο ιερέας προσευχήθηκε θερμά και το επόμενο πρωί χιόνισε τόσο πολύ που δεν μπορούσαν να οδηγήσουν το αυτοκίνητό τους. Μέχρι και ψωμί έπεφταν από ελικόπτερα τότε. Ο πατέρας χάρηκε...»

Ας δώσουμε μερικές ακόμη μαρτυρίες για τα θαύματα που αποκάλυψε ο Κύριος με τις προσευχές του ασκητή:

Ο πατέρας Βασίλι είπε πώς κάποτε προσευχόταν όλο το καλοκαίρι στον προφήτη Ηλία για να μην αφήσει τη βροχή να πέσει στον έδαφος, γιατί η στέγη του ναού δεν ήταν καλυμμένη. Έτσι, η δυνατή βροχή άρχισε να πέφτει μόνο μετά την ολοκλήρωση των κατασκευαστικών εργασιών.

Και πόσες δακρύβρεχτες προσευχές έκανε ο ιερέας στον Θεό, ζητώντας κεφάλαια και βοήθεια για να γίνουν οικοδομικές εργασίες! Μόνο ο Θεός το ξέρει αυτό.

Θυμάμαι δύο εργάτες ήρθαν στον ιερέα για να του ζητήσουν να τους πληρώσει για κάποια δουλειά. Αλλά δεν έχει χρήματα...

Έτσι ο πατέρας Βασίλι λέει στους εργάτες:
«Περιμένετε μέχρι το βράδυ, περιμένω μεταφορά από το ταχυδρομείο».

...Αν και δεν ήξερε για καμία μεταφορά και γι' αυτό ανησυχούσε, φυσικά. Εκείνος όμως προσευχήθηκε και πίστεψε.

Και, σίγουρα, η μεταφορά χρημάτων έφτασε σύντομα. Ο ίδιος ο πατέρας Βασίλι εξεπλάγη με αυτό.

Όμως ο ιερέας δεν είχε μόνο το χάρισμα της προσευχής. Είχε το μεγάλο χάρισμα να στέκεται ενώπιον του Θεού. Για κάθε πράξη ζητούσε ευλογία από τον Κύριο, από τη Βασίλισσα των Ουρανών, από τους αγίους. Αν έπρεπε να λυθεί κάποιο ζήτημα, δεν έκανε τίποτα χωρίς προσευχή. Και αμέσως στράφηκε στον Θεό με μια φλογερή και συχνά δακρύβρεχτη προσευχή, και πήρε απάντηση. Επομένως, ο πατέρας Βασίλι είχε πάντα σαφήνεια και σταθερότητα πεποίθησης για το τι να κάνει.

Ο εξομολόγος του π. Βασιλείου ήταν ο περίφημος γέροντας Συμεών από το Πεχώριο. Και τότε μια μέρα ο πατέρας Βασίλι ταξιδεύει για επαγγελματικούς λόγους και θέλει να αγοράσει ένα εισιτήριο για το Tartu. Και ο ταμίας του δίνει ένα εισιτήριο για το Pechory Pskovskikh.

Όσο κι αν ήταν αγανακτισμένος, εκείνη φαινόταν να μην τον άκουγε. Ο πατέρας Βασίλι ταπεινώθηκε και πήγε στο Pechory - υπάρχουν πάντα πολλές ανησυχίες και είναι πάντα ανάμεσα στους ανθρώπους, και στη συνέχεια απροσδόκητα, κάτω από πολύ περίεργες συνθήκες, προέκυψε η ευκαιρία να προσευχηθεί ιδιωτικά, να υπηρετήσει "τον μόνο που έχει ανάγκη". ..

Και αποδεικνύεται ότι ήρθε - για την κηδεία του πνευματικού του πατέρα, πρεσβύτερου, πατέρα Συμεών. Και ο π. Βασίλι θυμήθηκε ότι ζήτησε από τον εξομολόγο του να τον προειδοποιήσει πότε έπρεπε να έρθει να τον αποχαιρετήσει, αν ο Γέροντας Συμεών ετοιμαζόταν να πάει ένα μακρύ ταξίδι. Και ο γέροντας τον καθησύχασε: «Θα σε πάρω τηλέφωνο, μην ανησυχείς.»

Μέχρι τον Απρίλιο του 1992, όταν μια σοβαρή ασθένεια περιόρισε τον πατέρα Βασίλι στο κρεβάτι του, δεν ήξερε ούτε ανάπαυση ούτε διακοπές. Καθημερινά προεξήρχε πρωινές και απογευματινές προσευχές και λιτάτες, κάθε Κυριακή και Μεγάλες Αργίες τελούσε Κατανυκτική Αγρυπνία και Θεία Λειτουργία, ενώ εξομολογούσε και κοινωνούσε σε 200 - 250 άτομα.

Οι θείες λειτουργίες συχνά συμπληρώνονταν από πολλές ώρες θερμών κηρυγμάτων. Μόνο μερικές φορές κάποιος επισκεπτόμενος ιερέας τον βοηθούσε. Οι εξομολογήσεις συνήθως γίνονταν μόνο μια φορά την εβδομάδα, αλλά διαρκούσαν όλη τη νύχτα μέχρι το πρωί. Όλοι όσοι ήρθαν είχαν χώρο να κοιμηθούν και να φάνε...

Μετά το κλείσιμο των συνόρων μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, σχεδόν σταμάτησε η άφιξη των προσκυνητών στην Εσθονία, αλλά ο βαριά άρρωστος ιερέας δεν επέπληξε πια. Αρκετές δεκάδες άνθρωποι παρέμειναν στον φράχτη του μοναστηριού του.

Επί δυόμισι χρόνια τελούνταν ακολουθίες με επισκεπτόμενους ιερείς. Μετά την αναχώρηση του γέροντα στον Κύριο, στον τόπο των κατορθωμάτων του, στον τίμιο τάφο του, δίπλα στο βωμό του ναού που αναστήλωσε, παρέμειναν να ζήσουν καμιά δεκαριά από τα πνευματικά παιδιά του ιερέα... Τα πνευματικά παιδιά του ιερέα Βασίλη τοποθέτησαν έναν σταυρό στον τάφο του ιερέα τους με την επιγραφή: Mitred Archpriest Vasily Borin 15/02/1917 – 27/12/1994

Τον Σεπτέμβριο του 2002, κατόπιν αιτήματος του Μητροπολίτη Korniliy, ο ναός Ηλία στη Vasknarva, με διάταγμα του Παναγιωτάτου Ο Πατριάρχης Αλέξιος, μετατράπηκε σε μοναστήρι και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο μοναστήρι Πουχτίτσα...