Στις 20 Φεβρουαρίου - πριν από 95 χρόνια, η Ηγουμένη Ραχήλ (Ερσόβα) /1869 - 20/02/1929/, η τελευταία ηγουμένη της περίφημης μονής Καζάν-Μπογκοροντίτσκι στην πόλη Καζάν, απεβίωσε στον Κύριο.

 Στις 20 Φεβρουαρίου - πριν από 95 χρόνια, η Ηγουμένη Ραχήλ (Ερσόβα) /1869 - 20/02/1929/, η τελευταία ηγουμένη της περίφημης μονής Καζάν-Μπογκοροντίτσκι στην πόλη Καζάν, απεβίωσε στον Κύριο.

Σε αυτό το μοναστήρι το 1579 βρήκε το 9χρονο κορίτσι Ματρώνα εικονίδιο στη θέση που της υποδεικνύεται στο όνειρο. Η Υπεραγία Θεοτόκος εμφανίστηκε στη Ματρώνα τρεις φορές σε όνειρο και πρόσταξε την κοπέλα να πάει στα ερείπια του καμένου σπιτιού τους και να βγάλει από το έδαφος την εικόνα με την εικόνα Της.

Η Ματρώνα και η μητέρα της ήρθαν στις στάχτες και στο σημείο που υποδεικνύονταν βρήκαν μια εικόνα της Μητέρας του Θεού με το Παιδί Χριστό που δεν είχε ξαναδεί.

Με πλήθος κόσμου, η εικόνα μεταφέρθηκε στον κοντινό ναό του Αγίου Νικολάου της Τούλας. Στο δρόμο, συνέβη ένα θαύμα: όταν συνάντησαν την εικόνα, δύο τυφλοί ζητιάνοι, που ζητούσαν ελεημοσύνη στη βεράντα της εκκλησίας, θεραπεύτηκαν από την ασθένειά τους.

Η ανακάλυψη της θαυματουργής εικόνας έγινε στις 21 Ιουλίου (νέου ρυθμού) 1579, όταν ο μελλοντικός Πατριάρχης Ερμογένης, που αργότερα μαρτύρησε το 1612 από τους Πολωνούς, υπηρέτησε ως ιερέας στην επισκοπή Καζάν και έφερε το όνομα Ερμολάι. Συνέταξε μια ιστορία για αυτό και για τα πρώτα θαύματα από την εικόνα.

Η ανακάλυψη της θαυματουργής εικόνας μόλις 27 χρόνια μετά την κατάληψη του Καζάν από τα ρωσικά στρατεύματα υπό τον πρώτο Ρώσο Τσάρο Ιβάν Βασίλιεβιτς τον Τρομερό έγινε αντιληπτή ως ένα συμβολικό γεγονός τεράστιας σημασίας.

Το ίδιο 1579, με διάταγμα του Τσάρου Ivan Vasilyevich, ιδρύθηκε το μοναστήρι της Παναγίας στον τόπο της ανακάλυψής του. Η πρώτη μοναχή εκεί, σύμφωνα με το ιστορικό, ήταν η ίδια η Ματρώνα, η οποία έλαβε το όνομα Μαύρα.

Στο περίφημο αυτό μοναστήρι, η Ηγουμένη Ραχήλ ήταν η τελευταία ηγουμένη. Ήταν κόρη ενός αγρότη από την επαρχία Βιάτκα. Σε ηλικία 13 ετών, διορίστηκε στη Μονή Μεσολάβησης της επαρχίας Νίζνι Νόβγκοροντ.

Δύο χρόνια αργότερα, μεταφέρθηκε στο Μοναστήρι της Μητέρας του Καζάν, όπου το 1917 ανέβηκε στον βαθμό της ηγουμένης και όλη η ευθύνη για τις μοναστικές υποθέσεις σε μια τόσο δύσκολη και αβέβαιη εποχή έπεσε στους ώμους της.

Για την ασκητική της δράση, η Ηγουμένη Ραχήλ τιμήθηκε με χρυσό θωρακικό σταυρό με παράσημα με διάταγμα του Παναγιωτάτου Πατριάρχη.

Μετά το κλείσιμο της μονής, ο ακριβής χρόνος της οποίας δεν είναι γνωστός, αφού από το 1926, η κλειστή μονή εγγράφηκε ως ενορία, η οποία εκκαθαρίστηκε στις αρχές του 1931, η Μητέρα Ηγουμένη έμενε σε ιδιωτικό σπίτι με τέσσερις αδερφές, όπου Η ψυχή της, με το θέλημα του Παντοδύναμου Θεού, πήγε στον Κύριο.

Σύντομα, τουλάχιστον 9 μοναχές καταδικάστηκαν σε φυλάκιση σε στρατόπεδα, 41 μοναχές σε εξορία, όπου μερικές στη συνέχεια πυροβολήθηκαν.

Οι υπόλοιπες καλόγριες ζούσαν σε μικρές ανεπίσημες κοινότητες στο Καζάν, δουλεύοντας κυρίως σε εργοστάσια ραπτικής. Ταυτόχρονα, οι αδελφές που δεν εγκατέλειψαν τα μοναστικά τους τάματα φρόντιζαν κρυφά ιερείς και επισκόπους. Τέτοιες κοινότητες υπήρχαν μέχρι τη δεκαετία του '60. ΧΧ αιώνα.

Η μητέρα Ραχήλ βρήκε το τελευταίο της καταφύγιο στο νεκροταφείο Arskoye στην πόλη του Καζάν. Μετά από πολλά χρόνια αναζήτησης, οι τοπικοί ιστορικοί του Καζάν βρήκαν τον τάφο της.