Ὁ Leo Buscaglia γράφει γιά τήν ἐμπειρία τουστό ἀεροδρόμιο O'Hare, ὅπου ἀποκλείσθηκαν ἀπό τό χιόνι ἐπί δύο μέρες καί δύο νύκτες.

Ὁ Leo Buscaglia γράφει γιά τήν ἐμπειρία του

στό ἀεροδρόμιο O'Hare, ὅπου ἀποκλείσθηκαν ἀπό τό χιόνι ἐπί δύο μέρες καί δύο νύκτες. «Τό ἀεροπλάνο μας ἦταν τό τελευταῖο πού τοῦ δόθηκε ἄδεια προσγειώσεως. Μετά μᾶς ἀνήγγειλαν ὅτι ὄχι μόνο δέν

ὑπῆρχαν ἄλλες πτήσεις, ἀλλά ὅτι δέν μπορούσαμε κἄν νά φύγουμε ἀπό τό ἀεροδρόμιο ἐξαιτίας τῆς

χιονοθύελλας. Ημασταν ἀποκλεισμένοι. Μᾶς εἶπαν

ὅμως ὅτι τό φαγητό ἦταν δωρεάν καί τά μπάρ ἀνοι-

κτά. Σκέτος παράδεισος δηλαδή! Κι ὅμως ὑπῆρχαν

ἄνθρωποι πού οὐρλιάζανε στις συνοδούς: “Βγάλε με ἀμέσως ἀπ᾿ αὐτό τό ἀεροδρόμιο! Θέλω ὁπωσδήποτε νά γυρίσω στό Cincinnati". Καί καταλάβαινες ἀπό τὰ πρόσωπα τῶν συνοδῶν ὅτι ἔλεγαν: “Νά δῆς ἐγώ πάνω θέλω νὰ σὲ ξεφορτωθῶ”,

Σὲ ἀντίθεσι μὲ ὅλους αὐτούς πού οὐρλιάζανε καί

ἀπαιτοῦσαν νὰ τοὺς βγάλουν ἀμέσως ἀπό τό αεροδρόμιο ήταν μία καταπληκτική γυναίκα πού βρῆκε όλες τις μητέρες με παιδιά πού ταξίδευαν καί τούς εἶπε: “Αφῆστε μου τα παιδιά σας. Πάντα ἤθελα νά γύρω νηπιαγωγός καί τώρα θά στήσω ἕνα νηπιαγω-

νεῖο. Θὰ πῶ στά παιδιά μία ἱστορία καί στό μεταξύ

ἐσεῖς θὰ πᾶτε νά πιῆτε ἕνα ποτό καί νά φᾶτε κάτι".

Θα έπρεπε νά τή βλέπατε αὐτή τή γυναῖκα στο

ἀεροδρόμιο μέ ὅλα τά παιδιά μαζεμένα γύρω της νά τοὺς λέη ἱστορίες. Ηταν γιά ὅλους ἡ ἴδια κατάσταση, ἡ ἴδια χιονοθύελλα. Ποιά ἦταν ἡ διαφορά ἀνάμεσα στον τύπο πού οὔρλιαζε καί τή γυναῖκα πού ἔστησε τό αὐτοσχέδιο νηπιαγωγεῖο; Μιά ἐπιλογή, αὐτό ἦταν ὅλο. Μία ἀπίστευτη, θαυμάσια, μαγική, προσωπική ἐπιλογή. Σέ ἀναγνωρίζω. Καί θέλω νά σέ βοηθήσω, διότι αὐτό μοῦ δίνει χαρά»

Τό «κατ᾿ εἰκόνα».