23 Μαρτίου – Πριν από 24 χρόνια ο Ιερομόναχος Βλαδίμηρος (Shikin) εκοιμήθη στον Κύριο /25/06/1947 – 23/03/2000/ .

 23 Μαρτίου – Πριν από 24 χρόνια ο Ιερομόναχος Βλαδίμηρος (Shikin) εκοιμήθη στον Κύριο /25/06/1947 – 23/03/2000/ .

Ο Ιερομόναχος Βλαδίμηρος, ο οποίος πήρε μοναχικούς όρκους λίγο πριν από το θάνατό του, υπηρέτησε στη Μονή Σεραφείμ-Ντιβέεβο για μόνο 6 χρόνια. Ζέστανε χιλιάδες ψυχέςη αγάπη του Χριστού, οδήγησε στην Εκκλησία, στράφηκε στη μετάνοια. Έγινε πραγματικά πνευματικός πατέρας για πολλούς προσκυνητές που ήρθαν στο Ντιβέεβο.

Γεννήθηκε στην περιοχή Tambov, σε οικογένεια δασκάλων. Αποφοίτησε από το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας, Σχολή Δημοσιογραφίας. Έγραψε τη διατριβή του για τα έργα του F.M. Ντοστογιέφσκι. Το 1984 παντρεύτηκε.

Το 1992, η οικογένεια μετακόμισε στο Ντιβέεβο, ο Βλαντιμίρ εργάστηκε για την αποκατάσταση του ναού στο χωριό Bolshoye Cherevatovo και προετοιμάστηκε για την ιεροσύνη.

Το 1993 χειροτονήθηκε ιερέας και διορίστηκε ιερέας στο μοναστήρι Diveyevo. Από τις πρώτες μέρες της ιερωσύνης του ως τις τελευταίες, αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στην υπηρεσία του Θεού και των ανθρώπων.

Το 1999, ο πατέρας του Βλαντιμίρ διαγνώστηκε με καρκίνο. Η θεραπεία και η χειρουργική επέμβαση ήταν ανεπιτυχείς.

Απάντηση ήρθε από τον Αρχιμανδρίτη Κύριλλο από τη Λαύρα: «Πάτερ Βλαδίμηρο, έλαβα την επιστολή σου... Θεωρώ απαραίτητο να σε ευλογήσω για την τόνωση. Με την προϋπόθεση ότι η μητέρα σου συμφωνεί και με την ευλογία του άρχοντα σου».

Στις 20 Ιανουαρίου 2000, στον Ναό της Γεννήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου (Μονή Σεραφείμ-Ντιβέεφσκι) - ο πατέρας Βλαντιμίρ πήρε μοναστικούς όρκους.

Αυτή η ιστορία είναι από τα πνευματικά παιδιά του πατέρα Βλαδίμηρου, του Δημήτρη και της Όλγας. Λίγο πριν διαγνωστεί ο πατέρας Βλαντιμίρ, έφεραν τους γνωστούς τους, νεαρούς συζύγους, από το Νίζνι Νόβγκοροντ στον ιερέα.

Και οι δύο είναι άπιστοι, μακριά από τον Θεό και την Εκκλησία. Ο νεαρός βρισκόταν σχεδόν στο τελευταίο στάδιο του καρκίνου· έκανε πολλαπλά μαθήματα χημειοθεραπείας, από τα οποία έγινε εντελώς φαλακρός. Ο πατέρας αφιέρωσε πολλή προσοχή και προσπάθεια σε αυτούς τους ανθρώπους. Μίλησε μαζί τους, συμβούλεψε άμεση γενική εξομολόγηση Κοινωνία και ευλογημένα ταξίδια στις πηγές. Δέχτηκε την πρώτη του μετάνοια. Έκαναν όλα όσα τους πρότειναν.

Σε λίγα μόλις λεπτά γίνεται σαφές: ο καρκινοπαθής, για τον οποίο οι γιατροί υπέγραψαν ένταλμα θανάτου, έχει θεραπευτεί πλήρως. Οι γιατροί είναι χαμένοι. Δεν υπάρχουν σημάδια, ακόμη και υπολειμματικά, μιας τρομερής ασθένειας. Αυτό ήταν τον Αύγουστο. Τον Σεπτέμβριο ο ιερέας διαγνώστηκε με καρκίνο.

Όταν ο πατέρας Βλαδίμηρος θάφτηκε, η γυναίκα του θεραπευμένου άνδρα ήρθε στον Δημήτρη, που τους είχε φέρει κάποτε στο Ντιβέεβο, και του είπε ότι ο σύζυγός της, έχοντας μάθει για τον θάνατο του πατέρα Βλαντιμίρ, της είπε για το μυστικό μέρος της επικοινωνίας του με αυτόν.

Δεν είχε καμία αμφιβολία ότι θα πέθαινε, ήταν σε βαθιά απόγνωση. Ξαφνικά, ο πατέρας Βλαντιμίρ, στο τέλος της εμφανώς ανεπαρκούς εξομολόγηση του, είπε: «Μη φοβάστε. Θα θεραπευτείς πλήρως. Θα πάρω τις αμαρτίες σου πάνω μου».

Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα σκεφτούν ότι ο πατέρας Βλαντιμίρ πέθανε επειδή ανέλαβε τις αμαρτίες του και μαζί με αυτές και την ασθένεια του Ευγένιου.

Αλλά, φυσικά, αυτή η μοίρα ήταν μέρος του υπέρογκου φορτίου των ανθρώπινων θλίψεων που ανέλαβε οικειοθελώς ο ιερέας. Παρόμοιες καταστάσεις επαναλαμβάνονταν τακτικά στη ζωή του.

Ο πατέρας Βλαντιμίρ είχε κάθε λεπτό ετοιμότητα να βοηθήσει ακόμα και με τα «γυμνά χέρια» του: χωρίς να το σκεφτεί ούτε μια στιγμή, έσπευσε να σώσει, να τραβήξει έξω και να κάνει ανάνηψη.

Ο μόνος αρχιστράτηγος όλων των εσωτερικών ενόπλων δυνάμεων του ιερέα ήταν η ίδια η πνευματική διαίσθηση του ίδιου του κληρικού.

Όλη η πολυπλοκότητα, το μεγαλείο και, τελικά, η τραγωδία βρισκόταν στο γεγονός ότι δεν υπήρχε έμπειρος εξομολογητής κοντά - ένας πρεσβύτερος που καθοδηγούσε έναν φρεσκοψημένο ζεστό ιερέα, ριγμένο από την Πρόνοια του Θεού στις πολύ πυκνές πνευματικές μάχες στο ίδιο το Ντιβέεβο.

Η καρδιά του ιερέα, που λαχταρούσε για βοήθεια, δεν μπορούσε να κρατηθεί σε ήρεμη, νηφάλια, ισορροπημένη και λογική κατάσταση. Στα παράπονα και τη δυσαρέσκεια της συζύγου του για την πολύ καθυστερημένη επιστροφή του από την εξομολόγηση του μοναστηριού, ο ιερέας απάντησε: «Δεν μπορώ να αφήσω κανέναν να φύγει απαρηγόρητος!».

Ο πατέρας Βλαντιμίρ είχε βαθιά εσωτερική σεμνότητα. Το ράσο, το μόνο που φορούσε, ήταν, χωρίς υπερβολή, ρούχο ζητιάνου. Δεν υπήρχαν αρκετά χρήματα για να αγοράσετε ένα νέο πράγμα.

Ωστόσο, κανείς δεν σκέφτηκε να προσέξει τι φορούσε ο πατέρας Βλαντιμίρ. Τον δεύτερο χειμώνα της ιερωσύνης του, τριγυρνούσε με μπότες που είχαν διαρροή και αστειεύτηκε ως απάντηση στον φόβο κάποιου για αυτό, παρουσιάζοντας το θέμα ως ανάξιο καθημερινό μικροπράγμα.

Βάζοντας την πνευματική πάνω από την υλική και την αιώνια ζωή πάνω από την προσωρινή, ο πατέρας Βλαντιμίρ δεν ευλόγησε τα πνευματικά του παιδιά να πάρουν αριθμούς φορολογικής ταυτότητας (ΑΦΜ) και όλα τα επόμενα έγγραφα με ψηφιακά αναγνωριστικά.

Στον πατέρα Βλαδίμηρο υπήρχε κάτι από τους πραγματικούς πρώην πατέρες: ζωή από αληθινή ψυχή, που δεν είχε ούτε δεύτερο ούτε τρίτο πυθμένα, πλήρη αφοσίωση στον Χριστό. Και πόσους ανθρώπους βοήθησε!

Στις πιο δύσκολες στιγμές παρηγορούσε με ελπίδα: «Όλες οι αμαρτίες όλης της ανθρωπότητας είναι μια χούφτα άμμο ριγμένη στη θάλασσα του ελέους του Θεού».

Είπε: «Ο Θεός θέλει να μας σώσει! Τι χαρά. Πόσες δυνάμεις, πόσοι άγγελοι μας βοηθούν. Αν δεν αντισταθούμε πολύ».

Και επανέλαβε τα λόγια του αποστόλου: «Να χαίρεστε πάντα, να προσεύχεστε αδιάκοπα, να ευχαριστείτε σε όλα. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού για τον Χριστό Ιησού μέσα σας».

Το πρωί της 23ης Μαρτίου 2000, ο Ιερομόναχος Βλαδίμηρος αναχώρησε ειρηνικά στον Κύριο.

Κηδεύτηκε πίσω από το βωμό του καθεδρικού ναού της Αγίας Τριάδας στη μονή Seraphim-Diveevo.

Η Βασιλεία των Ουρανών είναι δική σου, Πάτερ Βλαντιμίρ, θυμήσου μας στις προσευχές σου στον θρόνο του Παντοδύναμου και Κυρίου μας Ιησού Χριστού!