Κυριακή 31 Μαρτίου 2024

ΕΝΑΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ



ΕΝΑΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ
Γύρω στα 1080 γράφεται και διακοσμείται στην Βασιλεύουσα ένα σπουδαίο χειρόγραφο με τις «Ομιλίες του αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου». Σε μία από τις μικρογραφίες εικονίζεται ένας σπανός μοναχός, ο Σάββας, με μαύρο μανδύα, χιτώνα στο χρώμα του δέρματος της καμήλας και μαύρο σκουφάκι στο κεφάλι, να διδάσκει τον ένθρονο Αυτοκράτορα Νικηφόρο κρατώντας μία λευκή ράβδο από ένα χειρόγραφο που είναι ακουμπισμένο σε ένα ξύλινο αναλόγιο. Ο Νικηφόρος τον ακούει με το χέρι στο στήθος, αποδεχόμενος τα «χρυσά έπη» του Χρυσοστόμου.
Επάνω από την παράσταση βρίσκεται η επιγραφή: 

Εσύ, ο ευκλεής που κρατάς το σκήπτρο και είσαι ανεβασμένος στο ύψος των βασιλιάδων
Να ευφραίνεσαι με τις ηδονές των λόγων
Να τέρπεις την ψυχή και να χειροκροτάς με χαρά
Να επιβραβεύεις τους δούλους σου με πλούσιο χέρι.

«Ύψους ανάκτων ευκλεής σκηπτουχία
Ταις ηδοναίς θέλχθητι ταις εκ των λόγων
Και την ψυχήν τέρφθητι και χαίρων κρότει
Σοις οικέταις βράβευε χείρα πλουσίαν».

Ο εν μοναχοίς ευλα(βέστατος)
Σάββας και Πρ(…) 

Νικηφόρος εν Χριστώ τω Θεώ πιστός βασιλεύς και Αυτοκράτωρ Ρωμαίων ο Βοτανειάτης.

Ίσως ο Σάββας να είναι ο εμπνευστής της συγγραφής των λόγων και σχολιαστής τους στον Νικηφόρο.
+Ε. Γ.


Σκόρπιες ἀλήθειες:

 


Σκόρπιες ἀλήθειες: «Ὅπως μέ τό νερό καί

τή φωτιά, ἔτσι καί μέ τά πάθη μας: εἶναι καλοί ὑπηρέτες μά κακά αφεντικά»

«Μήν περιμένης τίποτε πρωτότυπο ἀπό μιά

ἠχώ»

«Τό πιό γερό λιθάρι τοῦ οἰκοδομήματος εἶναι τό χαμηλότερο τῶν θεμελίων» 

 Adlai Stevenson: «Κανένα πρόβλημα μέ τή κοιλακεία —δέν φουσκώνεις, ἄν δέν τήν εἰσπνέης»


Κινέζικη παροιμία: «Η καλύτερη θεραπεία κατάτοῦ ποτοῦ, εἶναι τό νά δῆς ἕνα μεθυσμένο, τήν ὥρα κατά τήν ὁποία εἶσαι νηφάλιος»


ΝΈΑ ΈΚΔΟΣΗ!!!



Το χριστιανικό βιβλιοπωλείο "ΠΑΛΑΙΟΝ ΕΚ ΝΕΟΥ" κυκλοφόρησε δύο (2) σπανιότατα βιβλία σε ακριβή επανέκδοση.

Δύο βιβλία για δύο μεγάλες μορφές της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.

Δύο Θεοφώτιστους Πατέρες και Διδασκάλους της Εκκλησίας μας οι οποίοι με την αγία ζωή τους, τους αγώνες τους και τα άγια συγγράμματα τους ανεδείχθησαν παγκόσμιοι φωστήρες της Τρισηλίου Θεότητος.

Δύο Πατέρες οι οποίοι λάμπρυναν τον Πατριαρχικό θρόνο της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας και δικαίως ο ιερός υμνωδός γράφει για αυτούς << ... νικηταί τροπαιοφόροι γεγόνατε ,...την Εκκλησίαν μεγάλως κοσμήσαντες ,...>>.

Το πρώτο είναι το - Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ με συγγραφέα τον επιφανή και λόγιο Αρχιμανδρίτη Νεόφυτο Παγίδα ο οποίος υπήρξε Πρωθιερεύς της ρωσικής Εκκλησίας.

Την επανέκδοση μας αυτή την αφιερώνουμε στον Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. Θεόδωρο τον Β ΄ ως ταπεινή ένδειξη ευγνωμοσύνης για τους κατά Θεόν κόπους του στον ευαγγελισμό των ψυχών των εν Αφρική αδελφών μας στην αγάπη, στην θυσία και στην Ανάσταση Του Θεανθρώπου Χριστού.

Έτος έκδοσης 1891, σελίδες 126, τιμή 12 ευρώ.

Το δεύτερο είναι - Ο ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΑΥΤΟΥ με συγγραφέα τον τότε Αρχιμανδρίτη και μετέπειτα Μητροπολίτη Κορινθίας και Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Μιχαήλ Κωνσταντινίδη.

Έτος έκδοσης 1937, σελίδες 282, τιμή 20 ευρώ.

Μαζί με την παραγγελία σας θα λάβετε τιμής ένεκεν σε άριστη επανέκδοση την θαυμάσια και εκτενή ομιλία του μακαριστού Μητροπολίτη Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως και αργότερα πρ. Μεσσηνίας Πολυκάρπου Συνοδινού -- Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΩΝ/ΠΟΛΕΩΣ η οποία εκφωνήθηκε και τυπώθηκε από τον ίδιο το 1921 στα εκατό χρόνια από το μαρτυρικό του θάνατο.

Πληροφορίες - παραγγελίες: Λάμπρος Παπανικολάου (698 5907653)


Ὅσιε Πάτερ θεοφόρε Ἰουστῖνε .....



Ὅσιε Πάτερ θεοφόρε Ἰουστῖνε χριστοκάρδιες
ἐκ Θεολόγου ἀπανθίσας τὸ ἐν πᾶσι μυστικόν,
ἐκ Παύλου τὸ φλογερὸν τῆς πρὸς Χριστὸν ἀγάπης,
ἐκ Βασιλείου τῶν λόγων καὶ ἔργων τὸ σαφές,
ἐκ Γρηγορίου τῆς Θεολογίας
τὸ εὔχαρι καὶ ποιητικόν,
ἐκ Χρυσοστόμου τὴν ἀκοίμητον μέριμναν
τῆς Ἐκκλησίας,
ἐκ Μαξίμου τὴν φιλόσοφον ὁμολογίαν,
ἐκ Δαμασκηνοῦ τῶν δογμάτων τὸ ἀναλυτικόν,
ἐκ Σάββα τὸ φιλόλαον τοῦ ποιμένος,
ἐκ Παλαμᾶ τὸ βάθος τῆς ἐν εὐχαῖς
θαβωρείου ἡσυχίας,
ἐκ Σεραφεὶμ τὴν ἀδιάλειπτον ἐκζήτησιν
τοῦ Παρακλήτου,
ἐδείχθης ἐν τοῖς ἐσχάτοις χρόνοις στύλος
καὶ ἑδραίωμα Ὀρθοδοξίας
καὶ τοῦ κατὰ σάρκα εὐσεβοῦς Σερβικοῦ λαοῦ σου,
τῶν δὲ κατὰ πνεῦμα ἠγαπημένων τέκνων σου
ἀπλανὴς καὶ φιλοστοργότατος πατὴρ καὶ ὁδηγός,
οὓς καὶ ἐν σώματι ἐν λόγοις ἐστήριξας
καὶ ἐξ οὐρανοῦ τὰ νῦν ἀοράτως ἐνισχύεις.
Πρέσβευε δεόμεθα σὺν τῷ ὁμοψύχῳ σου
ἱεράρχη Νικολάῳ
ὑπὲρ ἡμῶν τῷ Θεανθρώπῳ Χριστῷ,
ὅπως γενώμεθα μιμηταί σου οἱ ἐκ πόθου
τιμῶντες τὴν μνήμην σου.

Στο Κελλί τους- μας έλεγε- υπήρχαν Επιστολές χειρόγραφες του Αγίου Γρηγορίου. Ωραίοι άνθρωποι.




Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ ΚΑΙ Ο ΓΕΡΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΒΑΤΑΣ
Ο μακαρίτης ο παπαΓρηγόρης από το Κελλί της Παναγίας Κρανιά στην Προβάτα του Αγίου Όρους ήταν το ζωντανό παράδειγμα της απλότητας και γλυκύτητας. Σαν σήμερα, Κυριακή του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά εόρταζε. Στο Κελλί τους, σύμφωνα με την παράδοση, έμεινε για ένα διάστημα ο συνώνυμός του, μελλοντικός Ηγούμενος του Εσφιγμένου και Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης άγιος Γρηγόριος. Ο παπαΓρηγόρης γεννήθηκε το 1917 στην Μικρά Ασία και σε ηλικία 10 ετών ήρθε στο Άγιον Όρος με τον πατέρα του και τον μικρότερο αδελφό του, τον π. Καλλίνικο, ο οποίος έμεινε μαζί του ως υποτακτικός του μεγάλου αδελφού. Είχε μια έμφυτη απλότητα και πολλή αγάπη στους νέους μοναχούς. Κάθε φορά που ερχόταν να δει τον Γέροντά μας, έφερνε στις τσέπες του σοκολάτες και μας κέρναγε. «Εσείς είστε μικρά παιδιά», έλεγε -18 χρονών τότε και εμείς- «σας αρέσουν αυτά τα πράγματα». 
Μια φορά μ’ είπε ο Γέροντας και τον πήρα τηλέφωνο για κάποια δουλειά. Ήταν μόνος του, οι άλλοι δύο πατέρες της Συνοδίας του έλειπαν. «Τί κάνετε, Γέροντα;» ρώτησα με την συνηθισμένη ερώτηση. «Ε, τί να κάνω; Κάθομαι εδώ τώρα που λείπουν οι άλλοι πατέρες και κοιτάω τί πράγματα έχουμε παραπανίσια να τα χαρίσω»! Δεν του άρεσε να έχουν περιττά πράγματα, αλλά έφτασε να χαρίζει ακόμη και τα διπλά. Δεν άφησε ούτε κηροπήγια να είναι δύο στο Κελλί τους. 
Ένα απόγευμα πήγαμε να τους επισκεφθούμε απροειδοποίητα. Εκείνη την ώρα που μπήκαμε στο Κελλί τους διάβαζαν Εσπερινό του Σαββάτου. Έψελναν τα Απόστιχα (ήθελε δηλαδή για να τελειώσει η ακολουθία λιγότερο από 10 λεπτά). Μόλις μας είδαν, κλείσαν τα βιβλία. «Πάμε να σας κεράσουμε! Καλλίνικε, κάνε καφέ» φώναξε ο παπαΓρηγόρης. «Μα, Γέροντα», είπαμε εμείς, «τελειώστε τον Εσπερινό πρώτα». «Δεν πειράζει, ο Θεός μας περιμένει, τα βιβλία εδώ θα είναι και αργότερα, πρώτα θα δούμε τους φιλοξενούμενους», είπε ο καλοκάγαθος Γέροντας. Καταλαβαίνετε τώρα τί έκανε; Άφησε στη μέση την προσευχή, χάριν των αδελφών. Νομίζω αυτό είναι από τα μεγαλύτερα μαθήματα που πήρα στο Όρος. 
Είμαι σίγουρος ότι σήμερα πανηγυρίζει με τον αγαπημένο του άγιο Γρηγόριο στον ουρανό. Ίσως να του ψάλλει εκείνα τα αργά μουσικά μαθήματα που του άρεσαν. Το «Δόξα» των Αποστίχων «Η γρήγορος γλώσσα σου» από τον Χουρμούζιο….. 
Στις φωτογραφίες ο π. Γρηγόριος Κρανιάς και ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, τοιχογραφία από την Μονή Βλατάδων Θεσσαλονίκης, 10 περίπου χρόνια μετά τον θάνατο του αγίου (1359). 
+Ε. Γ.

Γράφει ὁ Κων. Κούρκουλας:



Γράφει ὁ Κων. Κούρκουλας: «Ὅποιος δέν
αἰσθάνεται μέσα του τίς χορδές τοῦ ἀγῶνα γιά νά
φθάση στά ὑψηλά, αὐτός δέν μπορεῖ νά ἀκούση τίς
ἁρμονίες τῆς ζωῆς» 
• «Ὅταν ἁπλώνης τά χέρια σου νά πιάσης τά
ἄστρα, μπορεῖ βέβαια νά μήν τά φθάσης· μά εἶναι σίγουρο πώς δέν θά καταλήξης νά κρατᾶς μία χούφτα λάσπη»
• «Ἡ καλή φήμη εἶναι ἕνα ἄλογο, πού ὅλοι θέλουν νά τό καβαλικέψουν. Αλλά λίγοι θέλουν νά τό
ταΐσουν»

Ο ΝΕΑΡΌΣ ΠΑΤΉΡ.

 



«Ο νεαρός παπάς, καινούργιος στήν ἐνορία,
ἑτοιμάζει τό κυριακάτικο κήρυγμά του μέ θέμα τίς
βλαβερές συνέπειες τοῦ ἀλκοολισμού.
Α, τέκνον μου”, τοῦ λέει ὁ γεροντότερος παπάς,
τό ἕνα τρίτο τοῦ ποιμνίου μας δουλεύει στήν οἶνοβιομηχανία".
Ο νεαρός παπάς ἑτοιμάζει καινούργιο κήρυγμα
γιά τίς ἐπιπτώσεις τῶν ἱπποδρομιακῶν στοιχημάτων
στήν οἰκογενειακή γαλήνη.
“Α, τέκνον μου", λέει ὁ γέρος παπάς, "ἐδῶ τό
ἕνα τρίτο τοῦ ποιμνίου μας ἐκτρέφει ἄλογα γιά τόν
ἱππόδρομο.
Ο νεαρός παπάς ἑτοιμάζει κι ἄλλο κήρυγμα γιά
τις βλαβερές συνέπειες του καπνίσματος, καί μαθαίνειὅτι τό τελευταῖο τρίτο τῶν ἐνοριτῶν εἶναι καπνοπαραγωγοί. Ἑτοιμάζει καί τέταρτο κήρυγμα.
"Τελικά για ποιό πράγμα θά μιλήσης στό ἐκκλη
σίασμα τῆς Κυριακῆς, τέκνον μου;”, ρωτᾶ ὁ ἡλικιωμένος παπάς.
“Γιά τίς συνέπειες τῆς ἁλιείας στα χωρικά ὕδατα μιας ξένης χώρας", ἀπαντᾶ ὁ νέος»
Ἄν ὁ κήρυκας ὑπηρετῆ σκοπιμότητες, τότε θά
φθάση νά κάνη νεφελώδη κηρύγματα.

“Σε συγχωρῶ", εἶπε ἡ κ. Donald.



«Ὁ [δολοφόνος] Knowles [μέλος της Ku-Klux-
Klan] γύρισε πρός τή Beulah Mae Donald καί, καθώς
τα μάτια τους συναντήθηκαν γιά πρώτη φορά, τῆς
ζήτησε νά τόν συγχωρέση. “Δέν μπορῶ νά φέρω
πίσω τό γυιό σου”, εἶπε κλαίγοντας με λυγμούς. "Ο
Θεός ξέρει ὅτι ἂν μποροῦσα νά πάρω τώρα τή θέσι
του θά τό ἔκανα. Δεν γίνεται ὅμως. Θα πληρώσω
όσο κι ἂν μοῦ κοστίση. Δέν ἔχω τίποτε, ἀλλά κι ὁλόκληρη τη ζωή μου να χρειαστῆ νά πληρώνω, θά τό κάνω όποια παρηγοριά μπορεῖ νά φέρη αυτό". Οἱ
ἕνορκοι τώρα πιά ἔκλαιγαν φανερά, καί ὁ δικαστής
σκούπισε ἕνα δάκρυ.
“Σε συγχωρῶ", εἶπε ἡ κ. Donald. "Από τότε πού
έμαθα ποιοί τό ἔκαναν, παρακάλεσα τό Θεό νά σᾶς
βοηθήση"»

ΜΙΚΡΈΣ ΑΛΉΘΕΙΕΣ!



Μικρές ἀλήθειες: «Ἂν δέν ἔχης ὅ,τι ἀγαπᾶς
ἀγάπα ὅ,τι ἔχεις»
«Ἡ κακία ὑποβλέπει. Ἡ σύνεσι προβλέπει. Ἡ
ἀγάπη παραβλέπει»
«Ὁ Χριστός ἐναποθέτει τή φροντίδα ἐκείνων τούς
ὁποίους ἀγαπᾶ στά χέρια ἐκείνων πού Τόν ἀγαποῦν»


Διαβάζουμε....



Διαβάζουμε: «Ἕνας ἱεραπόστολος στην
Αφρική κήρυττε κάποτε στους ιθαγενεῖς γιά τήν ἀνάστασι τῶν νεκρῶν καί τή μέλλουσα κρίσι. Ὅλοι τόν άκουγαν μέ μεγάλη ἔκπληξι. Ὁ ἀρχηγός, μάλιστα, τῆς φυλῆς παραξενεύτηκε πολύ καί ἄρχισε τίς ἐρωτήσεις: “Θά ἀναστηθοῦν ὅλοι; Θά ἀναστηθῆ καί ὁ πατέρας μου;...". Καί ἐνῶ ὁ ἱεραπόστολος τόν βεβαίωνε, ὁ φύλαρχος φώναζε:
Ξέρετε ὅτι σᾶς ἀγαπῶ πολύ. Αὐτό, ὅμως δέν τό
πιστεύω. Δέν θά γίνη! Δέν πρέπει νά γίνη!
Γιατί, φίλε μου, τόν ρώτησε ὁ ἱεραπόστολος.
Καί ὁ φύλαρχος ἀπάντησε:
Έχω σφάξει τόσες δεκάδες, θά ἀναστηθοῦν, λοιπόν ὅλοι;
Εἶχε ἀπόλυτο δίκης ἐκεῖνος ὁ ταλαίπωρος φύλαρχος. Ἐκ πρώτης ὄψεως "δέν συμφέρει" μιά τέτοια ἀνάστασι. Δέν ὑποφέρεται να βλέπης ὁλοζώντανο ξαφνικά μπροστά σου, αὐτό τόν ὁποῖο σκότωσες
Να βλέπης ἀναστημένο, αὐτόν πού ἔκανες τά πάντα
γιά νά τόν ξεπαστρέψης! Δέν ἀντέχεται τό φῶς τῆς
Ἀναστάσεως. Τυφλώνει...»


«Ένας ἱεροκήρυκας εἶπε μιά φορά:—


«Ένας ἱεροκήρυκας εἶπε μιά φορά:
—Πολλοί ἀπό τούς ἀκροατές μου θά ἀπολεσθοῦν
διότι εἶναι πολύ γενναιόδωροι. Βλέποντας τήν ἀπορία καί τήν ἔκπληξί τους, ἐξήγησε: Ναί! διότι ὅταν ἀκοῦνε τό κήρυγμα μέ προθυμία τό προσφέρουν
στούς ἄλλους καί δέν κρατοῦν καί γιά τόν ἑαυτό
τους»

Ο Λέων Τολστόι (Лев Николаевич Толстой‎‎) αναφέρει:


Ο Σολομώντας και ο Ιώβ γνώρισαν την ανθρώπινη ζωή 
από διαφορετική όψη ο καθένας, 
και μίλησαν γι΄αυτήν. 
Ο πρώτος ήταν ο πιο ευτυχισμένος Βασιλιάς. 
Ο δεύτερος, ο πιο βασανισμένος άνθρωπος. 
Ο ένας γνώρισε την αφθονία των απολαύσεων και ο άλλος την σκληρότητα του πόνου. 
Αλλά και οι δυό τους κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα για τη ζωή· 
Ματαιότης, ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης!

Λέων Τολστόι (Лев Николаевич Толстой‎‎)

Ο διάβολος, μεταμφιεσμένος σε γιαγιά, εμφανίζεται μπροστά σε ένα κοριτσάκι που πηγαίνει στην εκκλησία και της λέει:



Ο διάβολος, μεταμφιεσμένος σε γιαγιά, εμφανίζεται μπροστά σε ένα κοριτσάκι που πηγαίνει στην εκκλησία και της λέει:
 -Που πας μωρό μου;
 -Στην Αγία Εκκλησία, θεία!
 - Λοιπόν, στην Εκκλησία!  Τι θα κάνετε στην Εκκλησία;  Εκεί πάνε οι μεγάλοι, γριές και γέροι.  Να έχετε χρόνο και για Εκκλησία.  Κοίτα εκεί στο ξέφωτο, τι ομορφιά!  Πήγαινε να παίξεις και εκεί..!
 - Καλώς ήρθες, θεία!  Και το κοριτσάκι πήγε στον παιδικό σταθμό, αντί να πάει στον Ιερό Ναό, όπου είχε πάει.
 Το κοριτσάκι μεγαλώνει και ξαναπάει στον Ιερό Ναό.  Η διάβολος-γιαγιά έρχεται μπροστά της και τη ρωτάει:
 -Που πας μεγάλε;
 -Στην Αγία Εκκλησία, θεία!
 - Ορίστε, ακού ακόμα ένα!  Μεγάλο κορίτσι στην Εκκλησία!  Μεγάλα κορίτσια, να πώς μπαίνουν στο παιχνίδι!  Να, πώς ερωτεύονται!  Πήγαινε και εσύ μαζί τους...!
 -Τι ωραία που τα λες, θεία!  Και το κορίτσι από τον δρόμο της Εκκλησίας επέστρεψε στο παιχνίδι!...

 Μετά παντρεύεται, γίνεται γυναίκα με άντρα και παιδιά... Πάει πάλι στον Ιερό Ναό.  Ο γέρος διάβολος έρχεται μπροστά του λέγοντας:
 -Πού πήγες γυναίκα;
 -Στην Αγία Εκκλησία, θεία!
 - Λοιπόν, όχι, Εκκλησία!  Άφησες τα παιδιά μόνα τους στο σπίτι να καούν, ή να σβήσουν τα μάτια τους, ή ίσως βγουν στο δρόμο και ποδοπατήσουν τα βοοειδή τα σκυλιά  γαβγίζουν και όταν ο άντρας σου γυρίζει σπίτι δεν μπορεί να βρει φαγητό και μετά μπουκάρει και βρισιές... ξυλοδαρμούς !... Γύρνα πίσω, γιατί όταν γεράσεις θα είσαι ακόμα στην Εκκλησία!
 - Τι ωραία που τα λες, θεία!  Και γύρισε πάλι σπίτι.

 Φτάνει η γυναίκα, γριά.  Φεύγει πάλι για τον Ιερό Ναό.  Η διαβολομάνα εμφανίζεται ξανά μπροστά της, ρωτώντας τη:
 - Πού πας γιαγιά;
 - Πάω... στην Αγία Εκκλησία, θεία!
 -Αλα, ακούς άλλο ένα καλό!  Κουφή, στην Εκκλησία!  Τότε, τι άλλο μπορείτε να κάνετε στην Εκκλησία;  Τόσο κουφή καμπούρα, αδύναμη και γεμάτη βάσανα;  Πονάνε τα πόδια σου.  τρέμει όλο σου το σώμα!  Δεν ακούς τίποτα, δεν καταλαβαίνεις τίποτα.  Παθαίνετε βήχα, ακόμα και τις αναπηρίες, και λέτε ψέματα σε τόσους πολλούς ανθρώπους!  Πήγαινε πίσω στο σπίτι, γιατί αφού πεθάνεις, θα είσαι ακόμα στην Εκκλησία!  Και δυστυχώς, η  γιαγιά απομακρύνθηκε πάλι από την Εκκλησία και έμεινε στο σπίτι μέχρι που πέθανε, λυπημένη και μαύρη από τις αμαρτίες....
 βλέπετε
 Ιδού, έτσι κέρδισε ο διάβολος και κερδίζει το πλήθος των χριστιανικών ψυχών όλων των εποχών... Έτσι ο διάβολος εξαπάτησε και εξαπατά όλους όσους υποκύπτουν στους πειρασμούς και αφήνουν τον εαυτό τους να εξαπατηθεί από αυτούς

Γράφει ένας αγιορείτης ιερομόναχος:


Υπάρχουν άνθρωποι πού ζητούν την προσευχή από τους άλλους, άλλα οι ίδιοι δεν προσεύχονται γιατί θεωρούν τον εαυτό τους αμαρτωλό. Λένε π.χ. στους ιερείς και μοναχούς: «Προσευχηθείτε για μας, πάτερ, εσείς που είσαστε κοντά στον Θεό και σας ακούει. Εμείς είμαστε αμαρτωλοί και ο Θεός δεν μας ακούει!».

Είναι ο εκ δεξιών πειρασμός. Μια δικαιολογία γεμάτη ταπεινολογία, για να αποφύγουν τη δική τους ευθύνη για την προσευχή, αλλά και το δικό τους αγώνα.

Γράφει ένας αγιορείτης ιερομόναχος:
«Καμία προσευχή δεν πάει χαμένη. Οι Άγιοι Άγγελοι, επιτρέψτε μου να το πω παραστατικά, πάσχουν από ανεργία, γιατί δεν προσεύχονται οι πιστοί όσο έχουν ανάγκη. Γι’ αυτό, μόλις βγει μία προσευχούλα από την καρδιά, το νου και τα χείλη κάθε πιστού, οι Άγγελοι την αρπάζουν και με λαχτάρα, προσθέτοντας και τις δικές τους πρεσβείες, την προσφέρουν στον φρικτό θρόνο του Τριαδικού μας Θεού.
Οι Άγιοι Πατέρες, έχοντας την πείρα αυτή, επιμένουν να γίνουμε άνθρωποι προσευχόμενοι πρωτίστως και έπειτα σκεπτόμενοι, άνθρωποι αγιασμένοι και όχι ορθολογιζόμενοι».

Αρχιμ. π. Νεκταρίου Αντωνοπούλου

31 Μαρτίου-Ημέρα μνήμης της Αγίας Μαρίας των Παρισίων, της ακτιβίστριας της Ορθόδοξης πίστης, Μαρίας Σκομπτσόβα.


31 Μαρτίου-Ημέρα μνήμης της Αγίας Μαρίας των Παρισίων, της ακτιβίστριας της Ορθόδοξης πίστης, Μαρίας Σκομπτσόβα.
Σαν σήμερα 31 Μαρτίου 1945, η αγία Μαρία οδηγήθηκε στο θάλαμο αερίων του στρατοπέδου Ραβενσμπρούκ, και θανατώθηκε. Ήταν παραμονή Πάσχα.'
***
📍Η εικόνα που παρουσιάζουμε βρίσκεται στον Ι.Ν.Αγίου Νικολάου Ραγκαβά και είναι έργο του π. Σταμάτιου Σκλήρη.
Ο δημιουργός της εικόνας του εξωφύλλου, αγιογράφος και θεολόγος, πΣταμάτηςΣκλήρης παρουσιάζει και ερμηνεύει το έργο του:
"Αυτή η εικόνα ενδιαφέρεται να μας δείξει ένα πράγμα: πως η Αγία σφίγγει στην αγκαλιά της τον Χριστό! Επίσης πως μας κοιτάζει με τα αθώα παιδικά μάτια της, καταχαρούμενη που τρέχει στο μαρτύριο. Και τέλος με ένα βλέμμα που ακούει την εγκάρδια προσευχή μας."
***
#Αγία_Μαρία_των_Παρισίων του π. Σεργκέι Χάκελ
✔Μετάφραση: Νίκη Τσιρώνη
✔Εισαγωγή: Jim Forest
✔Πρόλογος: Μακαριστός Μητροπολίτης του Σουροζ Αnthony Bloom.


Ο Νικηταράς κουβαλά στους ώμους του έναν τραυματισμένο Αλβανό



Ο Νικηταράς κουβαλά στους ώμους του έναν τραυματισμένο Αλβανό

 Μετά τη μάχη στα Δερεβενάκια, ο Νικηταράς πέρασε από το πεδίο της μάχης, όπου συνάντησε έναν τραυματισμένο Αλβανό, που γκρίνιαζε από τον πόνο και κυλιόταν στο χώμα.  Μόλις είδε τον Νικηταρά, που δεν ήξερε ποιος ήταν, τον παρακάλεσε βλέποντας το γιαταγάνι του να του κόψει το κεφάλι για να πάψει να υποφέρει.
 Τότε ο Νικηταράς του είπε:
 «Ε, είμαι στρατιώτης και όχι δήμιος, έλα να σε πάρω να σε πάω στον γιατρό του στρατοπέδου μας να σε γιατρέψει».
 Στη συνέχεια γονάτισε και πήρε στην πλάτη του τον τραυματισμένο Αλβανό ανηφορίζοντας την πλαγιά και κατευθυνόμενος προς τις ελληνικές θέσεις.  Έτσι προχώρησαν, αλλά οι άλλοι Έλληνες, βλέποντας τον Νικηταρά, άρχισαν να τον χαιρετούν και να τον επευφημούν.  Όταν άκουσε το όνομα Νικηταράς, ο Αλβανός, έσκυψε και ρώτησε τον σωτήρα του τι σχέση είχε με τον περίφημο Νικηταρά, του οποίου το όνομα προκαλούσε τρόμο στους εχθρούς του.
 Μόλις όμως πληροφορήθηκε ότι αυτός ήταν ο ίδιος ο περίφημος Νικηταράς, συγκινήθηκε από την ανδρεία του άνδρα, έκλαψε και έβγαλε μια μικρή λεπίδα, κόβοντας κρυφά μια τούφα από τα πλούσια μακριά μαλλιά του Νικηταρά.  Όμως το εξασθενημένο χέρι του Αλβανού έτρεμε και έτσι για μια στιγμή η λεπίδα άγγιξε το δέρμα του Νικηταρά, ο οποίος αντέδρασε αμέσως:
 "Είσαι άπιστος, ρε Αλβανέ! Θέλω να σε σώσω και μην προσπαθήσεις να με σκοτώσεις!".
 Ο Αλβανός συγκινημένος, με δάκρυα στα μάτια, έδειξε τη στρουθοκάμηλο που κατάφερε να κόψει και διαβεβαίωσε τον σωτήρα του ότι ήθελε να κρατήσει αυτή την τρίχα ως πολύτιμο κειμήλιο, απόδειξη του ηρωισμού και της γενναιότητας του σωτήρα του.
 Τελικά, όπως έγραφε το περιοδικό «Αθηναΐς» το 1876, αυτό το λείψανο του μπόστριτς μετά από χρόνια, που ο Αλβανός το πρόσφερε στον Παναγιώτη Γιατράκο, που είχε πάρει μέρος στη μάχη εκείνη.  Αργότερα ο Γιατράκος διηγήθηκε αυτό το περιστατικό στον Ελβετό Ε. Α. Βετάν, που ήρθε στην Ελλάδα ως μυστικός σύμβουλος του Καποδίστρια και έτσι σώθηκε αυτή η άγνωστη αλλά τόσο ανθρώπινη και μεγαλειώδης πράξη.  Ο Ελβετός διηγήθηκε την ιστορία στον Έλληνα καθηγητή Κ. Σαρηγιάννη.  Ο Βετάν δημοσίευσε αργότερα την αλληλογραφία του Καποδίστρια.


Απαντήσεις του Αγιορείτη Μοναχού Συμεών στα υπαρξιακά ερωτήματα του ανθρώπου.


Ποιος είναι ο καλύτερος δάσκαλος;
 – Βάσανα.
 Και ο χειρότερος δάσκαλος;
 – Η ευχαρίστηση.
 Ποια είναι η πιο σπάνια δεξιότητα;
 – Η ικανότητα να δίνεις.
 Καλύτερη δεξιότητα;
 – Η ικανότητα να συγχωρείς.
 Ποια είναι η πιο δύσκολη δεξιότητα;
 – Η ικανότητα να είσαι σιωπηλός.
 Ποια είναι η πιο σημαντική δεξιότητα;
 – Η ικανότητα να ρωτάς.
 Ποια είναι η πιο απαραίτητη δεξιότητα;
 – Η ικανότητα ακρόασης.
 Ποιος είναι ο πιο επικίνδυνος αγώνας;
 - Ο φανατικός.
 Ποια είναι η πιο δυσάρεστη συνήθεια;
 - Η διάθεση για λογομαχία.
 Ποια είναι η πιο βλαβερή συνήθεια;
 - Να Μιλάει πολύ.
 Ποιο άτομο είναι το πιο δυνατό;
 - Ο καθένας είναι ικανός να κατανοήσει την Αλήθεια.
 Ποιο άτομο είναι το πιο αδύναμο;
 – Όποιος νιώθει πιο δυνατός.
 Ποιος είναι ο πιο έξυπνος άνθρωπος;
 - Αυτή που ακολουθεί την καρδιά του.
 Ποια κατάσταση είναι η πιο επικίνδυνη;
 – Προσκόλληση στο φυσικό σώμα
 Ποιος είναι ο πιο φτωχός;
 - Οποιος αγαπά τα χρήματα περισσότερο.
 Ποιος είναι πιο κοντά στον Θεό;
 – Ο ελεήμων.
 Ποιος είναι ο πιο αδύναμος;
 - Που νικά τους άλλους.
 Ποιος είναι ο πιο δυνατός;
 - Ποιος νικά τον εαυτό του.
 Πώς να αντιμετωπίσετε τα προβλήματα;
 - Με ευχαρίστηση.
 Και με βάσανα;
 - Με υπομονή.
 Ποιο είναι το σημάδι μιας υγιούς ψυχής;
 - Πίστη.
 Ποιο είναι το σημάδι μιας άρρωστης ψυχής;
 – Απελπισία.
 Ποια είναι τα σημάδια των λανθασμένων ενεργειών;
 - Ερεθισμός.
 Ποια είναι τα σημάδια των καλών πράξεων;
 - Πνευματική ηρεμία.


 Απαντήσεις του Αγιορείτη Μοναχού Συμεών στα υπαρξιακά ερωτήματα του ανθρώπου.


«Το μαρτύριο του φιλοσόφου Διονυσίου», πίνακας του Καρανίκα Ηλία.


«Το μαρτύριο του φιλοσόφου Διονυσίου», πίνακας του Καρανίκα Ηλία. 

Ο Διονύσιος Β΄, μητροπολίτης Λαρίσης-Τρίκης, επονομαζόμενος και Φιλόσοφος ή, από τους εχθρούς του, «Σκυλόσοφος» ήταν Έλληνας κληρικός του 16ου αιώνα. Θεωρείται ως ένας από τους δύο πιο σημαντικούς ιεράρχες της Ορθόδοξης Εκκλησίας οι οποίοι έδρασαν συνομωτικά και επαναστατικά εναντίον των Τούρκων, κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Εξαπέλυσε δύο αποτυχημένες αγροτικές εξεγέρσεις εναντίον τους και, κατά τη δεύτερη από αυτές, συνελήφθη και βρήκε μαρτυρικό θάνατο. Ο Διονύσιος συνελήφθη μετά από προδοσία και και γδάρθηκε ζωντανός, το δε δέρμα του το γέμισαν με άχυρα και, φορώντας του τα αρχιερατικά άμφια, το περιέφεραν στους δρόμους των Ιωαννίνων. Το δέρμα του Διονυσίου, μαζί με 85 κεφάλια εξεγερμένων, εστάλη στην Κωνσταντινούπολη, όπου το πέταξαν στους στάβλους του Σουλτάνου.

Ali Pasha του Jean Baptiste Mauzaisse 1825 . Τεχνική Νοημοσύνη!


Ali Pasha του Jean Baptiste Mauzaisse 1825 (Ai σταθερό/αποκαταστάθηκε)

Η ΜΟΙΡΑ ΤΩΝ ΕΓΓΓΟΝΩΝ ΤΟΥ ΑΛΗ ΠΑΣΑ
Αφού σκοτώθηκαν ο Αλή Πασά και οι γιοι του, αυτό συνέβη στα εγγόνια του..

Γιοι του Μουχτάρ
1. Ο Χουσεΐν παραδόθηκε στον σουλτάνο από τους Σουλιώτες (που τον είχαν πάρει όμηρο ως ένδειξη της συμφωνίας τους με τον Αλή) και εξορίστηκε, πρώτα στην Αδριανούπολη και μετά στη Θεσσαλονίκη, όπου και πέθανε.

2. Ο Μαχμούτ, ο μικρός ήρωας του Τεπελένα και η μεγάλη αδυναμία του παππού του - βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί του χορηγήθηκε αμνηστία και έγινε υψηλόβαθμο στέλεχος στο Υπουργείο Οικονομικών. Ήταν άνθρωπος των γραμμάτων, αλλά και αδέσποτος. Ο μισθός που του έδωσε ο σουλτάνος ξοδεύτηκε για την απελευθέρωση σκλάβων... και μετά τις παντρεύτηκε. Κυκλοφορούσε με μανδύα από το λαιμό ως τα πόδια, χωρίς άλλο ένδυμα, ενώ κοιμόταν στις πύλες των τζαμιών. Παρά τις παραξενιές του, ήταν ιδιαίτερα σεβαστός στους κύκλους της οθωμανικής πρωτεύουσας. Πέθανε το 1863, σε ηλικία 53 ετών, μάλλον ψυχικά διαταραγμένος, και θάφτηκε με τιμές στο Σκουτάρι, στο ασιατικό τμήμα της Κωνσταντινούπολης.

Γιοι του Βελη
1. Ο Σελίμ, μετά τον αποκεφαλισμό του πατέρα και του αδελφού του στην Kütahya, έμεινε στην Κωνσταντινούπολη. Το 1847 διορίστηκε, με τον βαθμό του βεζίρη, κυβερνήτη του Βελιγραδίου, όπου απεβίωσε την ίδια χρονιά, σε ηλικία 44 ετών. Ήταν ποιητής και λόγιος.
2. Ο Ισμαήλ είχε μια μακρά καριέρα. Μετά τη δολοφονία του πατέρα του στάλθηκε από το Hurshid, από τα Ιωάννινα στην Κωνσταντινούπολη. Μπήκε στην υπηρεσία του Μεγάλου Βεζίρη και έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην εξόντωση των Γενίτσαρων το 1825. Το 1828 του ανατέθηκε η εκστρατεία κατά της Ρωσίας, ενώ το 1847 προήχθη στο βαθμό του βεζίρη και διετέλεσε διοικητής σε Αδριανούπολη, Ιωάννινα, Τραπεζούντα, Θεσσαλονίκη, Κρήτη, Τρίκαλα, Χαλέπα κτλ. Ήταν πολύ μορφωμένος. Διετέλεσε μέλος του Τουρκικού Κρατικού Συμβουλίου, πρόεδρος της Ποινικής Δικονομίας, μέλος του Μεταρρυθμιστικού Συμβουλίου κ.λπ. Πέθανε το 1875 στην Κωνσταντινούπολη σε ηλικία 68 ετών και θάφτηκε στην ασιατική πλευρά του Βοσπόρου με μεγάλες τιμές.

Πληροφορίες από το βιβλίο του Αναστάσιος Παπασπύρος - Αλή Πασά 


Ο Προορισμός μου.



 «Τήν ὥρα κατά τήν ὁποία ἀνεβαίνουν στά
βουνά, οἱ ἀφρικανοί βαστάζοι τραγουδοῦν ἕνα ὑπέροχο ζωηρό τραγούδι, ὅπου κάθε στροφή αναφέρεται καί σέ ἕνα διαφορετικό ζῶο. Τό τραγούδι ἀρχίζει μέ τή γρήγορη γαζέλλα καί συνεχίζει μέ κάθε εἶδος τό ὁποῖο γνωρίζουν οἱ βαστάζοι, μέχρις ὅτου,
τό ἡλιοβασίλεμα, ὅταν πιά εἶναι κατάκοποι, τραγουδοῦν. "Εἶμαι ἕνα σαλιγκάρι, πού ἕρπει σιγά... θα φτάσω ἄραγε ποτέ στον προορισμό μου;"»



Μερικές φορές κοκορευόμασθε ἀπερίσκεπτα μπροστά στο διάβολο.




Ὁ Ντώλινγκ ταξίδευε μόνος του μέ yacht.
«Ἐμφανίστηκε ἕνα καταδρομικό τοῦ Ἀμερικανικοῦ
Στόλου, τό ὁποῖο πλησίασε σε κοντινή απόστασι
ἀπό τή μεριά ἀπό τήν ὁποία φυσοῦσε ὁ ἄνεμος. Μέ
σήματα morse ἀπό ἕνα προβολέα, ζήτησε ἀπό τό
Ντώλινγκ νά δώση τά στοιχεῖα του.
Χρησιμοποιώντας σήματα με σημαιούλες, ὁ
Ντώλινγκ τούς ἔστειλε τήν ἑξῆς ἀπάντησι: "Yacht
ἀπό τό Hong Kong μέ προορισμό τό Durban –πλήρωμα σκάφους ἕνα ἄτομο. Δέν θά ἐπιτεθῶ ἐκτός ἐάν προβῆτε σέ ὠμές προκλήσεις"» 
Μερικές φορές κοκορευόμασθε ἀπερίσκεπτα μπροστά στο διάβολο.

Δεν υπάρχει πουθενά σκοτάδι. Εμείς κλείνουμε τα μάτια μας Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα


Δεν υπάρχει πουθενά σκοτάδι. Εμείς κλείνουμε τα μάτια μας

 Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα 

Ο Θεός είναι πανταχού παρών. Όπου ο Θεός εκεί είναι και το Άκτιστο Φως του. Ο Άκτιστος φωτισμός του Τριαδικού Θεού μας πληρεί τα πάντα. Δεν υπάρχει επομένως τόπος σκοτεινός. Όλα είναι πάμφωτα με τον Άκτιστο Φωτισμό του Τριαδικού Θεού μας ο Οποίος καθως εκπέμπει Φως εκπέμπει και άπειρη Θεία Αγάπη. Δηλ. μας βομβαρδίζει ο Θεός με άπειρους τόνους Θείας Αγάπης. Και αλίμονο σε όποιον δεν δέχεται αυτήν την Αγάπη. Διότι θα την βιώσει ως άπειρη κόλαση, ως άπειρο μίσος και άπειρο σκότος στην άλλη ζωή.
Με αυτήν τη διδαχή τακτοποιούνται όλοι οι λογισμοί των συγχρόνων ανθρώπων που λένε, εφόσον ο Θεός είναι άπειρη αγάπη πως είναι δυνατόν να δέχεται να μας κολάζει αιωνίως με τόσες κολάσεις; Ο Θεός ούτε κολάζει, ούτε εποίησε κόλαση ως δημιουργία. Ο Θεός από αγάπη εποίησε τα πάντα και ό,τι εποίησε είναι όλα φως και αγάπη. Σκότος και τιμωρία δεν εποίησε ο Θεός.Εμείς δημιουργησαμε με την αμαρτία τον θάνατο, το σκότος και την κόλαση. Επομένως δεν μας κολάζει ο Θεός αλλά αυτοκολαζόμαστε μόνοι μας.
Συγκεκριμένα είναι όπως ο ήλιος που λάμπει πάμφωτα και υπάρχουν μάτια ανθρώπων που εθελοτυφλούν και δεν θέλουν να δουν το φως του ηλίου και μάλιστα αιωνίως. Αυτός ο αιώνιος εθελοτυφλισμός, να παραμείνει κάποιος στο σκοτάδι ενώ μπορεί να δει, είναι καθαρά προαίρεση και αυτεξούσιο κάθε ανθρώπου, το οποίο ο Θεός σέβεται και δεν επεμβαίνει. Και κάνει ο άνθρωπος τη ζωή του και τις αμαρτίες του και δεν τον εμποδίζει ο Θεός αλλά αν δεν μετανοήσει ακολουθεί η δικαιοσύνη Του οπότε δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Θεό, για την κόλαση που θα βιώνει στη άλλη ζωή...

Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα☦️🌲


Η Γερόντισσα Γαλακτια ταρακουνα Λιακοπουλοπληκτο...




Η Γερόντισσα Γαλακτια ταρακουνα Λιακοπουλοπληκτο...

Ήρθε ένα απόγευμα, ένας από τα Χανιά.  
Τον κάλεσε η Γερόντισσα κοντά της.  
Άρχισε με το πετσετάκι της, 
να του τρίβει δυνατά το μέτωπο.  

Ο πατήρ Αντώνιος επενέβηκε: 
«Τί του κάνεις εκεί»;  
Της φώναζε ο πάτερ στο αυτί 
και κάπως τον άκουε.  

Εκείνη, τον κοίταξε αυστηρά: 
«δε βλέπεις ήντα κάνω;  
Γεμάτη είναι η κεφαλή ντου ανέφαλα 
(σύννεφα) και Νεφελίμ και τον έχουνε τροζαμένο!  Προσπαθώ να του τα βγάλω να ξεγιουργιάνει (ξεθολώσει) μιαολιά (λιγάκι) ο νους του να δει ένα ψιχάλι (ελάχιστο) φως...να γλυκαθεί παιδί μου...». 

Αυτός, είχε πλανηθεί από κάποιο γνωστό συγγραφέα που μιλούσε για Νεφελίμ και τέτοια πράματα στην τηλεόραση. 

Το είπε ο ίδιος ο επισκέπτης που συγκλονίστηκε.  Έφυγε αμίλητος...

Από το σύγγραμμα: "Πόνου Πονήματα" του μακαριστού π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου



"Τώρα προσπαθούσα νὰ ἀκούσω τις Άκολουθίες ἀπὸ τὸ ἐκκλησιαστικό ραδιόφωνο, ἀλλὰ μὲ κούραζαν πολύ.

Εἶχαν λόγια πολλά, πολλά ρητορικά κηρύγματα, πολλὰ ἀργόσυρτα, μουσικά μαθήματα, πολλές κραυγαλέες φωνές ίεροψαλτών.

Προτιμούσα πλέον τὴν εὐχή ἀπὸ τὶς Ἀκολουθίες, τὸν ησυχασμὸ ἀπὸ τὰ δράση. Βυθιζόμουν μέσα στην εὐχή.

Καὶ τότε σκέφτηκα μήπως ὅλα τὰ ἄλλα ἦταν ἀπέραντες βαττολογίες. Κηρύγματα, πανηγυρικοί λόγοι καὶ πανηγυρικές Ακολουθίες, στις ὁποῖες λαμβάνουν μέρος πολλοὶ Ἐπίσκοποι τῶν γειτονικών περιοχών.

Μοῦ μπήκε ὁ πειρασμὸς νὰ σκεφτώ γιατί ὅλοι αὐτοὶ ἄφηναν τις Μητροπόλεις τους καὶ τὸ ποιμαντικὸ ἔργο ποὺ εἶχαν νὰ κάνουν γιὰ νὰ τρέχουν στὰ πανηγύρια. Ἂν τὸ ἐπιχείρημά τους εἶναι πὼς τὸ κάνουν για να τιμήσουν τοὺς Ἁγίους, ας τὸ κάνουν ζώντας ἤδη ήσυχαστικά καὶ διδάσκοντας τὸν ἡσυχασμό στὸν λαό.

Μήπως ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ γι' αὐτούς, που ζητούν «πρωτοκαθεδρίας ἐν ταῖς συναγωγαίς» καὶ «πρωτοκλισίαν ἐν τοῖς δείπνοις" εἶναι τόσο αληθινός;

Μήπως ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὴν ἀποφυγή τῆς βαττολογίας στην προσευχή εἶναι ἀκόμα πιὸ ἀληθινός;"

- Από το σύγγραμμα: "Πόνου Πονήματα"
του μακαριστού π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου

Σάββατο 30 Μαρτίου 2024

ΜΙΚΡΕΣ ΑΛΉΘΕΙΕΣ!




Μικρές ἀλήθειες: «Ὅλοι οἱ άνθρωποι χαμογελοῦν στήν ἴδια γλῶσσα» 
«Αμα λές τά μυστικά σου στόν ἄνεμο, δέν μπορεῖς νά τά βάζης μέ τά δέντρα ὅταν μαθευτοῦν»
«Μιά ἐπιτυχία πού δέν τήν ἀξίζαμε, εἶναι σάν μετάλλιο, πού τό βρήκαμε πεσμένο στο δρόμο» 

Ὁ Ἅγ. Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης σημειώνει για τήν παραβολή τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τούς λῃστάς (Λκ 10, 34):



 Ὁ Ἅγ. Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης σημειώνει για
τήν παραβολή τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τούς λῃστάς (Λκ 10, 34): «Ἄνθρωπος μέν, εἶναι ὁ Ἀδάμ καί κάθε ἁμαρτωλός· Ἱερουσαλήμ ἀπό τήν ὁποίαν κατέβηκε, εἶναι ὁ
Παράδεισος καί ἡ ἀρετή Ιεριχώ, εἶναι ὁ κόσμος καί ἡ
ἁμαρτία· ληστές, εἶναι οἱ δαίμονες πληγές, εἶναι τά πάθη
Σαμαρείτης, ὁ Χριστός· ἔλαιον καί οἶνος, εἶναι ἡ φιλανθρωπία καί ἡ δικαιοσύνη· κτῆνος, εἶναι ἡ ἀνθρωπίνη φύσι τοῦ Κυρίου μας πανδοχεῖον, εἶναι ἡ Ἐκκλησία· πανδοχεύς, εἶναι ὁ Παῦλος καί οἱ λοιποί Ἀπόστολοι, καί οἱ διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων Ἀρχιερεῖς καί Ἱερεῖς... καί τά δύο δηνάρια, εἶναι ἡ παλαιά καί ἡ νέα Διαθήκη»