Ὁ Teddy Stallard, καθώς λένε, ἦταν ἕνα δεκάχρονο "μπουμπούκι”.

 «Ὁ Teddy Stallard, καθώς λένε, ἦταν ἕνα δεκάχρονο "μπουμπούκι”. Δέν εἶχε πλύνει ποτέ τό πρόσωπό του, δέν εἶχε χτενίσει ποτέ τά μαλλιά του, καί

τά ροῦχα του ἦταν πάντοτε τσαλακωμένα. Οταν

δέν ἦταν μπροστά –καί καμμία φορά ἀκόμη καί

μπροστά του– τά ἄλλα παιδιά τόν ἀποκαλοῦσαν

"Βρωμιάρη". Εἶχε τό πιό ἀπωθητικό παρουσιαστικό ἀνάμεσα στά παιδιά τῆς πέμπτης τάξεως στήν

ὁποία δίδασκε ἡ δεσποινίς Thompson. Ὅταν τόν σήκωνε γιά μάθημα, αὐτός κρεμιόταν ἀπ᾿ τό θρανίο

του, μουρμούριζε κάποια ἀπάντησι, ἤ κοιτοῦσε ἀπειλητικά τό ὑπερπέραν.

Ἡ δεσποινίς Thompson προσπαθοῦσε εὐσυνείδητα

νά φέρεται μέ τόν ἴδιο τρόπο σέ ὅλα τά ἀγόρια καί

τά κορίτσια. Ὅμως δέν ἦταν εὔκολο νά συμπαθήση 

κανείς τόν Teddy, καί αὐτό γινόταν καμμιά φορά φανερό. Ἡ δεσποινίς Thompson δέν ἤθελε νά τόν σηκώνη στον πίνακα, καί ὅταν βαθμολογοῦσε τά γραπτά του, οἱ κόκκινες παρατηρήσεις της ἦταν γραμμένες μέ

λίγο παχύτερα και μεγαλύτερα γράμματα σε σχέσι

μέ τούς ὑπολοίπους μαθητές. “Εἶχα κάνει λάθος", παραδέχεται σήμερα. "Έπρεπε νά εἶχα μελετήσει μέ μεγαλύτερη προσοχή τό φάκελο τοῦ Teddy”.

Πρώτη τάξι: “Ο Teddy εἶναι πολλά ὑποσχόμενος.

Στό οικογενειακό περιβάλλον πρέπει νά ὑπάρχουν

κάποιες διαμάχες, καί ὁ Teddy φαίνεται νά ἐπηρεάζεται πολύ ἀπ᾽ αὐτές”.

Δευτέρα τάξι: "Ο Teddy ἔχει δυνατότητες, εἶναι

ὅμως ἀφηρημένος. Προφανῶς, ἡ μητέρα του εἶναι

πολύ ἄρρωστη. Στο σπίτι δέν τόν βοηθᾶ ἰδιαίτερα

κανένας ἀπ᾿ τούς γονεῖς του".

Τρίτη τάξι: "Φέτος πέθανε ἡ μητέρα τοῦ Teddy.

Τό ἀγόρι εἶναι ἔξυπνο, ὡστόσο δέν μπορεῖ καθόλου

να συγκεντρωθῆ. Ὁ πατέρας του δέν ἀπαντᾶ στά

τηλεφωνήματά μας".

Τετάρτη τάξι: “Ο Teddy δέν ῾παίρνει τά γράμμα-

τα, ἀλλά ἔχει καλή διαγωγή. Μερικές φορές κλαίει

γιά τή μητέρα του. Ο πατέρας του ἀδιαφορεῖ”.

Ἡ Χριστουγεννιάτικη γιορτή τήν ὁποία ὀργάνωσε ή πέμπτη τάξι τῆς δεσποινίδος Thompson περιελάμβανε ἕνα δένδρο στολισμένο ἀπ᾿ τά ἴδια τά παιδιά, καί δῶρα πακεταρισμένα μέ πολύχρωμα χαρτιά στοιβαγμένα σ᾿ ἕνα μικρό σωρό πάνω στο γραφεῖο τῆς δασκάλας τους. Τήν τελευταία μέρα πρίν τίς διακοπές, ὅλη ἡ τάξι εἶχε συγκεντρωθῆ γύρω ἀπ᾿τή δεσποινίδα Thompson γιά νά τή δοῦν νὰ ἀνοίγη τά δῶρα της Στή βάσι τοῦ σωροῦ, ἡ δασκάλα ἀνακάλυψε ἔκπληκτη ἕνα δῶρο ἀπ' τόν Teddy

Stallard. Ἐνῶ ὅλα τά ἄλλα δωράκια ἦταν πακετά

ρισμένα μέ χρυσόχαρτα καί ζωηρόχρωμες κορδέλες,

τό δῶρο τοῦ Teddy ἦταν τυλιγμένο σέ ἁπλό καφετί

χαρτί πού κάποιος εἶχε ἄτσαλα κολλήσει μέ σελοτέιπ καί δέσει μέ σπάγκο.

"Στή Δεσποινίδα Thompson", διάβαζε κανείς μέ δυσκολία τά ὀρνιθοσκαλίσματα τά ὁποῖα εἶχε γράψει ἀδέξια ἕνα παιδικό χέρι μέ χρωματιστό μολύβι. “Απ’ τόν Teddy".

Οταν ἄνοιξε τό δῶρο, ἀνακάλυψε μέσα ἕνα και

κόγουστο βραχιόλι μέ στράς καί ἕνα μπουκαλάκι

φθηνό ἄρωμα. Ἀπ᾿ τό βραχιόλι ἔλειπαν οἱ μισές πέτρες, καί τό μπουκάλι τοῦ ἀρώματος ἦταν σχεδόν ἄδειο. Τα κορίτσια ἔβαλαν τα γέλια. Τὰ ἀγόρια

ἄρχισαν τά χάχανα. Ὅμως χάρι στό πνεῦμα τῶν

Χριστουγέννων, ἡ δεσποινίς Thompson ζήτησε ἀπ᾿ τὰ παιδιά νά σωπάσουν. Μπροστά στα έκπληκτα μάτια τους, φόρεσε τό βραχιόλι στο χέρι της καί ἔβαλε

λίγο ἄρωμα στον καρπό της.

"Δέν μυρίζει υπέροχα;". ρώτησε τὰ παιδιά. Ἀκολουθώντας τήν ὑπόδειξι τῆς δεσποινίδος

Thompson, συμφώνησαν μαζί της μέσα σ᾿ ἕνα πανδαιμόνιο ἐπιφωνημάτων ἐπιδοκιμασίας. Στο τέλος τῆς

σχολικῆς ἡμέρας, ὅταν οἱ ἄλλοι γονεῖς εἶχαν πάρει τα παιδιά τους ἀπ᾿ τό σχολεῖο, ἡ δεσποινίς Thompson

παρατήρησε ὅτι ὁ Teddy καθόταν στο θρανίο του

καί τήν κοιτοῦσε. Χαμογελοῦσε.-Teddy; τοῦ εἶπε, γνωρίζοντας ὅτι τό σπίτι του

ήταν μακρυά καί είχε μπροστά του πολύ δρόμο να

κάνη.

Ὁ Teddy σηκώθηκε μέ ἀργές κινήσεις ἀπ᾿ τὸ θρανιο του καί πλησίασε τή δασκάλα του.

—Εἶσθε ὄμορφη μέ τό βραχιόλι τῆς μαμᾶς μου, τῆς

εἶπε, καί ἡ φωνή του μόλις ἀκουγόταν. Καί σχεδόν

μυρίζετε σάν ἐκείνη τώρα πού φορέσατε αὐτό τό

άρωμα στο χέρι σας.

Ξαφνικά ἡ δεσποινίς Thompson συνειδητοποίησε

ὅτι αὐτά τά “εὐτελῆ” δῶρα ἦταν ὅ,τι πολυτιμότερο

εἶχε αὐτό τό ἀγόρι. Πάσχισε να συγκρατήση τά δάκρυά της.

—Teddy τοῦ εἶπε, σκύβοντας πάνω του, σέ εὐχαριστῶ πολύ γιά τά δῶρα σου. Μοῦ ἄρεσαν πολύ.

―Παρακαλῶ, ἀπάντησε ὁ Teddy. Γιά μιά στιγμή

τό παιδί στάθηκε ἐκεῖ καί χαμογελοῦσε στή δασκά-

λα του. Μετά, χωρίς νά πῆ λέξι, ἅρπαξε τό πανωφόρι του καί ὅρμησε ἔξω ἀπ᾿ τήν τάξι.

Ἡ ἱστορία τοῦ Teddy Stallard ὁλοκληρώνεται πολ-

λά χρόνια ἀργότερα»

«Ἐκεῖνα τά Χριστούγεννα στην πέμπτη τάξι τῆς

δεσποινίδος Thompson, δημιουργήθηκε ἕνα δέσιμο

ἀνάμεσα στόν Teddy Stallard καί τή δασκάλα του.

Μέ τό φτηνιάρικο βραχιόλι τοῦ Teddy νά κουδουνίζη

στο χέρι της καί τήν κακόγουστη μυρωδιά στον καρπό της, ἡ δεσποινίς Thompson ἀποφάσισε να κάνε ὅ,τι καλύτερο μποροῦσε ὥστε νὰ βοηθήσῃ αὐτό τό

ἀγόρι νά ἀλλάξη τό ροῦ τῆς ζωῆς του. Ξαφνικά δια

έκρινε στο πρόσωπό του δυνατότητες τίς ὁποῖες ως τότε ἀγνοοῦσε. Ὁραματίσθηκε τί θά μπορούσε να ἐπιτύχη αὐτό τό παιδί καί στρώθηκε στη δουλειά

γιά νά τό βοηθήση νά τό πραγματοποιήση.

Μετά το τέλος σχεδόν κάθε σχολικῆς μέρας, ὁ Tecc καί ἡ δεσποινίς Thompson ἔπιαναν δουλειά. Ἐκείνη ὁδηγοῦσε τό τρεμάμενο χέρι του μέχρι να μάθη να

γράφη ὄμορφα καί καθαρά. Ἔλυναν ἀσκήσεις ὀρθο-

γραφίας καί ἀριθμητικῆς. Τοῦ διάβαζε καί τόν ἔβα-

ζε νά τῆς διαβάζη κείμενα. Ἀποστήθιζαν τραγούδια,

ποιήματα, ἀκόμη καί διηγήματα καί τά διηγοῦνταν

ὁ ἕνας στόν ἄλλο. Ἡ δεσποινίς Thompson ἔβαλε στην

ἄκρη τόν ἀμείλικτο κόκκινο στυλό της καί ἄρχισε να διακοσμῆ τά γραπτά τοῦ Teddy μέ ἀστεράκια και

θαυμαστικά. Οποτε τῆς δινόταν ἡ εὐκαιρία τόν ἐπαινοῦσε κατ᾽ ἰδίαν ἤ καί μπροστά σέ ὅλη τήν τάξι.

Ἕως τό τέλος ἐκείνης τῆς σχολικῆς χρονιᾶς ὁ

Teddy Stallard βελτιώθηκε θεαματικά. Κατάφερε να

φθάση στό ἐπίπεδο τῶν περισσοτέρων παιδιῶν τῆς

τάξεως τῆς δεσποινίδος Thompson, καί οἱ βαθμοί του

πλησίαζαν ἐκείνους τῶν ἀρίστων μαθητῶν. Ἕνα

ἀπόγευμα καθώς ἀποχαιρετίζονταν, τοῦ ἔπιασε το

χέρι καί τοῦ εἶπε:

–Τά κατάφερες, Teddy, καί εἶμαι ὑπερήφανη για

σένα.

Μέ ἔκπληξι τόν ἄκουσε νά τή διορθώνη:

—Δέν τά κατάφερα ἐγώ, δεσποινίς Thompson.

Μαζί τά καταφέραμε.

Ἐκεῖνο τό καλοκαίρι, ὅταν ὁ πατέρας τοῦ Teddy

ἔχασε τή δουλειά του καί ἀναγκάσθηκαν να μετακομίσουν, ἡ δεσποινίς Thompson φρόντισε να συμπληρώσει ένα θετικό σχόλιο στό φάκελο τοῦ Teddy.

Πέμπτη τάξι: "Ο Teddy εἶναι ἕνα ἐκπληκτικό παιδι Ὁ θάνατος τῆς μητέρας του καί ἡ ἀδιαφορία τοῦ

πατέρα του τοῦ ἐπέφεραν σοβαρό πλῆγμα, ὡστόσο

ὀδεύει μέ ἀσφάλεια στο να συνέλθη πλήρως. Κάθε

ἐπιπλέον λεπτό τό ὁποῖο θά ἐπενδύσετε στόν Teddy

θὰ σᾶς προσφέρη μεγάλη ἀνταμοιβή".

Τώρα λοιπόν, μέσα ἀπ᾿ τή ζωή τοῦ Teddy Stallard

καί τῆς δασκάλας του, θά ἐπιχειρήσουμε νά ἀνακαλύψουμε ἄν ἰσχύη στήν πραγματικότητα ὁ Νόμος

τῆς Ἀνταμοιβῆς», λέει ὁ Rich De Vos. «Ἡ δεσποινίς

Thompson δέν εἶχε νέα τοῦ Teddy γιά ἑπτά χρόνια.

Κάθε Χριστούγεννα, ὅταν τα παιδιά τῆς πέμπτης

τάξεως συγκεντρώνονταν γύρω ἀπ᾿ τό γραφεῖο τῆς

δασκάλας τους γιά νά τή δοῦν νά ἀνοίγη τά δῶρα

τους, ἡ δεσποινίς Thompson τούς διηγεῖτο τήν ἱστορία τοῦ Teddy Stallard μέ τό βραχιόλι καί τό μισοτελειωμένο ἄρωμα τῆς μητέρας του. Και κάθε χρόνο

ἀναρωτιόταν ἂν οἱ προσπάθειες τίς ὁποῖες εἶχε κάνει

γι᾿ αὐτόν εἶχαν πάει χαμένες.

Καί ξαφνικά μία μέρα ἔλαβε ἕνα σύντομο σημεί-

ωμα ἀπό κάποια μακρυνή πόλι μέ τόν ἀλησμόνητο

γραφικό χαρακτῆρα τοῦ Teddy. “Ἀγαπητή δεσποινίς

Ἀποφοιτῶ με το δεύτερο καλύτερο βαθμό στην τάξι τοῦ λυκείου στό ὁποῖο πηγαίνω. Σᾶς εὐχαριστῶ. Τά

καταφέραμε! Μέ ἀγάπη, Teddy Stallard".

Τέσσερα χρόνια ἀργότερα ἦρθε ἄλλο ἕνα σημείω-

μα: “Αγαπητή δεσποινίς Thompson, μόλις μοῦ ἀνακοινώθηκε ὅτι ἀποφοίτησα πρῶτος στήν τάξι μου και

θά ἐκφωνήσω τόν ἀποχαιρετιστήριο λόγο. Ἤθελα

νά εἶσθε ἡ πρώτη πού θά τό μάθη. Τό πανεπιστημιο δέν ἦταν εὔκολο, ἀλλά τά καταφέραμε. Μέ ἀγά-

πη, Teddy Stallard".

Καί τέσσερα χρόνια ἀργότερα ἦρθε τό τελευταῖο

γράμμα: "Αγαπητή δεσποινίς Thompson, ἀπό σήμερα

εἶμαι ὁ Δρ. Theodore Stallard, ἀπόφοιτος τῆς ἰατρικῆς.

Πῶς σᾶς φαίνεται; Ἤθελα νά εἶσθε ὁ πρῶτος ἄνθρωπος πού θά τό μάθη. Τα καταφέραμε. Τόν ἑπόμενο μῆνα παντρεύομαι, στις 27 γιά νά εἶμαι ἀκριβής.

Θά ἤθελα νά ἔρθετε στο γάμο μου καί νά καθίσετε

στή θέσι ὅπου θα καθόταν ἡ μητέρα μου ἄν ζοῦσε.

Ὁ πατέρας μου πέθανε πέρυσι. Ἐσεῖς εἶσθε ὁ μόνος

ἄνθρωπος τόν ὁποῖο θεωρῶ οἰκογένειά μου. Μέ ἀγάπη, Teddy Stallard"»