Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένα νησί όπου ζούσαν όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα: Καλή διάθεση, Θλίψη, Σοφία, Αγάπη και άλλα.

 Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένα νησί όπου ζούσαν όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα: Καλή διάθεση, Θλίψη, Σοφία, Αγάπη και άλλα.

 Μια μέρα τα συναισθήματα έμαθαν ότι το νησί θα βυθιζόταν σύντομα, έτσι ετοίμασαν τα πλοία τους και έφυγαν.  Μόνο η Αγάπη έμεινε μέχρι την τελευταία στιγμή.  Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.

 Ο πλούτος πέρασε από την Αγάπη με μια πολυτελή βάρκα και η Αγάπη του είπε:

 - Πλούτο, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;

 - Δεν μπορώ να σε πάρω, γιατί έχω πολύ χρυσάφι και ασήμι στη βάρκα μου και δεν έχω άλλο χώρο για σένα.

 Τότε η Αγάπη ζήτησε τη βοήθεια την υπερηφάνια, που μόλις περνούσε από εκεί:

 - Περηφάνια, σε παρακαλώ, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;

 - Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη, όλα είναι τέλεια εδώ... θα μπορούσες να μολύνεις το πλοίο μου.

 Η Αγάπη ρώτησε τότε τη Θλίψη, που περνούσε:

 - Θλίψη, σε παρακαλώ, άσε με να έρθω μαζί σου!

 - Ω, Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένος που νιώθω την ανάγκη να είμαι μόνος...

 Ακόμα και η Καλή διάθεση πέρασε από την Αγάπη, αλλά ήταν τόσο ικανοποιημένη που δεν τον άκουσε να της μιλά!!

 Ξαφνικά μια φωνή φώναξε:

 - Έλα, Αγάπη, θα σε πάρω μαζί μου!

 Ήταν ένας γέρος της είχε μιλήσει.  Η Αγάπη ένιωσε τόσο ευγνώμων και γεμάτη χαρά που ξέχασε να ρωτήσει τον γέρο το όνομά του.  Όταν έφτασαν στην ακτή, ο γέρος έφυγε.

 Η Αγάπη συνειδητοποίησε πόσα του χρωστούσε και ρώτησε τη Γνώση:

 - Γνώση, μπορείς να μου πεις ποιος με βοήθησε;

 - Καιρός ήταν...

 - Η ωρα?  Η Αγάπη ρώτησε τον εαυτό της, αλλά γιατί ακριβώς με βοήθησε ο Χρόνος;

 Η γνώση, γεμάτη σοφία, του απάντησε:

 - Γιατί μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο σημαντική είναι η Αγάπη...