Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ ( Καρελίν ). Είσοδος του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα!!!

 Στο χωριό Βηθανία, που βρίσκεται όχι μακριά από την Ιερουσαλήμ, ο Κύριος ανέστησε τον φίλο του Λάζαρο από τους νεκρούς. Αυτό το θαύμα μπορεί να συγκριθεί μόνο με τη δημιουργία του Αδάμ. Ο Κύριος της ζωής και του θανάτου, με τη Θεία εντολή του: «Λάζαρε, σου λέω: σήκω», μετέτρεψε το πτώμα ενός νεκρού τεσσάρων ημερών σε σώμα παρόμοιο με το σώμα ενός κοιμισμένου νέου και του επέστρεψε την ψυχή του. Από μια άγνωστη χώρα, από ένα μακρινό ταξίδι, ο Χριστός επέστρεψε τον αιχμάλωτο του θανάτου στην πατρίδα του. Η ανάσταση του Λαζάρου είναι μια εικόνα της μελλοντικής ανάστασης από τους νεκρούς.

Το Πάσχα πλησίαζε. Από όλη την Παλαιστίνη και τη μεγάλη εβραϊκή διασπορά, που εκείνη την εποχή ήδη περικύκλωσε την υδρόγειο σαν μεσημβρινοί, προσκυνητές και προσκυνητές συνέρρεαν στην Ιερουσαλήμ. Η φήμη για την ανάσταση του Λαζάρου διαδόθηκε αμέσως στην Ιερουσαλήμ. Οι καρδιές των ανθρώπων στριμώχτηκαν με χαρούμενη ελπίδα: ίσως ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ είναι ο πολυαναμενόμενος Μεσσίας, ο Βασιλιάς του Ισραήλ, ο οποίος, όπως ο Ρωμαίος αυτοκράτορας κατά τη διάρκεια ενός θριάμβου, θα ρίξει όλους τους εχθρούς στα πόδια Του και θα δώσει ελευθερία στο Ισραήλ.

Ο Κύριος, συνοδευόμενος από τους μαθητές του, έφυγε από το χωριό Βηθανία και, στο φως της αυγής, κατευθύνθηκε προς την Αγία Πόλη. Από το Όρος των Ελαιών, ο Κύριος κάρφωσε το βλέμμα Του στο Ναό της Ιερουσαλήμ, κοιτάζοντας την πόλη που απλώθηκε από κάτω, η οποία έμελλε να γίνει το Ποτήριο των Πάντων Του.

Ο Κύριος πήγε στον ναό της Ιερουσαλήμ. Πλήθη κόσμου Τον συνάντησαν, κρατώντας κλαδιά φοίνικα στα χέρια τους, χαιρετώντας τους με κραυγές: «Ωσαννά!», που σημαίνει «Σωτηρία, χαρά, δόξα». Ο Χριστός πλησίασε τον ναό - την καρδιά της Ιερουσαλήμ. Αλλά όχι οι ήχοι της λατρείας, αλλά ένα αόριστο βουητό, σαν το ουρλιαχτό μιας καταιγίδας σε ένα φαράγγι, προερχόταν από εκεί: το βρυχηθμό των βοδιών, το βουητό των προβάτων, οι διαπεραστικές κραυγές των εμπόρων και των αλλαλλαγωνιστών.

 Στην Ιουδαία υπήρχε ένα έθιμο που έγινε νόμος: απαγορευόταν να φέρνουν χρήματα με ειδωλολατρικά εμβλήματα στο ναό, έτσι τα ανταλλάσσονταν με εβραϊκά νομίσματα στα καταστήματα στο δρόμο προς το ναό. Τα ζώα αγοράζονταν από το τείχος της πόλης για θυσίες. Τον έλουσαν στην «Πισίνα των προβάτων» και τον έφεραν στο ναό στην «αυλή των ιερέων», όπου υπήρχε ένας βωμός που ονομαζόταν «Φλεγόμενο Λιοντάρι» ή Άριελ - «Λιοντάρι του Θεού». Αυτό το όνομα χρησιμοποιήθηκε συχνά από τους προφήτες για να αναφερθεί στην Ιερουσαλήμ, το έμβλημα της οποίας ήταν ένα λιοντάρι.

Σιγά σιγά έμποροι και αλλοι εργάτες εισχώρησαν στο χώρο των τριών προαύλιων του ναού, ακόμα και στο ίδιο το ιερό. Οι Φαρισαίοι, που επαίνεσαν με ενθουσιασμό τους νέους κανόνες και κανονισμούς για να υποβάλουν ολόκληρη τη ζωή ενός ατόμου σε ακριβείς κανονισμούς και να του βάλουν έναν σιδερένιο κορσέ από απαγορεύσεις, προσποιήθηκαν ότι δεν πρόσεχαν την αταξία στο ναό.

Ο ιερός θυμός άστραψε στα μάτια του Σωτήρα. Πήρε ένα μαστίγιο και έδιωξε τους εμπόρους από την εκκλησία. Κανείς δεν Του αντιστάθηκε. Οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι έμειναν σιωπηλοί, φοβούμενοι να προκαλέσουν την οργή και την περιφρόνηση του λαού. Ήλπιζαν ότι σύντομα θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τον Χριστό.

Σκοτείνιαζε. Ο Κύριος έφυγε από τον άδειο ναό, και μαζί με τους μαθητές του επέστρεψε στη Βηθανία...

Η Είσοδος του Κυρίου στην Ιερουσαλήμ σημαίνει συμβολικά τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Στην Πρώτη Παρουσία Του στη γη, αποκαλύφθηκε στην ανθρωπότητα ως Λυτρωτής και Σωτήρας. στο Δεύτερο, θα έρθει ως Βασιλιάς του κόσμου και Κριτής.

Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ ( Καρελίν ).