Πρόσφατα έγινε γιορτή του Αγίου Ιωάννη του Ζεδαζηνού με τους μαθητές του.

 

Χριστός Ανέστη!

Πρόσφατα έγινε γιορτή του Αγίου Ιωάννη του Ζεδαζηνού με τους μαθητές του.

Ο 6ος αιώνας στο πνευματικό χρονικό της Γεωργίας σηματοδοτείται από τον ερχομό στην Ιβέρια από Σύριους ασκητές - Ο Άγιος Ιωάννης ο Ζεδαζηνός και οι 12 μαθητές του, του οποίου τη γιορτή γιορτάζει η Εκκλησία στις 20 Μαΐου.

Από τη Γεωργία περνούσαν εμπορικοί δρόμοι από το Ιράν στο Βυζάντιο, από την Ινδία στη Σκυθία. Τώρα οι δρόμοι των καραβανιών έγιναν κανάλια μέσω των οποίων ο παγανισμός εισχώρησε ξανά στη Γεωργία, ειδικά στις μεγάλες πόλεις. Οι έμποροι και οι τεχνίτες που υιοθέτησαν τον Μαζδαϊσμό απολάμβαναν οφέλη και προστασία από το Ιράν. Στην Τιφλίδα ανεγέρθηκαν ειδωλολατρικά σπίτια προσευχής δίπλα σε χριστιανικές εκκλησίες.

Και αυτή την ώρα, η Παναγία έστειλε τον Ιωάννη τον Ζεδαζηνό και τους μαθητές του στο Μοίρο Της, ως πνευματικό στρατό, ως 12 νέους αποστόλους.

Ο μοναχός Ιωάννης ήταν διάσημος Σύριος ασκητής. Έζησε στα βουνά κοντά στην Αντιόχεια και, όπως ο Ιωάννης Κλίμακος, ηγούμενος του Σινά, κυβέρνησε μοναχούς που ζούσαν σε σκήτες και κελιά σκαμμένα στα βάθη των βράχων.

Δεκατρείς μοναχοί έπρεπε να αντισταθούν στο Ιράν και στο Τουράν, από την επίθεση των οποίων οι περίφημες λεγεώνες των Ρωμαίων συχνά έμπαιναν σε σύγχυση και γύριζαν πίσω. Η Παναγία εμφανίστηκε στον Άγιο Ιωάννη σε όνειρο και του είπε να πάει στη Γεωργία. Αμέσως άρχισε να ετοιμάζεται για το ταξίδι - όπως ο Αβραάμ, που άκουσε τη φωνή του Θεού να τον διατάζει να φύγει από τη Χαλδαία και να πάει με την οικογένειά του βόρεια σε μια μακρινή χώρα. Το πιο δύσκολο πράγμα για τον Άγιο ήταν να διαλέξει δώδεκα συντρόφους από τους μαθητές τους, τους οποίους αγαπούσε περισσότερο από τον πατέρα των παιδιών του. Αποφάσισε να ενεργήσει όπως οι απόστολοι που έριξαν κλήρο στο Άνω Δωμάτιο της Σιών: έγραψε τα ονόματα των μαθητών σε περγαμηνές, τους τοποθέτησε στο θυσιαστήριο, έκανε τη λειτουργία και μετά έβγαλε δώδεκα ονόματα.

Ο αιδεσιμότατος Ιωάννης με 12 μαθητές ήρθε στον πνευματικό του αδερφό, τον αιδεσιμότατο Συμεών τον Στυλίτη, που ονομαζόταν «Ήλιος της Ανατολής». Ο μοναχός Συμεών, από το ύψος του στύλου, σαν από βασιλικό θρόνο, τους ευλόγησε να πάνε στη Γεωργία και υποσχέθηκε να προσεύχεται συνεχώς για τον καθένα τους. Ο μοναχός Ιωάννης και οι μαθητές του δεν πήραν τίποτα μαζί τους στο ταξίδι, όπως οι απόστολοι που έστειλε ο Χριστός. Καθένας από αυτούς είχε μόνο έναν σταυρό και ένα ραβδί, και ένας - ο Άγιος Αντώνιος - έφερε στο στήθος του την Εικόνα του Σωτήρος που δεν έγινε από τα χέρια. Αλλά μαζί τους ήταν ένας θησαυρός μεγαλύτερος από τον πλούτο όλων των επίγειων βασιλείων - το πνευματικό φως που μετέφεραν από την έρημο της Αντιόχειας στη νέα τους πατρίδα. Αυτό το φως ενσαρκώθηκε στα μοναστήρια και τα μοναστήρια του Κάρτλι και του Καχέτι. αυτό το φως έγινε διαμαντένιο στύλο για τη Γεωργιανή Εκκλησία. Κουβαλούσαν μαζί τους τη μυστικιστική εμπειρία και καταστατικό του συριακού μοναχισμού, στις απαρχές του οποίου βρισκόταν ο Απόστολος και παρθένος Ιωάννης ο Θεολόγος.

Ο Καθολικός  της Μτσχέτας Ευλάβιος έλαβε σε όνειρο εντολή να βγει με τον κλήρο από τις πύλες της Μτσχέτας για να συναντήσει τον λαό του Θεού στο δρόμο. Ντυμένος με ιερά άμφια, μαζί με τους διακόνους που κρατούσαν αναμμένα κεριά και θυμιατήρια και τους ιερείς με τα λευκά άμφια, έφυγε από την πρωτεύουσα. Ο δρόμος ήταν άδειος. Ο Καθολικός κοίταξε μακριά. και μετά είδε ταξιδιώτες να εμφανίζονται γύρω από την στροφή, με κατεύθυνση προς τη Μτσχέτα. Αυτοί ήταν μοναχοί με άθλια και σκονισμένα ρούχα από ένα μακρινό ταξίδι, εξαντλημένοι από τη ζέστη και την κούραση, αλλά, σύμφωνα με το έθιμο των Αντιοχέων, με κουκούλες και ιμάτια. Ο Άγιος Ιωάννης περπάτησε μπροστά, σαν διοικητής επικεφαλής του στρατού του. Ο Καθολικός είδε ένα ελαφρύ σύννεφο να περιβάλλει τους μοναχούς. Τα πρόσωπά τους έλαμπαν από αγγελική ομορφιά. «Ευλογημένος ο ερχομός σου», είπε ο Καθολικός και υποκλίθηκε μέχρι το έδαφος, καθώς στην αρχαιότητα ο ιδιοκτήτης του σπιτιού χαιρετούσε τους περιπλανώμενους. Οι μοναχοί απάντησαν προσκυνώντας στα πόδια του ζητώντας την ευλογία του. Κατόπιν κατευθύνθηκαν στο Σβετιτσκόβελι στο Ράβδο του Κυρίου, ως πηγή νερού μετά από μακρύ ταξίδι.

Ο Άγιος Ιωάννης έμεινε με τους μαθητές του στη Μτσχέτα για τρία χρόνια, όπως οι απόστολοι, που δεν εγκατέλειψαν την Ιερουσαλήμ μέχρι την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος. Οι μοναχοί προσεύχονταν στο Ράιβ του Κυρίου, σαν να σφυρηλατούσαν πανοπλίες για μελλοντικές πνευματικές μάχες. Σαν δώδεκα πύρινες λυχνίες, οι δώδεκα μαθητές του Ιωάννη φώτισαν το Κάρτλι και το Καχέτι - από το Τριαλέτι ως τα βουνά του Καυκάσου με το άσβεστο πνευματικό φως του ευαγγελικού κηρύγματος. 

Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ Καρελίν