Στάρετς Ιωάννης Κρεστιάνκιν. Πώς να μεταμορφώσεις έναν εχθρό σε φίλο.Κήρυγμα για την 19η Κυριακή μετά την Πεντηκοστή

Πώς να μεταμορφώσεις έναν εχθρό σε φίλο.

Κήρυγμα για την 19η Κυριακή μετά την Πεντηκοστή

Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα μας λέει για την αγάπη ως τη δημιουργική δύναμη της ζωής. για την ανάγκη να αγαπάμε όχι μόνο τους αγαπημένους όχι μόνο αυτούς που αγαπάμε τον εαυτό μας, αλλά επίσης, ως απόδειξη της ακολουθίας του Χριστού, να αγαπάμε τους εχθρούς μας. Αλλά τότε τίθεται το ερώτημα: είναι δυνατόν να εκπληρωθεί αυτή η εντολή στην πράξη; Είναι δυνατόν να αγαπάμε κάποιον που μας καταδιώκει χωρίς ενοχές; είναι δυνατόν να αγαπάς αν κάποιος σε συκοφαντεί ξεδιάντροπα; Είναι δυνατόν αν η ψυχή μας είναι ήδη έτοιμη να φουντώσει ως απάντηση στον παραβάτη;

Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός αποκάλυψε για την ανθρωπότητα την αλήθεια της δημιουργικής δύναμης της αγάπης όχι μόνο στα λόγια του κηρύγματος, αλλά απέδειξε πιο πειστικά από την ίδια του τη ζωή τη δυνατότητα εκπλήρωσης της εντολής της αγάπης προς τους εχθρούς, γιατί μέσω αυτής ο Θεός έφερε τη σωτηρία στη μέση της γης. Και η φύση μας κηρύττει την ίδια αλήθεια. Ο ήλιος ανατέλλει και στους κακούς και στους καλούς. βροχή θα πέσει στους δίκαιους και στους αμαρτωλούς (Ματθαίος 5:45). Ο Λόγος του Θεού και ο κόσμος του Θεού μαρτυρούν ομόφωνα ένα πράγμα: «Αγαπάτε τους εχθρούς σας, κάντε καλό σε αυτούς που σας καταδυναστεύουν και θα γίνετε γιοι του φωτός».

Πρέπει λοιπόν να μάθουμε, αγαπητοί μου, με την ίδια τη ζωή μας αυτή την αλήθεια που μας σώζει, ότι το να αγαπάμε είναι όχι μόνο δυνατό, αλλά και απαραίτητο τόσο για την προσωρινή μας ευημερία όσο και για την αιώνια σωτηρία μας. Οι πρώτοι αιώνες του Χριστιανισμού μάς δείχνουν ότι ακριβώς μέσα σε τέτοια αγάπη γεννήθηκε, και μέσα σε αυτήν αναπτύχθηκε, και μέσω αυτής καθιερώθηκε στον κόσμο. Είναι γνωστό ότι τους πρώτους αιώνες η χριστιανική πίστη αντιμετωπίστηκε με τρομερό μίσος από Εβραίους και ειδωλολάτρες. Και οι δύο έβλεπαν τους Χριστιανούς ως εχθρούς και άθεους που έπρεπε να εξοντωθούν με οποιοδήποτε κόστος, γιατί κατέστρεφαν τα θεμέλια της καθιερωμένης, συνηθισμένης ζωής της κοινωνίας. Όλος ο κόσμος επαναστάτησε ενάντια στην Καινή Διαθήκη που δόθηκε στους ανθρώπους από τον Θεό. Οι χριστιανοί εξοντώθηκαν με τον πιο τρομερό, απάνθρωπο τρόπο. Διαβάζοντας τους βίους των αγίων, ανατριχιάζουμε και, προσπαθώντας διανοητικά τα κατορθώματά τους, είμαστε ακόμη έτοιμοι να αμφιβάλλουμε για την ικανότητα ενός ατόμου να υπομείνει τέτοια πράγματα. 

Όμως η μαρτυρία του Αποστόλου Παύλου, σύγχρονου του Χριστού και αυτόπτη μάρτυρα όλων όσων συνέβαιναν τότε, που ο ίδιος υπέστη μαρτύριο, έγινε ντοκουμέντο της εποχής: άλλοι βασανίστηκαν, άλλοι βίωσαν προσβολές και ξυλοδαρμούς, καθώς και αλυσίδες και φυλακή. , λιθοβολήθηκαν, πριονίστηκαν, βασανίστηκαν, πέθαναν από σπαθί, υπομένοντας ελλείψεις, θλίψεις και πίκρες . Οι μαρτυρικές πράξεις που μας έχει διατηρήσει η ιστορία μαρτυρούν ότι οι Χριστιανοί σταυρώθηκαν σε σταυρούς και βασανίστηκαν με μαστίγια. Τους οδήγησαν, κρεμάστηκαν ανάποδα, λιμοκτονούσαν, λιωμένος μόλυβδος χύθηκε στο λαιμό τους. Άλλοι τρυπούσαν τα δάχτυλά τους, έβαζαν καρφιά κάτω από τα νύχια τους, τηγανίστηκαν σε χαμηλή φωτιά, έκοβαν το ένα μέρος του σώματος μετά το άλλο ή, το πιο αφόρητο από όλα, τεντώθηκαν οι αρθρώσεις και τα άκρα τους. Τι κολασμένη, απάνθρωπη κακία δεν επινόησε εναντίον των οπαδών του Χριστού! Ο εχθρός πολέμησε σκληρά για τη δύναμή του στον κόσμο με την ελπίδα να εξαλείψει τον Χριστιανισμό από τη γέννησή του.

Πώς θα μπορούσαν να τα αντέξουν όλα αυτά θνητοί σαν εμάς; Αγαπητοί μου, η πίστη στον λόγο του Θεού και τις υποσχέσεις Του στον πρώιμο Χριστιανισμό ήταν τόσο αναμφισβήτητη που η προσδοκία μιας πραγματικής συνάντησης με τον Χριστό ενέπνευσε τους μάρτυρες να υπομείνουν το αφόρητο. Και ο οίκτος για τους βασανιστές του, που δεν γνώριζαν την ευτυχία της γνώσης και της αγάπης του Χριστού, τον υποκίνησε να προσευχηθεί θερμά γι' αυτούς. Τα λόγια του Σωτήρα «αγαπάτε τους εχθρούς σας, προσεύχεστε για εκείνους που σας προσβάλλουν » ήταν για τους μάρτυρες λόγια του ίδιου του Θεού, τέτοια ήταν η δύναμη της πίστης τους. Σε απάντηση, στο ίδιο το μαρτύριο, έλαβαν τη χάρη του Θεού ως πραγματική παρουσία του Χριστού στην πράξη τους.

Αυτοί που οι ίδιοι δεν είχαν πάρει ακόμη το μονοπάτι του μαρτυρίου, αλλά είδαν το κατόρθωμα των αγαπημένων προσώπων, είδαν την παρουσία του Θεού στην υπομονή τους και πυροδοτήθηκαν από την επιθυμία να μαρτυρήσουν για την πίστη τους στον Εσταυρωμένο Χριστό. Και η χάρη του Θεού, συγκαταβατική στο θέλημα όσων πίστεψαν, τους δίδαξε να κάνουν καλό σε αυτούς που μισούσαν, να βοηθήσουν τους ειδωλολάτρες, που αύριο, ίσως, θα διψούσαν για το αίμα τους.

Κατά τη διάρκεια της επιδημίας επιδημίας στην Καρχηδόνα, οι ειδωλολάτρες απέφευγαν την επικοινωνία ακόμη και με τους συγγενείς τους, αφήνοντας τους άρρωστους χωρίς βοήθεια και τους νεκρούς χωρίς ταφή. Και την κρίσιμη εκείνη στιγμή αποκαλύφθηκε ξεκάθαρα το πλεονέκτημα της χριστιανικής κοσμοθεωρίας έναντι της παγανιστικής. Οι Χριστιανοί, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους, ανέλαβαν τους άτυχους που εγκατέλειψαν τα αδέρφια τους. Θα μπορούσαν τέτοια υψηλά παραδείγματα χριστιανικής αγάπης να παραμείνουν χωρίς ευεργετική επίδραση στους ανθρώπους; Το κήρυγμα των έργων αγάπης κατέκτησε τους χθεσινούς ειδωλολάτρες. Όσοι από αυτούς ήταν σε θέση να δουν δεν μπορούσαν παρά να συνειδητοποιήσουν ότι η δύναμη του Θεού και η σοφία του Θεού λειτουργούν στη χριστιανική πίστη και η κύρια έκφανσή της είναι η αγάπη για όλους. Ο ειδωλολάτρης έγινε πεπεισμένος χριστιανός, έτοιμος να πάει στο θάνατο για χάρη του Χριστού. Η αγάπη και η αγάπη του Θεού για τον Θεό νίκησαν την απιστία.

Ο πρώιμος Χριστιανισμός άφησε στους επόμενους αιώνες ένα πιο πειστικό παράδειγμα της αποτελεσματικής δύναμης της αγάπης στον κόσμο. Αλλά εδώ είναι ο εικοστός αιώνας του Χριστιανισμού. Ας κάνουμε ένα ερώτημα: ποιος τώρα στην εποχή μας πιστεύει στην ακατανίκητη δύναμη της αγάπης; Δεν είναι ασφαλέστερο να υποτάξεις τους εχθρούς και να αμυνθείς εναντίον τους με περισσότερη πραγματική δύναμη: η σωματική δύναμη, η δύναμη του μυαλού και η δύναμη της εξαπάτησης είναι ήδη σε δράση στην εποχή μας. Και η δύναμη υψώνεται ενάντια στη δύναμη, και το κακό γεννά το κακό. Η εχθρότητα προκαλεί εχθρότητα, η συκοφαντία απαντάται με συκοφαντία. Το μίσος τροφοδοτεί το αντι-μίσος. Το κακό γεννά το κακό. Ρίξτε λάδι στη φωτιά, και όταν φουντώσει, θα προκαλέσει μια παντοδύναμη ανάφλεξη. Τα λόγια του Θεού για τη μόνη πραγματική δύναμη ξεχνιούνται - τη δύναμη της αγάπης του Θεού.

Ανθρώπινα, και μαζί μας τώρα όλα είναι μόνο ανθρώπινα, μπορούμε να υποτάξουμε τον εχθρό με τη βία, να τον αναγκάσουμε να παραμείνει σιωπηλός και να κάνει ό,τι μας αρέσει. αλλά είναι αδύνατο να μας αναγκάσουμε να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, να είμαστε μαζί μας σε ειρήνη και εγκάρδια αρμονία. Και τι ωφελεί τέτοια ταπείνωση, τι ελπίδα υπάρχει για τέτοια ταπείνωση; Σήμερα αποδείχτηκα πιο δυνατός από τον εχθρό μου, αλλά πού είναι η εγγύηση ότι αύριο δεν θα με ξεπεράσει σε δύναμη; Και τότε εμείς, που δεν εμπιστευόμαστε τον λόγο του Θεού, θα τιμωρηθούμε επειδή ξεχάσαμε τις εντολές του Θεού και θα αναγκαστούμε να ταπεινώσουμε τον εαυτό μας κάτω από το ανελέητο χέρι του εχθρού στο κακό.

Δεν βλέπουμε τώρα πόσο το κακό μεγαλώνει και εξαπλώνεται στον κόσμο; Πόλεμος στην οικογένεια, πόλεμος στην κοινωνία, πόλεμος και εκτεταμένη κακοποίηση. Ετοιμάζεται μια φωτιά, που θα είναι αρκετή για όλη τη γη. Και προσθέτουμε σιγά σιγά δέσμες από τις αμαρτίες μας, την έλλειψη πίστης μας, τη λησμονιά μας της εντολής του Θεού για την αγάπη. Και σύμφωνα με τον λόγο του Ευαγγελίου, «από την αύξηση της ανομίας, η αγάπη στερεύει».

Και ο Θεός μας άφησε ένα πιο πειστικό παράδειγμα για το πώς ο ειδωλολατρικός κόσμος κατακτήθηκε από τον Χριστιανισμό με τη δύναμη της αγάπης. Και εμείς, αν θέλουμε ο εχθρός να πάψει να είναι εχθρός μας, πρέπει να μάθουμε να τον αγαπάμε. Αυτή η μελέτη ξεκινά με ένα μάθημα για την υπομονή. Ανεχόμαστε τον εχθρό και ανεχόμαστε τον εαυτό μας σε σχέση με αυτόν. Ακόμα και η καρδιά μας δεν θα ηρεμήσει αμέσως. Εξάλλου, τις περισσότερες φορές κατηγορούμε οποιονδήποτε για όλα, αλλά όχι τον εαυτό μας. Στη συνέχεια, εκτός από την υπομονή, πρέπει κανείς να προσθέσει μια μυστική προσευχή για τον κακόβουλο του, απαντώντας με πραότητα στις επιθέσεις του και θα ήταν ωραίο αν δοθεί η ευκαιρία να κάνει κάτι καλό και χρήσιμο γι 'αυτόν. Ακόμη και οι άνθρωποι της Παλαιάς Διαθήκης άκουσαν τη συμβουλή του Θεού για οικοδόμηση: αν ο εχθρός σου πεινά, τάισε τον με ψωμί. και αν διψάσει, δώστε του νερό να πιει· γιατί με αυτό θα συσσωρεύσετε αναμμένα κάρβουνα στο κεφάλι του και ο Κύριος θα σας ανταμείψει (Παροιμίες 25:21-22). Ο Κύριος θα μας ανταμείψει και εμάς.

Γνωρίζουμε την εντολή του Θεού για την αγάπη, για την αγάπη για τους εχθρούς, αλλά πόσο συχνά, όταν χρειάζεται να ακολουθήσουμε πραγματικά την εντολή, μας κυριεύει ο φόβος. Τι θα συμβεί αν η καλή μας διάθεση απορριφθεί, ποδοπατηθεί, τι προβλήματα μπορεί να ακολουθήσουν για εμάς; Και υποχωρούμε από την ευκαιρία να εφαρμόσουμε την εντολή του Θεού στη ζωή μας, ξεχνώντας ότι ο ίδιος ο Κύριος προστατεύει τον ακόλουθο Του από προβλήματα και κακοτυχίες. Δεν εμπιστευόμαστε τον Θεό.

Πόσο συχνά μέσω της δυσπιστίας αποξενώνουμε τον Κύριο από τους εαυτούς μας, αλλά Εκείνος, λυπούμενος μας, εξακολουθεί να μην μας αφαιρεί την αγάπη Του και συνεχίζει να περιμένει υπομονετικά την επιστροφή μας στον εαυτό Του. Τέτοιος είναι ο Κύριος, που στην ουσία Του είναι η Αγάπη. Μπορούμε όμως να περιμένουμε μια τέτοια διάθεση από ανθρώπους που είναι εχθρικοί μαζί μας, αν είμαστε άπιστοι  ακόμη και απέναντι στον Κύριο που μας αγαπά; Επιπλέον, καλό θα ήταν να ρίξετε μια πιο προσεκτική ματιά στον εαυτό σας για να δείτε αν ο λόγος για αυτές τις εχθρικές σχέσεις βρίσκεται σε εμένα. Εμείς, οι ακόλουθοι του Χριστού, πρέπει να θυμόμαστε ότι η αγάπη μας έχει κληροδοτηθεί και ότι όχι μόνο με εχθρότητα στην καρδιά μας, αλλά και με λίγη κακή θέληση και καταδίκη, αμαρτάμε ενάντια στην εντολή του Θεού για αγάπη και δεν θα μπορέσουμε να εισέλθουμε στη Βασιλεία του παραδείσου.

Μας δίνεται η εντολή με μεγάλη υπόσχεση : «Αγαπάτε τους εχθρούς σας, και κάνετε το καλό, και δανείζετε, χωρίς να περιμένετε τίποτα. και θα έχετε μεγάλη αμοιβή, και θα είστε γιοι του Υψίστου» (Λουκάς 6:35). Τι μεγάλη ανταμοιβή είναι να γίνουμε γιοι και κόρες του Θεού.

Όμως, ως παιδιά του Θεού, πρέπει να μιμούμαστε με αγάπη τον Πατέρα μας τον Θεό και τον Μονογενή Του Υιό, τον Λυτρωτή μας, Ο οποίος, κρεμασμένος στον σταυρό, σε στιγμές βαριάς οδύνης, προσευχήθηκε για τους εχθρούς Του: Πατέρα! Αφήστε τους να φύγουν: δεν ξέρουν τι κάνουν (Λουκάς 23, 24). Για χάρη μας, δεν εκδικήθηκε τους εχθρούς του, αν και υπέφερε αθώα. και θα μπορούσε να είχε παρακαλέσει τον Πατέρα Του να παρουσιάσει περισσότερες από δώδεκα λεγεώνες αγγέλων στην υπεράσπισή Του. Και φανταστείτε σε τι θα μετατραπεί η ζωή ενός ανθρώπου στη γη αν κάποιος πληρώσει για μια προσβολή με μια προσβολή, εάν κάποιος δηλητηριάσει την καρδιά του με θυμό με σχέδια εκδίκησης; Πρέπει να θυμόμαστε, φίλοι μου, ότι η εκδίκηση και το να φέρουμε στην καρδιά μας τη μνήμη του κακού που μας έγινε είναι η πρώτη και ξεκάθαρη ένδειξη ότι έχουμε απομακρυνθεί από τον Θεό και είμαστε εντελώς στην εξουσία του εχθρού. Ειλικρίνεια, απλότητα, αμοιβαίες υπηρεσίες, συμμόρφωση, συγχώρεση αδικημάτων - αυτές είναι οι προϋποθέσεις για την επιτυχή πνευματική ανάπτυξη της ψυχής μας.

Οι πρώτοι χριστιανοί μάρτυρες στέκονται μπροστά μας ως παράδειγμα αγάπης για τους εχθρούς. Ο Άγιος Αρχιδιάκονος Στέφανος, κάτω από ένα χαλάζι από πέτρες που του πέταξαν, προσεύχεται για τον εαυτό του και για τους δολοφόνους του: Κύριε Ιησού! Λάβετε το πνεύμα μου! Θεός! Μην τους καταλογίσετε αυτή την αμαρτία. Τι εκπληκτική γενναιοδωρία έδειξε προς τους εχθρούς του στα θνήσκοντα βάσανά του!

Όμως οι άγιοι νεομάρτυρες της εποχής μας δεν μας άφησαν πολλά τέτοια παραδείγματα; Τα τελευταία λόγια της σεβάσμιας μάρτυρα Μεγάλης Δούκισσας Ελισάβετ, που άκουσαν από αυτήν οι βασανιστές, ήταν: «Συγχώρεσέ τους, Κύριε, δεν ξέρουν τι κάνουν » .

Και ένα ακόμα σημαντικό σημείο, αγαπητοί μου, αν κοιτάξουμε πνευματικά τους κακούς μας, αυτούς που μας κακοποιούν, αποδεικνύεται ότι όχι μόνο πρέπει να τους αγαπάμε, αλλά και να τους ευχαριστούμε για τα οφέλη που αυτοί, χωρίς γνωρίζοντας το, μας έχουν δώσει. Με τη βοήθειά τους, μπορούμε πραγματικά να δούμε τις παθήσεις της ψυχής μας, για να μην αυταπατούμε. Η υπερηφάνεια μας - η ρίζα κάθε αμαρτίας - υποφέρει, και αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε την ασθένεια της ψυχής μας, που απαιτεί θεραπεία.

Με την αγάπη προς τους εχθρούς μας γνωρίζουμε επίσης το μέτρο της αγάπης μας για τον Θεό. Και επίσης η αγάπη για τους εχθρούς, η συγχώρεση των προσβολών σε αυτούς μαρτυρούν τη στάση μας απέναντι στην αιωνιότητα, για το γεγονός ότι στην επίγεια ζωή προετοιμαζόμαστε για την ουράνια ζωή. Δεν είναι πολύ δουλειά να αγαπάμε κάποιον που μας αγαπά, και αυτό είναι μάλλον ένας δείκτης της αγάπης μας για τον εαυτό μας. Αλλά το να αγαπάς τον εχθρό είναι πραγματικά ένα κατόρθωμα που αξίζει μια ανταμοιβή.

Και τέλος, μπορεί και πρέπει να κοιτάξει κανείς τον εχθρό ως άτομο με άρρωστη ψυχή, άξιο οίκτου. Δεν είναι αυτός ο άρρωστος που αναπνέει κακία, που ο ίδιος μαραζώνει και υποφέρει, που δεν κοιμάται τα βράδια, δεν σκέφτεται τις κακές του προθέσεις; Αυτός, ο αδερφός μας, είναι στα πρόθυρα του θανάτου. Είναι δυνατόν εμείς οι πιστοί να τρέφουμε κακία και εκδίκηση απέναντι σε έναν ψυχοπαθή τραυματισμένο στο σταυροδρόμι ενός ύπουλου κόσμου; Είναι δυνατόν να περάσεις από δίπλα του χωρίς να του δέσεις τις πληγές, χωρίς να ρίξεις λάδι στην άρρωστη ψυχή του; Και ο Χριστός μας είπε για τη στάση απέναντι σε έναν τόσο άρρωστο άνθρωπο στην παραβολή αυτού που έπεσε ανάμεσα στους ληστές. Και ποιος από εμάς είναι ασφαλής από επιθέσεις εχθρών, ορατών και αόρατων; Ίσως αύριο εμείς οι ίδιοι χρειαστούμε κατανόηση, συμπάθεια και βοήθεια.

Ο Κύριος έχει προμηθεύσει τα πάντα, τα πάντα, μας διδάσκει τα πάντα, όλες οι ερωτήσεις της ζωής μας έχουν απαντήσεις στο Ιερό Ευαγγέλιο και πρέπει να ακούμε τον λόγο του Θεού, να μάθουμε να τον ακούμε και σίγουρα να υπακούμε. Ο Λόγος του Θεού μιλάει ο Θεός και από τα απλά λόγια Του λάμπει πάνω μας το φως της ζωής.

Ω, Κύριε, δώσε μας να μην προσβάλλουμε ή να προσβάλλουμε. Να υπομείνουμε περισσότερο και να προσευχόμαστε για τους παραβάτες. Λοιπόν, φίλοι μου, ας αγαπάμε ο ένας τον άλλον, ας αγαπάμε τους πάντες, ακόμα και τους εχθρούς μας και τους κακοπροαίρετους. αλλά είτε μας αγαπούν είτε όχι, δεν έχουμε να ανησυχούμε για τίποτα. Θα φροντίσουμε μόνο να τους αγαπάμε. Είναι αδύνατο να μην έχεις εχθρούς. Είναι ορατά και αόρατα. Είναι αδύνατο να μας αγαπήσουν όλοι, αλλά είναι πολύ πιθανό και απαραίτητο να αγαπάμε όλους.

Αμήν.