Ιεροσύνη και Ποιμενική!!Στάρετς Ιωάννης Κρεστιάνκιν.Γράμματα. 6

200    Αγαπητέ πάτερ Δ.!

Και πάλι φιλοσοφείς, πάλι αναλαμβάνοντας κάτι που δεν σου εμπιστεύτηκε ο Κύριος. Εσείς και εγώ είμαστε μόνο ιερείς και πρέπει να κάνουμε το ποιμαντικό μας έργο στο περιβάλλον και το περιβάλλον που ο Κύριος έχει ευλογήσει για μια δεδομένη χρονική περίοδο.

«Δεν είχαμε καθήκον να διασφαλίσουμε ότι η αλήθεια θα επικρατήσει. Μας δόθηκε μόνο εντολή να δώσουμε μαρτυρία», είπε ένας σοφός. Και σας επαναλαμβάνω τα λόγια του. Εμείς οι ίδιοι πρέπει να ζούμε για τη σωτηρία και να κάνουμε ό,τι εξαρτάται από εμάς. Και εσείς οι ίδιοι αποθαρρύνετε το γούστο σας για πνευματικούς κόπους, καταδικάζοντάς τους ψυχικά σε αποτυχία. Αλλά οι σκέψεις δεν είναι στο πνεύμα του Χριστού, όχι σύμφωνα με τον Θεό, αλλά σύμφωνα με τις ανθρώπινες κρίσεις. Και όλα αυτά γιατί, πράγματι, ελάχιστη θέση στη ζωή μας δίνεται στον Σωτήρα. Ήδη από τον τρίτο αιώνα, ο άγιος μάρτυρας Ιουστίνος είπε ότι δεν ήταν στη δύναμη των Χριστιανών να σταματήσουν τον διωγμό της Εκκλησίας και της πίστης: «ο διωγμός θα συνεχιστεί μέχρι να έρθει ο Κύριος και να ελευθερώσει τους πάντες». Και εμείς, οι πιστοί, χρειάζεται να είμαστε μαζί Του τη στιγμή που θα έρθει ο Κύριος.

«Να είστε σε εγρήγορση, να είστε σταθεροί στην πίστη, να έχετε καλό θάρρος, να είστε δυνατοί. Όλα μαζί σας ας γίνονται με αγάπη» (Α' Κορ. 16:13-14).

201   Αγαπητέ πάτερ Α.!

Οι ερωτήσεις που μου κάνετε δεν επιλύονται επίσημα. Πρέπει πάντα να θυμόμαστε αυτό που μας ειπώθηκε: «το γράμμα σκοτώνει, αλλά το πνεύμα δίνει ζωή» και με μια επίσημη προσέγγιση μπορείτε να σκοτώσετε σε έναν άνθρωπο τις απαρχές του πνεύματος που μόλις αναδύθηκαν μέσα του και που μπορούν να σβήσουν με μια λέξη. Για να σταματήσει ο άνθρωπος , ο ιερέας πρέπει να εργάζεται υπομονετικά, ώστε να μην ακολουθεί τις εκούσιες εντολές του, αλλά συνειδητοποιώντας αυτό που διαπράττει ως αμαρτία που τον εμποδίζει να πλησιάσει τον Θεό, ο ίδιος, χωρίς αποτυχία, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν χρειάζεται να βάλει μακιγιάζ. Εσύ, αγαπητέ Πατέρα Α., πήρες το σπαθί στα χέρια σου. Απάντησε όμως μόνος σου, είσαι έμπειρος χειρούργος, δεν θα μαχαιρώσεις μέχρι θανάτου πολλούς για τους οποίους θα πρέπει να απαντήσεις, γιατί πήγαιναν στον Θεό, αλλά εσύ στάθηκες εμπόδιο στο δρόμο τους με το σπαθί.

Εξάλλου, πολλοί ακόμη δεν καταλαβαίνουν όπως θα έπρεπε τα θεμέλια της πίστης και δεν καλούμαστε να τους διδάξουμε, να τους διδάξουμε, να τους συμβουλεύσουμε, να τους θεραπεύσουμε και οι χειρουργικές επεμβάσεις γίνονται σε ακραίες περιπτώσεις, όταν όλα τα άλλα μέσα έχουν εξαντληθεί.

Σχετικά με τους άγαμους , διαβάστε την Πρώτη Επιστολή προς Κορινθίους, κεφάλαιο 7: «Αν ένας άπιστος σύζυγος συμφωνεί να ζήσει με μια πιστή σύζυγο, ας μη χωρίσει». Μια σύζυγος μπορεί να πρέπει να κουβαλά έναν σταυρό όλη της τη ζωή, να προσεύχεται για έναν άπιστο σύζυγο και να υπομένει τις γελοιότητες του, αλλά αυτός είναι ο σταυρός της, και θα τον βαρύνετε, απομακρύνοντάς την από την Πηγή της ζωής - από τον Κύριο. Ο μεγάλος καθολικός δάσκαλος Γρηγόριος ο Θεολόγος είχε μητέρα χριστιανή και πατέρα ειδωλολάτρη. Και αυτό δεν τους εμπόδισε να αποκτήσουν άγια παιδιά και στη συνέχεια να γίνουν οι ίδιοι άγιοι.

Πατέρα, πατέρα, πρόσεχε!

Ο Κύριος ήρθε για να σώσει τους αμαρτωλούς, και αλίμονο αν ένας ιερέας σταθεί εμπόδιο στο δρόμο Του.

Και τι σε νοιάζει το βιβλιάριο κάποιου που έρχεται σε σένα να μετανοήσει. Οι γιαγιάδες μαζεύουν δεκάρες για τις κηδείες τους και τις κρατούν σε ένα βιβλίο αποταμίευσης για να μην της αφαιρέσει ο ορμητικός τις οικονομίες της, ώστε να ταφεί με χριστιανικό τρόπο και να τη θυμούνται στην Εκκλησία.

Μετά από όλα, πιθανότατα δεν θα τα θυμάστε δωρεάν. Πρέπει επίσης να τρώτε ψωμί, και οι ιερείς της οικογένειας πρέπει επίσης να ταΐζουν τα παιδιά τους.

Λοιπόν, αγαπητέ π. Α., ο μεγάλος άγιος και δάσκαλος της Εκκλησίας, σας λέει: «κάντε τα πάντα με λογική και ωφέλεια». Και μην ξεχνάτε: «Θέλω έλεος, όχι θυσία».

202   Αγαπητέ Πατέρα Σ.!

Θα πίεζα το κεφάλι σου στο στήθος μου, θα σε αγκάλιαζα σαν παιδί και θα σου ψιθύριζα στο αυτί ένα «παραμύθι» για εκείνη την προηγούμενη ευτυχία στη ζωή, όταν η σωτήρια δύναμη του αγγίγματος του Θεού μεταμόρφωσε τον κόσμο για σένα και τον φώτιζε με χαρά. Και η ανάμνηση αυτού θα έπρεπε να έχει διαμορφώσει ένα γερό θεμέλιο στα θεμέλια της θρησκευτικής σας εμπειρίας.

Δεν ξέρω με τι συναίσθημα κάνατε τους ιερατικούς όρκους σας και λάβατε τη χάρη της ιεροσύνης ως απάντηση σε αυτούς. Αλλά και αυτό δεν θα μπορούσε παρά να γεννήσει ένα πραγματικό αίσθημα της εγγύτητας του Θεού και τη σωτήρια δύναμη του αγγίγματος της χάρης του Θεού και επίσης να γίνει μια σημαντική εγκοπή στην πνευματική ζωή. Και, αγαπητέ μου, τα λάβαμε όλα αυτά με το δικαίωμα της δικαιοσύνης μας; Όχι και όχι, αλλά ως αγάπη του Θεού ως απάντηση στην πρώτη σου αγάπη.

Ναι, ο Σωτήρας ήρθε να σώσει τους αμαρτωλούς, και όταν η αμαρτία αυξήθηκε, η χάρη άρχισε να πληθαίνει. Και πόσοι άνθρωποι τώρα, φαινομενικά ήδη βυθισμένοι στην άβυσσο της πιο αποκρουστικής αμαρτίας, δέχονται μια σωτήρια ώθηση από τον Κύριο για να αναζωογονήσουν την ψυχή (σας το λέω από την καθημερινή εμπειρία ενός εξομολογητή). Λάβαμε μια ώθηση και τότε θα πρέπει να υπάρξει επίγνωση του θαύματος της αγάπης του Θεού που μεταμορφώνει τη ζωή. Όχι υπερήφανη έπαρση για το δώρο που έλαβε, αλλά επίγνωση της ακραίας αμαρτωλότητάς του, η πλήρης αδυναμία κάποιου να αφαιρέσει από τον εαυτό του την ψώρα της λέπρας που έχει επηρεάσει ολόκληρη την ύπαρξη, και ταυτόχρονα ατελείωτη ευγνωμοσύνη προς τον Θεό και ελπίδα στη δύναμη και το έλεός Του για το μέλλον.

Η δική σας είναι μόνο επιθυμία και εφικτή δουλειά, όχι υπερ-δυνατή, γιατί δεν μπορείτε να απαιτήσετε από τον εαυτό σας αυτό που δεν μπορείτε να κάνετε αυτήν τη στιγμή.

Αγαπητέ Πατέρα, υπάρχει μόνο απελπισία για εκείνους για τους οποίους δεν λάμπει το Φως της Αλήθειας και της Αλήθειας του Θεού. Η «απελπισία» σας μπορεί να οφείλεται σε μια εσφαλμένη εσωτερική στάση. Δεν είμαστε εσείς και εγώ που σώζουμε, δεν είμαστε εσείς και εγώ που δίνουμε δύναμη στη ζωή, όλα προέρχονται από τον Θεό, είμαστε μόνο μεσάζοντες, μάρτυρες, δείκτες. Είναι δύσκολο να ακούσεις την εξομολόγηση ενός σύγχρονου ανθρώπου, αλλά προκαλεί επίσης στην ψυχή του εξομολογητή οίκτο για το άτομο - την αρχή της αγάπης, το όραμα των ίντριγκων του εχθρού. και το κυριότερο είναι ότι ένας τέτοιος άνθρωπος πέρασε το κατώφλι της Εκκλησίας, για να δει την αναμφισβήτητη αγάπη του Θεού για τον πιο αμαρτωλό αμαρτωλό.

Και είσαι κουρασμένος, και υποκύπτεις στον εγωισμό, και ξέχασες ότι είμαστε και δάσκαλοι και μαθητές ταυτόχρονα. Και τα μαθήματα της πνευματικής ζωής είναι βαθιά για εμάς και διαρκούν μια ζωή. Και οι πνευματικές ιδέες και τα σκαμπανεβάσματα εναλλάσσονται, και όλα πρέπει να βιωθούν, και αυτή είναι η επιστήμη των επιστημών, και, νομίζω, πιο περίπλοκη από αυτή του ινστιτούτου.

Λοιπόν, πάτερ, μην πτοείσαι, με ζωντανή καρδιά, μαραζωμένη από σύγχυση, προσκολλήσου στον Κύριο, περνώντας τον πειρασμό μέχρι τέλους και λαμβάνοντας ως αντάλλαγμα για την ταλαιπωρία ένα ζωντανό θρησκευτικό συναίσθημα, μια ζωντανή εμπειρία ζωής εν Θεώ. Ο Θεός να μην ακολουθήσεις τις σκέψεις του εχθρού, που έχουν ήδη ανοίξει το δρόμο προς την καρδιά σου.

Πρέπει να σταθούμε μέχρι θανάτου με πίστη!

7 Οκτωβρίου 2000

203    Αγαπητέ πάτερ Μ.!

Αν υπάρχει ευλογία από τον Κύριο για τη δημιουργία σχολείου, τότε μην ντρέπεστε. Ήρθε η ώρα που για να σωθεί ένας άνθρωπος που χάνεται στην άγνοια της απιστίας, είναι απαραίτητο να βγει από τις ερήμους. 70 χρόνια αιχμαλωσίας δεν θα μπορούσαν παρά να αφήσουν το στίγμα τους στους ανθρώπους. Η αιχμαλωσία τελείωσε, αλλά μια νέα ατυχία είναι στο κατώφλι - η ελευθερία και η ανοχή σε κάθε κακό. Στο μοναστήρι μας έχουμε και Κυριακάτικο σχολείο και παιδική χορωδία. Και πρέπει να καθοδηγηθείτε από την ευλογία του επισκόπου.

Ο Θεός να σε κάνει σοφό!

204     Αγαπητέ πάτερ Β.!

Συγγνώμη για την τόσο μεγάλη σιωπή. Έλαβα το γράμμα σας εδώ και πολύ καιρό, αλλά η ασθένεια και στα δύο μάτια δεν μου έδωσε την ευκαιρία να σας απαντήσω εγκαίρως.

Αγαπητέ πάτερ, αν η εμπειρία της Εκκλησίας δεν είναι πλέον αυθεντία για πολλούς, και η Missal και το Breviary που δίνονται στον ιερέα δεν είναι νόμος, τότε είναι απίθανο η πνευματική εμπειρία ενός ιερέα να αλλάξει τη διάθεση των «καινοτόμων .»

Ναι, οι γενικές εξομολογήσεις εισήχθησαν ως απαίτηση ζωής από τον άγιο δίκαιο πατέρα Ιωάννη της Κρονστάνδης. Μα τι εξομολογήσεις ήταν, και τι Πατέρας τις δέχτηκε! Και τώρα σε πολλές ενορίες ασκούν τη γενική εξομολόγηση, αλλά όταν οι άνθρωποι που μετανοούν υπάγονται στην προσευχή της άφεσης, συμπληρώνουν τη γενική εξομολόγηση με ό,τι βαραίνει την καρδιά τους. Το ίδιο ισχύει και για όσους μόλις μπαίνουν στην Εκκλησία. Άλλωστε, ο φορμαλισμός και η αδιαφορία του ιερέα δεν θα τους επιτρέψει να μπουν στην Εκκλησία, πολύ περισσότερο να ριζώσουν σε αυτήν. Και για αυτό θα είναι υπεύθυνος κάθε ιερέας.

Σώσε τον εαυτό σου, αγαπητέ πάτερ Β., η ιεροσύνη είναι εκούσιο μαρτύριο. Το έργο είναι σπουδαίο και η ανταμοιβή για αυτό είναι αμέτρητη.

205   Αγαπητέ Yu.

Σας ευχαριστώ για όλα τα σημάδια της προσοχής σας προς εμένα. Και εγώ ο ίδιος σας συγχαίρω για την εορτή της Κοιμήσεως.

Η εορτή σήμερα γιορτάστηκε με την ευλογία της Θεοτόκου με πνευματικό τρόπο και πολύς κόσμος έφυγε από το Πεχώρι, αφαιρώντας μας ζωντανό αίσθημα και μαρτυρία του ελέους της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Δεν πρόλαβα ακόμη να διαβάσω το βιβλίο που συνέταξες - ένα χρονικό για το μοναστήρι μας και τους πιστούς του, αλλά είναι ευχάριστο να το κρατάς στα χέρια σου και το φωτογραφικό υλικό παρουσιάζεται με λεπτότητα και γούστο. Σας ευχαριστώ για τη σκληρή δουλειά και τον ιδρώτα σας, όπως έλεγε ο Αρχιεπίσκοπος Ryazan Nikolai Chufarovsky.

Για την ιερωσύνη θα σας πω με τα λόγια του Αποστόλου: «Όποιος θέλει την ιεροσύνη θέλει καλή πράξη...» Ο καθένας όμως ο ίδιος, πρώτα απ' όλα, πρέπει να αποφασίσει αν είναι ικανός για αυτό το εκούσιο μαρτύριο, αν έχει διαφυλάξει με τη ζωή του την υπόσχεση και την ευκαιρία να αρχίσει αυτό το μεγάλο μυστήριο και υπηρεσία.

Αγαπητέ Γιού. Σας επισυνάπτω ένα δείγμα για αυτοέλεγχο - τον λόγο του Μητροπολίτη Βουλγαρίας Στεφάνου.

Λοιπόν, δεν θα σας συμβούλευα να προωθήσετε τη διαδικασία χειροτονίας από μέρους σας με εξωτερικές προσπάθειες. Με τον Θεό όλα γίνονται στην ώρα τους για όσους ξέρουν να περιμένουν.

Προσεύχομαι για σένα και σε θυμάμαι.

206   Αγαπητέ Πατέρα R.!

Δεν μπορείτε να παραμείνετε στην κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι οικογενειακές σας υποθέσεις. Δόξα τω Θεώ που κάποια στιγμή δεν κάνατε ένα μοιραίο λάθος - δεν ξαναπαντρευτήκατε. Αλλά τώρα που η «σύζυγος» έχει έναν παραλληλισμό, το ζήτημα της επίλυσης της σχέσης σας μαζί της έχει ωριμάσει. Ναι, και είστε έτοιμοι για αυτό. Πρέπει να ζεις χωριστά από αυτήν, και αυτή είναι η επιλογή της. Θα συνεχίσεις να είσαι μόνος μέχρι να ενηλικιωθεί ο γιος σου. Άλλωστε χρειάζεται να βοηθηθεί οικονομικά και, αν είναι δυνατόν, να λάβει μέρος στην ανατροφή του. Μόνο αφού ενηλικιωθεί μπορείς και πρέπει να δεχτείς τον μοναχισμό.

Ζητώ ιερές προσευχές στην αδυναμία μου. Έχω γεράσει, αλλά η ζωή ακόμα δεν με αφήνει να ηρεμήσω.

Με αγάπη εν Κυρίω.

207   Αγαπητέ πάτερ Α.!

Όλα όσα σκέφτεσαι και φοβάσαι είναι η ασφάλεια του εχθρού, την οποία δεν αρμόζει να αποδεχθεί ένας ιερέας του Θεού.

Ο κόσμος κυβερνάται μόνο από την Πρόνοια του Θεού και χωρίς το θέλημα του Θεού δεν θα χαθεί ούτε τρίχα από τα κεφάλια μας, αλλά όλοι πρέπει να περάσουν δοκιμασίες. Άλλωστε, αλλιώς δεν θα γνωρίσουμε το έλεος του Θεού και την αγάπη Του, δεν θα νιώσουμε την παντοδύναμη βοήθεια του Θεού, δεν θα μάθουμε να προσευχόμαστε, στρέφοντας τη ζωντανή καρδιά μας στον Ζωντανό Θεό.

Και το να φύγεις από τον τόπο υπηρεσίας όπου σου έχει αναθέσει η Πρόνοια και να ψάξεις το δικό σου, καλύτερα, θα βρεις κάτι που είναι τρομακτικό να το σκεφτείς. Και θα το πάρουμε για τη θέληση και την εξυπνάδα μας.

Η γενιά μας των υπηρετών του θρόνου πέρασε από τα στρατόπεδα, αυτές ήταν οι ακαδημίες μας. Η γενιά μας υπηρέτησε κάτω από τέτοια καταπίεση και σε τέτοια έλλειψη δικαιωμάτων που δεν μπορείς να πεις και που δεν μπορείς να φανταστείς.

Τι θα γίνει με εμάς; Ήταν καλύτερα;

Και σε ποιες στιγμές δεν υπήρχε δρόμος του σταυρού προς τη σωτηρία;

Όχι, αγαπητέ Πατέρα Α., καμία από τις επιλογές σας δεν αντιστοιχεί στο μονοπάτι που σας έχει χαράξει η Πρόνοια του Θεού.

Πρέπει να μείνεις στη θέση σου και να κάνεις τη δουλειά σου, αλλά προσπάθησε να μην δίνεις λόγο σε αυτούς που τον ψάχνουν μέσα σου (ο έλεγχος είναι η ιερατική συνείδηση), αν υπάρχουν, και πιστεύω ότι υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα είναι.

Το πνευματικό σχολείο είναι τέτοιο που υπάρχουν πάντα πολλοί λόγοι για θλίψη. Εάν δεν υπάρχουν εξωτερικά από τους ανθρώπους, τότε τα εσωτερικά επιδεινώνονται. αυτοί που βρίσκονται στο εξωτερικό υποχωρούν και στη θέση τους οι άνθρωποι ξεσηκώνουν εναντίον μας τέτοιες καταχρήσεις και ανθρώπους από τους οποίους δεν το περιμέναμε ποτέ. Δεν υπάρχει λοιπόν τρόπος να κρυφτείς από κάθε τι ανεπιθύμητο, δυσάρεστο και λυπηρό.

Προσπαθήστε να μην αγγίζετε τον βοηθό σας σε μικρά πράγματα, αλλά σε σοβαρά θέματα αυτό δεν μπορεί να αποφευχθεί.

Θυμάμαι συνέχεια πώς ο Παναγιώτατος Πατριάρχης Αλέξιος Α' με δίδαξε τη λογική για το υπόλοιπο της ζωής μου. Άλλωστε, χρειάστηκε να αντέξω πολλά για πολύ καιρό για την έλλειψη κατανόησης και την νωθρότητα μου, μέχρι και χαστούκια στο κεφάλι, και όταν έγινα πολύ ζηλωτής, δεν με ανέχτηκαν καθόλου - άρπαξαν με και με φυλάκισαν.

Και τίποτα. Επιζήσαμε από όλα και ζούμε ακόμα και δόξα τω Θεώ.

Και ο Σεβασμιώτατος απάντησε στην ερώτησή μου: «Πώς μπορεί να είναι αυτό;» - απάντησε: «Σου έδωσα τον Μισάλ όταν σε χειροτόνησα. Κάνε λοιπόν όλα όσα είναι γραμμένα εκεί, και ό,τι ακολουθεί, υπομένεις και θα σωθείς».

Σώσε τον εαυτό σου, αγαπητέ Πατέρα Α.

Μην αναστατώνετε τους γονείς σας με τις δυσκολίες και τις ανησυχίες σας.

Το προσευχητικό έργο σας στο θρόνο θα τους κάνει περισσότερα από το έργο του γιατρού A.Z.

Ο Κύριος σε κάνει σοφό και σε ενισχύει.

Πατέρα, πριν διδάξεις τους άλλους, πρέπει να κάνεις αυτό που διδάσκεις μόνος σου. Και πάντα προσεύχομαι για σένα, από τότε που σε ευλόγησα για τη διακονία σου, προσεύχομαι για τον επίσκοπο Κ. Γι' αυτόν, βέβαια, πρώτα απ' όλα. Είναι δύσκολο για εμάς τους ιερείς, αλλά εξαιρετικά δύσκολο για τους επισκόπους.