Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ Καρελίν.Κάτι ανάλογο συμβαίνει και σήμερα με τους ορθόδοξους λαούς. Θέλουν να τους διαφθείρουν με υπερηφάνεια, πορνεία και μαγεία για να τους κάνουν ανυπεράσπιστους απέναντι στους εχθρούς τους.

Οι Άγιοι Πατέρες διδάσκουν ότι η ανθρώπινη ψυχή, μία στη φύση, έχει δύο κατευθύνσεις, δύο προσανατολισμούς. Πρώτον, η δύναμη της ψυχής, που κατευθύνεται προς την αιωνιότητα και τον πνευματικό κόσμο - που ονομάζεται πνεύμα στις ιδιότητες του πνεύματος περιλαμβάνει το θρησκευτικό συναίσθημα, τον εσωτερικό λόγο, την ικανότητα για πνευματική αγάπη και την αίσθηση της αλήθειας.

Δεύτερον, οι δυνάμεις της ψυχής που κατευθύνονται προς τη γη, που ονομάζονται σωστά ψυχή. Εδώ μπορούμε να σημειώσουμε: το λογικό μυαλό, την ικανότητα για δημιουργικότητα και φαντασία, την περιοχή των συναισθημάτων, τη δύναμη της θέλησης, καθώς και την περιοχή των υποσυνείδητων έμφυτων ενστίκτων κ.λπ.

Η περιοχή της θρησκείας είναι η περιοχή το πνεύμα. Η περιοχή του πολιτισμού, της επιστημονικής, της καλλιτεχνικής δημιουργικότητας, των ηθικών εθίμων κ.λπ. είναι η περιοχή της ψυχής. Στο επίπεδο του πνεύματος είμαστε ενωμένοι, στο επίπεδο της ψυχής υπάρχουν τα δικά μας χαρακτηριστικά που αντιπροσωπεύουν το πρόσωπο της εθνικής ομάδας, αλλά δεν παρεμβαίνουν στην ενότητα της χριστιανικής πίστης και αγάπης.

Ο Χριστιανισμός λέει ότι ο Θεός δημιούργησε το πνεύμα, την ψυχή και το σώμα ως ένα άτομο. Επομένως, η σωτηρία ενός ατόμου συνδέεται με την πνευματικοποίηση της ψυχής του και όχι με την καταστροφή της. Η ψυχή, υπό την επίδραση των παρορμήσεων του πνεύματος, δεν παρεμβαίνει, αλλά βοηθά στη σωτηρία ενός ατόμου. Μια ψυχή που τοποθετεί το πρόσκαιρο πάνω από το αιώνιο, και τις δικές της αξίες πάνω από τις πνευματικές αξίες, μοιάζει με μια υπηρέτρια που επαναστάτησε ενάντια στην ερωμένη της. Δεν υπάρχει χειρότερος και πιο επικίνδυνος για τη χώρα τύραννος από έναν σκλάβο που κατέλαβε τον θρόνο. Επομένως, ο χριστιανός πρέπει να τηρεί μια αυστηρή ιεράρχηση των δυνάμεων και των ικανοτήτων της προσωπικότητάς του, δηλαδή: το σώμα πρέπει να υποτάσσεται στην ψυχή, η ψυχή στο πνεύμα και το πνεύμα στον Θεό. Τότε το προσωρινό θα γίνει κανάλι για την αιώνια, τότε η εθνική και εθνική αλληλεγγύη μπορεί να γίνει ο θεματοφύλακας των χριστιανικών παραδόσεων και το σιτάρι από το οποίο, με τη βοήθεια της χάρης, αναπτύσσεται αυτή η χριστιανική αγάπη που εκτείνεται όχι μόνο σε όλους τους λαούς και τα έθνη, αλλά και στους εχθρούς.

Η δύναμη ενός έθνους έγκειται στην υπηρεσία του στον Θεό, αφού το κακό και η υπερηφάνεια είναι καταδικασμένα σε φθορά, και το καλό είναι άφθαρτο. Ακόμη και οι εμφανείς, ορατές βλάβες του χρησιμεύουν ως σπόροι για νέους βλαστούς. Αυτός που δεν αγαπά άλλους λαούς και έθνη δεν μπορεί να αγαπήσει τους δικούς του ανθρώπους, αφού αγαπά τον εαυτό του με το πρόσχημα της αγάπης για τον λαό του. Η αληθινή εθνική αξιοπρέπεια είναι η ικανότητα να υπηρετούμε τους ανθρώπους με χριστιανικούς τρόπους, μέσω αυτού, το έθνος πολλαπλασιάζει τον πνευματικό του πλούτο.

Ταπείνωση δεν είναι συνθηκολόγηση με το κακό, αλλά ένωση με τον Θεό. Το να αγαπάς τον εχθρό δεν σημαίνει να συμφωνείς μαζί του, να βάζεις κάτω το σπαθί σου όταν χρειάζεται να υπερασπιστείς τις εστίες σου και τους τάφους των προγόνων σου. Αυτό σημαίνει να βλέπεις σε κάθε άτομο την εκδήλωση της αιωνιότητας - την εικόνα του Θεού, αν και σκοτεινιασμένη από την άγνοια και τις αμαρτίες.

Ο κόσμος αυτή τη στιγμή βιώνει μια ηθική κρίση. Αν πριν η θρησκεία διώκονταν απ' έξω, τώρα διώκεται από μέσα. Απειλεί να εκφυλιστεί σε κάποιες ιστορικές παραδόσεις χωρίς πνευματικό περιεχόμενο, να γίνει κάτι σαν εθνική εθιμοτυπία. Η πνευματικότητα αντικαθίσταται από τον αποκρυφιστικό μυστικισμό, ο οποίος συνδυάζεται με ακραία ηθική χαλαρότητα. Ο αποκρυφισμός και η ακολασία διαφθείρουν την ψυχή των ανθρώπων και αυτή η εσωτερική αποστασία από τον Θεό καταδικάζει τους ανθρώπους ιστορικά σε βάσανα και καταστροφές, τις οποίες καμία δομή δεν μπορεί να αποτρέψει. Και εδώ βρίσκουμε πάλι μια εξήγηση για το τι συμβαίνει στις Αγίες Γραφές. Το βιβλικό βιβλίο «Αριθμοί» περιγράφει ένα καταπληκτικό περιστατικό όταν ο αποκρυφιστής της Παλαιάς Διαθήκης, ο Μωαβίτης βασιλιάς Βαλάκ, φοβισμένος από τις νίκες του Ισραήλ, κάλεσε κοντά του τον αποκρυφιστή και μάγο Βαλαάμ και ζήτησε να καταραστεί τους Ισραηλίτες ώστε το Πνεύμα του Θεού θα έφευγε από αυτούς. Τρεις φορές ο Βαλαάμ προσπάθησε να καταραστεί τον Ισραήλ, αλλά αντίθετα, παρά τη θέλησή του, τους ευλόγησε τρεις φορές. Ο Μπαλάκ αγανάκτησε. Τότε ο Βαλαάμ, για να μην χάσει τα δώρα που υποσχέθηκε ο Βαλάκ, έδωσε συμβουλές στον διεφθαρμένο Ισραήλ μέσω γυναικών Μωαβίτισσων, τον ανάγκασε να πέσει σε πορνεία και ειδωλολατρία - τότε ο Θεός θα έφευγε από αυτόν. Η συμβουλή έγινε αποδεκτή και εφαρμόστηκε. Αποδυναμωμένος από την αμαρτία, ο Ισραήλ υποβλήθηκε σε τρομερές δοκιμασίες. προφήτες και δικαστές προσπάθησαν να εξαλείψουν τη διαφθορά με σκληρά μέτρα για να μην χαθούν εντελώς οι Ισραηλινοί.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και σήμερα με τους ορθόδοξους λαούς. Θέλουν να τους διαφθείρουν με υπερηφάνεια, πορνεία και μαγεία για να τους κάνουν ανυπεράσπιστους απέναντι στους εχθρούς τους. Στη Βίβλο μπορούμε να δούμε πώς οι προφήτες, σε περιόδους δύσκολων ιστορικών δοκιμασιών, απευθυνόμενοι στους ανθρώπους, έλεγαν ότι η αιτία των καταστροφών τους δεν ήταν η δύναμη και η σκληρότητα των εχθρών τους, αλλά οι δικές τους αμαρτίες και καλούσαν τους ανθρώπους σε μετάνοια. Η ειλικρινής μετάνοια είναι ήδη μια νέα σχέση ανθρώπου και ανθρώπων με τον Θεό, αυτή είναι η αρχή μιας νέας ιστορίας.

Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ (Καρελίν), 1999