Αναφέρει αναγνώστης την ιστορία του ιερέα πατέρα του.

 

"Η 1η δοκιμασία"

Όπως σας έχω ήδη αναφέρει στις προηγούμενες 2 ιστορίες, ο πατέρας μου είναι ιερέας χειροτονηθεις το 1990!

Κάνοντας μια εισαγωγή να σας αναφέρω πως στο τέλος κάθε Θείας Λειτουργίας ο ιερέας κάνει την λεγόμενη "κατάλυση".

"Κατάλυση" ονομάζεται η διαδικασία κατά την οποία ο ιερέας πίνει από το  Αγιο Δισκοπότηρο την εναπομεινουσα Θεία Κοινωνία η οποία είναι (δεν συμβολίζει, όπως νομίζουν οι περισσοτεροι) το Σώμα και το Αίμα του Χριστού!

Εάν μέρος της Θείας Κοινωνίας κατά την διαδικασία της Θείας μετάληψης η της κατάλυσης βρεθεί εκτός του ανθρώπινου σώματος και του Αγίου Δισκοπότηρου, ο ιερέας οφείλει να σκουπίσει με καθαρό πανί την Θεία Κοινωνία που βρέθηκε στο πάτωμα (εάν η ποσότητα είναι μεγάλη, να την "γλύψει"), και εν συνεχεία να βάλει φωτιά στο σημείο για να μην μείνει ίχνος της Θείας Κοινωνίας!

Λίγους μήνες λοιπόν αφότου είχε χειροτονηθεί και τελειώνοντας η Θεία Λειτουργία, έπρεπε να καταλύσει!

Κατά την διαδικασία της κατάλυσης όπου ο ιερέας πίνει από το Ιερό Δισκοπότηρο την Θεία Κοινωνία, ειδε ένα μικρό νεκρό άσπρο σκουλήκι να επιπλέει!

Ξέροντας τους Ιερούς Κανόνες της εκκλησίας, γνώριζε πως έπρεπε να καταλύσει κι εκεινο εφόσον βρισκόταν μέσα στην Θεία Κοινωνία! Πως να φάει όμως ένα νεκρό σκουλήκι; Μετά από διλλημα μερικών λεπτων αποφασισε το κάτωθι:

"Θα το πάρω με την λαβίδα, θα το βάλω πάνω σε ένα καρβουνο, θα το κάψω και θα συνεχίσω κανονικά την κατάλυση" σκέφτηκε...

Αφού λοιπόν έκανε 5 βήματα για να πάρει την λαβίδα και να βγάλει το σκουλήκι, αλλάζει γνώμη ξέροντας πως θα παραβίαζε τους Ιερους Κανόνες της εκκλησιας και αποφασίζει να καταλύσει και το σκουλήκι ως όφειλε να κάνει!

Έχοντας περάσει λοιπόν 4-5 δευτερόλεπτα από την στιγμή που απομακρύνθηκε από το Δισκοπότηρο μέχρι την στιγμή που ξαναπήγε σε αυτο, αποφασισμένος να καταλύσει και το σκουλήκι, το σκουλήκι είχε εξαφανιστεί!

Καταλύοντας πλέον αργά αργά και ψάχνοντας με το κουταλάκι της Θείας Μετάληψης το σκουλήκι, σκουλήκι δεν υπήρχε πουθενα!!!

Το σκουλήκι εξαφανιστηκε όταν ο πατέρας μου αποφάσισε ως όφειλε να καταλύσει και αυτό...

Αυτή ήταν η 1η δοκιμασία που αντιμετώπισε ως ιερέας...

Β.Ρ.