Η Inna Gavrilchenko ήταν σίγουρη ότι θα πέθαινε καί ἡ ἴδια ἀπό ἀσιτία.

«Η Inna Gavrilchenko ήταν σίγουρη ότι θα

πέθαινε καί ἡ ἴδια ἀπό ἀσιτία. Στάθηκε, όμως, τυχερή. Μία γειτόνισσα πού ἐργαζόταν σ' ἕνα γερμανικό

κυλικεῖο ἔπαιρνε τό νερό μέ τό ὁποῖο ἔπλενε τά βρώμικά πιάτα τῶν Γερμανῶν, τό ἔβραζε καί τήν ἔβαζε νά τό πιῆ —πολλές φορές μέσα στό νερό ἐπέπλεαν υπολείμματα φαγητοῦ. Καί ἡ Inna δούλεψε για

Ένα διάστημα ως παιδί γιά τά θελήματα στο γερμα

νικό σφαγεῖο τῆς πόλεως. Συχνά οἱ Γερμανοί ἐργαζόμένοι τῆς ἔδιναν ἕνα κόκκαλο ή μία μπουκάλα αἷμα

“Μέ τό αἷμα", λέει "μπορεῖς νά φτειάξης ὀμελέτα [...]

Εἶναι ὅπως ὅταν φτειάχνης χτυπητά αυγά, αλλά χωρίς τὰ αὐγά".

Ὅταν δὲν εἶχε αἷμα να φτειάξη ὀμελέτα, ἔτρωγε

ὅτι ἔβρισκε στο δάσος ἐντός τῶν ὁρίων τῆς πόλεως.

Έχετε δοκιμάσει ποτέ φλοιό σημύδας [...] Έχει κάπως γλυκειά γεῦσι. Μπορεῖτε, ἐπίσης, νά φᾶτε φύλλα και χλωρά κλαριά από γιασεμί. Υπάρχουν πολλά

πράγματα τά ὁποῖα μπορεῖ κανείς νά φάη καί πού

σήμερα μοιάζουν σιχαμερά"» 

Βιβλιογραφία:REES LAURENCE. ΟΙ ΝΑΖΙ. ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΠΑΤΆΚΗ.ΑΘΗΝΑ 2017.