Olga Rozhneva .Αληθινές ιστορίες, ή Μοναστικές συναντήσεις Ιστορίες στην Μονή της Οπτινα. 13

 Περπατούσα στο δρόμο μια βροχερή μέρα

Η μέρα ξεκίνησε πολύ άσχημα. Απλά τρομερη μέρα .Ο ουρανός ήταν σκοτεινός, συννεφιασμένος και έβρεχε. Και η διάθεση ταιριάζει με τον καιρό. Πριν από μια εβδομάδα, η Λένα κατάφερε να σπάσει το μπροστινό της δόντι ενώ δάγκωνε ένα μήλο. Είναι καλό που ήταν σε διακοπές. Πώς μπορείς να εμφανιστείς στη δουλειά έτσι;

Ο οδοντίατρος πρότεινε να αντικατασταθεί το σπασμένο δόντι με στεφάνη και καθησύχασε:

- Θα είναι όμορφο και ανθεκτικό. Το μόνο αρνητικό είναι ο χρόνος. Θα πρέπει να περπατήσετε έτσι για μια εβδομάδα - με ένα σπασμένο. Θα το αλέσω, θα το ετοιμάσω, και σε μια εβδομάδα θα το κάνουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Η Λένα είπε με τρόμο:

- Μια ολόκληρη εβδομάδα;! Με σπασμένο δόντι;!

Ο γιατρός γέλασε:

- Κάποιοι περπατούν χωρίς δόντια καθόλου! Και τίποτα - ζουν... Λοιπόν, αστειεύτηκα, θα το κάνω όσο πιο γρήγορα μπορώ.

Μια εβδομάδα αργότερα ήταν τα γενέθλια της Λένας. Δηλαδή, είναι ήδη αύριο. Και έπρεπε να φτάσουν οι καλεσμένοι, τρία παντρεμένα ζευγάρια. Φίλοι. Είναι το ίδιο νεόνυμφοι όπως και με τη Σάσα. Μεγαλώσαμε μαζί, σπουδάσαμε μαζί. Έτσι παντρεύτηκαν σχεδόν ταυτόχρονα. Κάναμε πάρτι ο ένας στον γάμο του άλλου.

Η Λένα ρώτησε τον Σάσα: «Είναι όμορφοι οι φίλοι μου;» Και χάρηκε πολύ όταν ο Σάσα απάντησε σοβαρά: «Είσαι η πιο όμορφη μου». Και η λέξη «σύζυγος» ήταν επίσης πολύ ευχάριστο να λέγεται δυνατά. Ας πούμε: "Όχι, κορίτσια, δεν μπορώ να το κάνω σήμερα, πρέπει ακόμα να μαγειρέψω δείπνο για τον άντρα μου."

Και σήμερα το πρωί, όταν ο σύζυγός Σάσα την πήγε στην κλινική, αποδείχθηκε ότι ο γιατρός ήταν άρρωστος. Και δεν υπάρχει υποδοχή. Και αυτό σημαίνει ότι έχει μείνει με σπασμένο μπροστινό δόντι για άλλη μια εβδομάδα. Ή ίσως περισσότερο. Η Λένα ρώτησε έναν άλλο γιατρό:

— Μπορούμε να βάλουμε κάτι προσωρινό;

Ο νεαρός οδοντίατρος γέλασε δυνατά:

- Προσωρινό;! Πριν το πρώτο πρωινό; Ή πριν το μεσημεριανό γεύμα; Χα χα! Λοιπόν, το κορίτσι, λοιπόν, με έκανε να γελάσω!

Γυρίσαμε πίσω σιωπηλοί. Ο Σάσα, ήρεμος και ατάραχος όπως πάντα, χαμογέλασε:

- Είναι εντάξει, Λεν. Είσαι ακόμα σε διακοπές.

- Τι γίνεται με τα γενέθλιά σου;! Και οι καλεσμένοι;!

- Δεν κατάλαβα. Τι σχέση έχει αυτό με τα γενέθλια; Ας γιορτάσουμε. Θα υπάρχουν φίλοι, θα υπάρχουν δώρα. Πάμε τώρα στο σούπερ μάρκετ, ήθελες να αγοράσεις ψώνια. Είσαι η καλύτερη μαγείρισσα στον κόσμο!

- Sash, δεν θα δεχτώ καλεσμένους με αυτή τη μορφή. Το πάρτι γενεθλίων ακυρώνεται.

Ο Σάσα δεν μάλωσε. Παρά τα νιάτα της ήταν λογική. Αντιμετώπισε συγκαταβατικά τις αλλαγές στη διάθεση της νεαρής γυναίκας . Ένιωθα σαν δυνατός άντρας: «Ω, αυτές οι γυναικείες αδυναμίες και ιδιοτροπίες! Το αδύναμο φύλο...» Ήξερε ήδη ότι ήταν καλύτερα να περιμένει την καταιγίδα. Τι συμβαίνει μετά από μια καταιγίδα; Δικαίωμα! Ήλιος!

— Λεν, πρέπει ακόμα να περάσουμε από το μαγαζί. Ξέρετε μόνοι σας ότι το ψυγείο είναι άδειο.

Χώρισαν στο μαγαζί, η Λένα πήγε να αγοράσει παντοπωλεία και ο Σάσα πήρε τη γραμμή στο ταμείο.

Περπάτησε ανάμεσα στις σειρές. Δάκρυα κύλησαν στα μάτια μου. Έτσι τα γενέθλια είναι χαλασμένα. Ντρέπεται ακόμη και να ανοίξει το στόμα της. Το σκεπάζει με την παλάμη του. Τι εορταστική διάθεση υπάρχει εδώ - με μια τόσο τρομερή, απλά τρομερή θέα!

- Κορίτσι, σε παρακαλώ βοήθησέ με να πάρω την καραμέλα!

Η φωνή μιας ενήλικης γυναίκας βγήκε από το στόμα ενός παιδιού. Και το παιδί ήταν ακριβώς πάνω από τα γόνατα του Λένιν. Η Λένα έγειρε το κεφάλι της: μια γυναίκα καθόταν ακριβώς μπροστά της, σε ένα μικρό καροτσάκι. Δεν είχε πόδια. Δηλαδή δεν είχε καθόλου. Κάθισε σε ένα χαμηλό καρότσι με ρόδες και κοίταξε φιλικά τη Λένα.

Η Λένα έκανε μια προσπάθεια να μην τρέμει η φωνή της. Κατάπιε και ρώτησε με ελαφρώς τρεμάμενη φωνή:

- Ποιες σου αρέσουν;

Η γυναίκα χαμογέλασε. Δεν ήταν ακόμα μεγάλη και το πρόσωπό της φαινόταν πολύ γλυκό.

- Σοκολατένια. Ίσως υπάρχει ένας «σκίουρος»; Μου αρέσει περισσότερο το "Squirrel".

Η Λένα βρήκε την καραμέλα της και μετά το μελόψωμο. Στη συνέχεια συμβουλεύτηκαν ποιο συμπυκνωμένο γάλα είχε καλύτερη γεύση και αποφάσισαν ότι το πιο νόστιμο ήταν η Rogachevskaya. Η γυναίκα τον ευχαρίστησε χαρούμενα και οδήγησε με το καρότσι της. Έμοιαζε επιχειρηματική.

Όταν έφυγε, η Λένα στάθηκε για αρκετά λεπτά στο τμήμα ζαχαροπλαστικής, που μύριζε βανίλια και σοκολάτα. Τότε συνειδητοποίησα ότι μιλώντας με τη γυναίκα, για πρώτη φορά μέσα σε μια εβδομάδα ξέχασε ότι έπρεπε να καλύψει το στόμα της με την παλάμη της. Εκείνη γύρισε. Η Σάσα στάθηκε στο ταμείο και κοίταξε προς την κατεύθυνση της.

Μπαίνοντας στο αυτοκίνητο, ο σύζυγος τοποθέτησε όλες τις αγορές του Λένιν στο πίσω κάθισμα: ένα μεγάλο κέικ, ένα παχύ κοτόπουλο σε μια τσάντα και λαχανικά για σαλάτες. Και καραμέλες “Belochka”. Η Σάσα ήταν σιωπηλή. Η Λένα κοίταξε τον άντρα της και είπε:

- Ξέρεις, κάπου διάβασα μια φράση που μου άρεσε. Την ξέχασα. Σήμερα όμως το θυμήθηκα.

- Ποια;

«Περπατούσα στο δρόμο μια βροχερή μέρα και ήμουν λυπημένος γιατί δεν είχα καινούργια παπούτσια, μέχρι που συνάντησα έναν άντρα στο δρόμο που δεν είχε πόδια».

Και χαμογέλασαν ο ένας στον άλλο. Και πήγαμε σπίτι. Έβρεχε, και σταγόνες χτύπησαν το παρμπρίζ και απλώθηκαν κατά μήκος του σε μικρές λακκούβες