Την Κυριακή πριν την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, ένα πιο φτωχό αγόρι, ως συνήθως, πήγε στην εκκλησία της πόλης του.

Την Κυριακή πριν την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, ένα πιο φτωχό αγόρι, ως συνήθως, πήγε στην εκκλησία της πόλης του.

   Είχε μόνο ένα παλιό σακάκι και αυτό ήταν σκισμένο.  Πήγαινε συχνά στην εκκλησία και φρόντιζε την καμπάνα, όπου έπαιρνε και μια δεκάρα για το λύκειο...

   Είχε εντυπωσιαστεί από το κήρυγμα του πατέρα, που είχε μιλήσει για τη θυσία του Χριστού στον Σταυρό για τη σωτηρία του κόσμου, για το γεγονός ότι η θεία αγάπη είναι ζωντανή.

   Ένας άπιστος άντρας ρώτησε το φτωχό παιδί που έφευγε από την εκκλησία: 

     -Τι έμαθες από τον πατέρα σου σήμερα;

  Και το παιδί απάντησε:   

    - Ότι ο Θεός είναι Αγάπη.

  Τότε ο άπιστος είπε: 

     - Αν είναι καλό, γιατί δεν έστειλε ο Θεός κάποιον να σου δώσει ένα καλύτερο ρούχο;   Ένα μπουφάν για το σχολείο ??

  Το παιδί σκέφτηκε για μια στιγμή και απάντησε: 

     - Ο Θεός έστειλε κάποιον σίγουρα, αλλά ξέχασε να έρθει.

     Αλλά ξέρω σίγουρα ότι δεν είσαι εσύ.

 Ο περαστικός τον κοίταξε με μεγάλη προσοχή και από φιλοδοξία του είπε:

    - Δεν πιστεύω στον Θεό και τη θεϊκή αγάπη, αλλά θέλω να σου αγοράσω ένα καινούργιο σακάκι.

  έρχεσαι μαζί μου

     - Πιστεύω στην αγάπη του Θεού, είπε ο νεαρός.

    Αλλά αν πάω, πρέπει να μου ικανοποιήσεις δύο αιτήματα.

     1. Το πρώτο είναι να πάρω τα ρούχα και τα παπούτσια που θέλω ως μαθητής,

     2. τότε πάμε σπίτι μου.

   

    - Σύμφωνοι, είπε ο περαστικός!

  Στο μαγαζί το παιδί ζήτησε ρούχα για να ντυθεί.

     Ο εν λόγω άνδρας τον ρώτησε:

    - Νεαρέ, γιατί αγόρασες τόσο μικρά παπούτσια, δεν νομίζω ότι σου ταιριάζουν!

 Το παιδί απάντησε:

    - Σίγουρα ταιριάζει σύμφωνα με την αγάπη του Θεού!

   

      Σε λίγα λεπτά έφτασαν στο σπίτι του παιδιού και όταν άνοιξε την πόρτα παρατήρησε τα τέσσερα αδέρφια και την άρρωστη μητέρα τους στο κρεβάτι.

     Ήταν καθαρό!

    Ο μικρότερος ήταν μόλις 4 ετών!

       Χωρίς να μπω σε εισαγωγές, το παιδί από την εκκλησία είπε:

    - Φιλάμε το χέρι, μητέρα.

     Είχες δίκιο, σήμερα είδα τον εαυτό μου με την αγάπη του Θεού.

    Στη συνέχεια απευθύνεται στα αδέρφια:

    - Κοστέλ, κοίτα, πάρε ένα καινούργιο μπουφάν για το σχολείο.

    - Μιχάι, πάρε αυτά τα παπούτσια, σίγουρα θα σου έρθουν.

    - Μαρία, έχω ένα πιο χοντρό φθινοπωρινό πουλόβερ εδώ.

    - Ηλία, σου έφερα ένα παντελόνι και κάλτσες.

    -Η  Μαμά, κοίτα, σου έφερα ένα τριαντάφυλλο από τον τάφο του μπαμπά και φάρμακο για τον βήχα.

  

   Όταν είδε αυτές τις εικόνες, ο περαστικός είπε:

   -Δεν αγόρασες τίποτα;;

   - Όχι, κύριε, είμαι ο μεγαλύτερος αδερφός και πρέπει να προσέχω τη μητέρα και τα αδέρφια μου!

     Σε προσκάλεσα σπίτι μου!

     Όχι για να σας εντυπωσιάσουμε, αλλά για να σας δείξουμε την Αγάπη του Θεού για εμάς.

    Είμαστε φτωχοί, αλλά δεν μας λείπουν!

   - Πώς δεν σου λείπει;;

  Δεν έχεις ψυγείο, κουζίνα, φαγητό...

  Δεν έχεις τόσα πολλά να ζήσεις.

    - Είναι αλήθεια!

      Δεν μας λείπει όμως η αγάπη της μητέρας μας!

       Δεν μας λείπει η αγάπη του Θεού.