Το θαύμα της εξομολόγησης. Αληθινές ιστορίες για το Μυστήριο της Μετάνοιας!Pylneva Galina Aleksandrovna.26

 

Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος

Δόξα στον Κύριο που μας έδωσε μετάνοια, και μέσω της μετάνοιας θα σωθούμε όλοι ανεξαιρέτως. Μόνο όσοι δεν θέλουν να μετανοήσουν δεν θα σωθούν. Κάθε ψυχή που έχει χάσει την ειρήνη πρέπει να μετανοήσει, και ο Κύριος θα συγχωρήσει τις αμαρτίες, και τότε θα υπάρξει χαρά στην ψυχή και ειρήνη. Αυτό είναι σημάδι της άφεσης των αμαρτιών: αν μισήσατε την αμαρτία, τότε ο Κύριος θα σας συγχωρήσει τις αμαρτίες σας.

Άγιος Σιλουανός του Άθω

Περί γενικής ομολογίας

Η ίδια η έννοια της «γενικής» ομολογίας δεν φαίνεται να υπήρχε πριν από τον αιώνα μας. Κάποιοι λένε ότι έγινε πράξη από τον πατέρα Ιωάννη της Κρονστάνδης, αλλά αξίζει να διαβάσετε την περιγραφή της ομολογίας ότι ο π. Ιωάννης για να βεβαιωθεί ότι αυτό ήταν μια ατομική ομολογία. Έτσι μίλησε ο ιερέας Vasily Shustin.

«Ήταν δύσκολο να πείσω τον πατέρα να έρθει σε μένα (ήταν Σαρακοστή) και έπρεπε να το εξομολογηθώ σε μια γενική εξομολόγηση. Ο πατέρας μου και εγώ φτάσαμε στον καθεδρικό ναό του Αγίου Ανδρέα πριν χτυπήσει το κουδούνι. Ήταν σκοτεινά: μόλις τέσσερις και μισή το πρωί. Ο καθεδρικός ναός ήταν κλειδωμένος και αρκετοί άνθρωποι στέκονταν ήδη γύρω του. Έπρεπε να σταθούμε στο δρόμο για μισή ώρα και περάσαμε από μια ειδική είσοδο κατευθείαν στο βωμό. Σύντομα έφτασε ο ιερέας και άρχισε να υπηρετεί στο ιερό. Όταν έφτασε, ο καθεδρικός ναός ήταν ήδη γεμάτος. Και φιλοξένησε πολλές χιλιάδες άτομα. Υπήρχε μια αρκετά ψηλή σχάρα κοντά στον άμβωνα για να συγκρατήσει την πίεση. Υπήρχε ήδη μια συντριβή στον καθεδρικό ναό. Κατά τη διάρκεια του Όρθρου, ο ιερέας διάβαζε ο ίδιος τον κανόνα. Μετά το κανόνα άρχισε η γενική εξομολόγηση. Πρώτα, ο ιερέας διάβασε προσευχές πριν από την εξομολόγηση, μετά είπε λίγα λόγια για τη μετάνοια και φώναξε δυνατά σε ολόκληρο τον καθεδρικό ναό: "Μετανοήστε!" Κάτι απίστευτο άρχισε να συμβαίνει εδώ. Κραυγές, κραυγές, προφορική εξομολόγηση κρυφών αμαρτιών. Κάποιες, κυρίως γυναίκες, προσπάθησαν να φωνάξουν όσο πιο δυνατά γινόταν για να τις ακούσει ο ιερέας και να προσευχηθεί γι' αυτές. Και εκείνη την ώρα ο ιερέας γονάτισε μπροστά στο θρόνο, έβαλε το κεφάλι του στο θρόνο και προσευχήθηκε. Σταδιακά οι κραυγές μετατράπηκαν σε κλάματα και λυγμούς. Αυτό συνεχίστηκε για περίπου 15 λεπτά. Στη συνέχεια, ο ιερέας σηκώθηκε όρθιος, με ιδρώτα να κυλήσει στο πρόσωπό του. Βγήκε στον άμβωνα. Προέκυψαν αιτήματα για προσευχή, αλλά άλλες φωνές άρχισαν να τους ηρεμούν. Ο καθεδρικός ναός υποχώρησε. Και ο ιερέας σήκωσε το επιτραχήλιο με το ένα χέρι, διάβασε την προσευχή της συγχώρεσης και κύκλωσε πρώτα ημικύκλιο στον άμβωνα και μετά στο βωμό και άρχισε η λειτουργία... 12 ιερείς υπηρέτησαν πίσω από τον θρόνο, και στον θρόνο υπήρχαν 12 τεράστια κύπελλα . Ο πατέρας υπηρέτησε νευρικά, σαν να φώναζε ορισμένες λέξεις, σαν να έδειχνε ιδιαίτερη τόλμη. Άλλωστε πόσες ψυχές μετανοημένων πήρε πάνω του! Διαβάσαμε τις προσευχές πριν την Κοινωνία για πολύ καιρό: έπρεπε να ετοιμάσουμε πολλά σωματίδια. Ο πατέρας βγήκε γύρω στις 9 το πρωί και άρχισε να κοινωνεί. Πρώτα πλησίασαν όσοι ήταν στο βωμό. Ανέβηκα ανάμεσά τους. Πήγα (έχοντας κοινωνήσει) στη χορωδία και άρχισα να παρακολουθώ πώς κοινωνούσε ο κόσμος. Υπήρχε μια τρομερή συντριβή κοντά στην ωραία Πύλη.Ο πατέρας στάθηκε με το κύπελλο, το οποίο άλλαξε πολλές φορές, από τις 9 το πρωί μέχρι τις τρεις και μισή το μεσημέρι... Η λειτουργία και η Θεία Κοινωνία έδωσαν τόση δύναμη και σθένος που ο πατέρας μου και εγώ δεν νιώσαμε κούραση».

«Ο Ιωάννης της Κρονστάνδης στα απομνημονεύματα των σαμοβιδών» Μ., 1997

Γενική εξομολόγηση με τον Μητροπολίτη Αντώνιο

Το έχουμε (εξομολόγηση) 4 φορές το χρόνο. Πριν από τη γενική εξομολόγηση, διεξάγω 2 συνομιλίες που στοχεύουν στο να καταλάβω τι είναι η εξομολόγηση, η αμαρτία, η αλήθεια του Θεού και η εν Χριστώ ζωή. Κάθε μία από αυτές τις συνομιλίες διαρκεί 3/4 ώρες. Όλοι οι συγκεντρωμένοι κάθονται πρώτα και ακούν, μετά ακολουθεί μισή ώρα σιωπή, κατά την οποία ο καθένας πρέπει να σκεφτεί αυτό που άκουσε, να σκεφτεί την αμαρτωλότητά του, να κοιτάξει την ψυχή του. Και μετά υπάρχει μια γενική ομολογία: μαζευόμαστε στη μέση της εκκλησίας, βάζω το πετραδάκι, το Ευαγγέλιο είναι μπροστά μας και συνήθως διαβάζω τον κανόνα της μετανοίας στον Κύριο Ιησού Χριστό. Κάτω από την επιρροή αυτού του κανόνα, προφέρω δυνατά τη δική μου ομολογία, όχι για τυπικότητες, αλλά για όσα με κατηγορεί η συνείδησή μου, και όσα μου αποκαλύπτει ο κανόνας που διάβασα. Κάθε φορά η εξομολόγηση είναι διαφορετική, γιατί τα λόγια αυτού του κανόνα κάθε φορά με καταδικάζουν διαφορετικά για κάτι άλλο. Μετανοώ ενώπιον όλων των ανθρώπων, αποκαλώντας τα πράγματα με το όνομά τους, όχι για να με κατηγορήσουν στη συνέχεια ειδικά για αυτήν ή εκείνη την αμαρτία, αλλά για να τους αποκαλυφθεί κάθε αμαρτία ως δική μου. Αν, ενώ προφέρω αυτήν την ομολογία, δεν αισθάνομαι ότι είμαι αληθινός μετανοητής, τότε το προφέρω ως ομολογία. «Συγχώρεσέ με, Κύριε. Έτσι είπα αυτά τα λόγια, αλλά δεν έφτασαν στην ψυχή μου».

Αυτή η εξομολόγηση διαρκεί συνήθως 3/4 της ώρας, ή μισή ώρα, ή 40 λεπτά, ανάλογα με το τι μπορώ να εξομολογηθώ στους ανθρώπους. Την ίδια στιγμή, οι άνθρωποι εξομολογούνται σιωπηλά μαζί μου και μερικές φορές φαίνεται να λένε δυνατά: «Ναι, Κύριε, συγχώρεσέ με, Κύριε. Και εγώ φταίω για αυτό». Αυτή είναι η προσωπική μου ομολογία, και, δυστυχώς, είμαι τόσο αμαρτωλός και τόσο όμοιος με όλους κάτω από αυτή τη δράση που τα λόγια μου αποκαλύπτουν στους ανθρώπους τη δική τους αμαρτωλότητα. Μετά από αυτό προσευχόμαστε. διαβάσαμε μέρος του μετανοητικού κανόνα, διαβάσαμε προσευχές πριν από τη Θεία Κοινωνία: όχι όλες, αλλά επιλεγμένες, που σχετίζονται με όσα μίλησα και πώς εξομολογήθηκα. Τότε όλοι γονατίζουν και λέω μια γενική προσευχή άδειας, έτσι ώστε όλοι όσοι θεωρούν απαραίτητο να ανέβουν και να μιλήσουν χωριστά για αυτήν ή την αμαρτία να το κάνουν ελεύθερα. Γνωρίζω εκ πείρας ότι μια τέτοια εξομολόγηση διδάσκει τους ανθρώπους να κάνουν ιδιωτική εξομολόγηση. Ξέρω πολλούς ανθρώπους που μου λένε ότι δεν ξέρουν με τι να εξομολογηθούν, ότι έχουν αμαρτήσει ενάντια σε πολλές από τις εντολές του Χριστού, έχουν κάνει πολλά κακά πράγματα, αλλά δεν μπορούν να το συνθέσουν σε μια μετανοημένη ομολογία. Και μετά από μια τέτοια γενική εξομολόγηση, οι άνθρωποι έρχονται σε μένα και λένε ότι ξέρουν πλέον πώς να ομολογούν την ψυχή τους, ότι το έμαθαν, στηριζόμενοι στις προσευχές της Εκκλησίας, στον κανόνα της μετανοίας, στο πώς ο ίδιος ομολογήθηκα. παρουσία την ψυχή σου και στα συναισθήματα άλλων ανθρώπων που αντιλήφθηκαν αυτή την ίδια ομολογία ως δική τους. Νομίζω ότι αυτό είναι πολύ σημαντικό: η γενική ομολογία γίνεται μάθημα για το πώς να ομολογείς προσωπικά...

Νομίζω ότι ο καθένας μας μπορεί να μάθει να μετανοεί και να εξομολογείται κάθε φορά με μια νέα νίκη και με ένα νέο όραμα για το πεδίο της μάχης που ανοίγεται όλο και πιο βαθιά μπροστά του. Και μπορούμε να λάβουμε άφεση των αμαρτιών μας από τον Χριστό, συγχώρεση για ό,τι έχουμε ήδη αρχίσει να κατακτάμε μέσα μας, και χάρη - νέα δύναμη για να ξεπεράσουμε αυτά που δεν έχουμε κατακτήσει ακόμα...