Σημειώσεις τσέπης ενός νεαρού ιερέα!!!!! 17

Στη Λειτουργία - σαν άστεγοι

Σκέφτηκα την εμφάνιση των ενοριτών μας. Γνωρίζω νέους ανθρώπους που έχουν επιτυχία στη δουλειά, καταλαμβάνουν υψηλές θέσεις και φορούν κοστούμι και γραβάτα στη δουλειά. Την Κυριακή, έρχονται στη λειτουργία ντυμένοι σαν άστεγοι: φορούν παλιό τζιν, πουλόβερ κ.λπ. Ρώτησα γιατί δεν μπορείτε να έρθετε στην εκκλησία ντυμένοι τόσο όμορφα όσο πηγαίνετε στη δουλειά; Απάντησαν: τους παίρνουν για σεχταριστές. Αυτό είναι το μεγάλο μας πρόβλημα. Έχουμε συνηθίσει —είναι ήδη ριζωμένο στον υποφλοιό μας— ότι μόνο οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά» πηγαίνουν να προσευχηθούν με σακάκι και πουκάμισο. Έχουμε συνηθίσει και έχουμε συμβιβαστεί με το γεγονός ότι ο δρόμος είναι το έδαφος του σεχταριστικού κηρύγματος. Τους δώσαμε νοσοκομεία, σχολεία, φυλακές και οικειοθελώς οδηγηθήκαμε μέσα στον φράχτη του ναού. Μήπως θα θεωρήσουμε την Αγία Γραφή βιβλίο;! Οποιοσδήποτε σεχταριστής διαβάζει τη Βίβλο κάθε μέρα, αλλά οι περισσότεροι Ορθόδοξοι Χριστιανοί την «ευλαβαίνουν»: μερικές φορές φιλούν το εξώφυλλο του Ευαγγελίου στην ολονύχτια αγρυπνία - το βάζουν στην κόκκινη γωνία στο σπίτι, και αυτό είναι! Αλλά αυτό δεν αρκεί: Η Γραφή όχι μόνο πρέπει να διαβάζεται ή να διαβάζεται, αλλά πρέπει να ζει κανείς σύμφωνα με αυτήν, για να μη μετατραπεί στον ήρωα του «Βιβλίου του Ηλί» [16] .