Σημειώσεις τσέπης ενός νεαρού ιερέα!!!!! 60

Βίβλος: διάβασμα ή διάβασμα;

Την Κυριακή έκανα ένα κήρυγμα με θέμα τη χριστιανική ιεραποστολή. Η βασική ιδέα είναι η εξής: όλοι οι ενορίτες πρέπει να είναι ιεραπόστολοι. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι είναι ευθύνη μόνο των ιερέων να καταθέσουν στον κόσμο για τον Δημιουργό. Άλλωστε τα λόγια του Χριστού «πήγαινε, δίδαξε και βαπτίσου» δεν ισχύουν μόνο για τους αποστόλους ή τους κληρικούς. Αυτό είναι το κάλεσμα του Θεού προς κάθε πιστό.

Κατά τη γνώμη μου, το τρομερό λάθος και η κακοτυχία της Εκκλησίας μας τα τελευταία χρόνια ήταν η «απώλεια» της Βίβλου. Χάσαμε τη μάχη με τους σεχταριστές για αυτό το Βιβλίο. Είναι κρίμα που ένας άνθρωπος με μια Βίβλο στα χέρια του γίνεται αντιληπτός ως σεχταριστής.

Μια Ορθόδοξη Βίβλος είναι σχεδόν πάντα σε τέλεια κατάσταση. Δεν υπάρχει κόκκος σκόνης ή ψεγάδι στο βιβλίο - στέκεται στην κόκκινη γωνία και όλα τα μέλη της οικογένειας το «ευσεβούν». Τα αντίγραφα των σεχταριστών είναι πάντα ατημέλητα: περιέχουν πολλούς σελιδοδείκτες, οι σελίδες είναι γραμμένες με πολύχρωμα μολύβια. Αυτό μιλάει για το κύριο πράγμα: αυτή είναι η Βίβλος από την οποία διαβάζεται, μελετάται και κηρύσσεται.

Φαίνεται ότι οι τραγικές σελίδες της ιστορίας μας δεν μας διδάσκουν τίποτα. Ακολουθεί ένα απόσπασμα από τις αναμνήσεις του Βλαντιμίρ Μαρτσινκόφσκι.

«Επιστρέφοντας σπίτι ένα βράδυ, βρήκα ένα γράμμα στο γραφείο μου που με καλούσε επειγόντως στην Τούλα για να δώσω μια διάλεξη. Έπρεπε να πάμε το ίδιο βράδυ, αφού η αίθουσα ήταν νοικιασμένη για αύριο.

Πήγα βιαστικά στον σταθμό του Κουρσκ. Υπάρχει μεγάλη ουρά στον πάγκο του τραπεζιού. Ένας κύριος με πλησίασε, προσφέροντάς του να του αγοράσω ένα εισιτήριο (το οποίο αποδείχτηκε περιττό για αυτόν). Τον αντιμετώπισα με δυσπιστία, φοβούμενος για την εγκυρότητα του εισιτηρίου, αλλά παρόλα αυτά το πήρα, και τα πήγα καλά - γιατί, όπως αποδείχθηκε αργότερα, δεν πουλήθηκαν άλλα εισιτήρια στην Τούλα εκείνη την ημέρα.

Η βόλτα ήταν πολύ άβολη. Έπρεπε να σταθώ στην προσγείωση με σπασμένο παράθυρο. Είχε παγωνιά και φυσούσε δυνατός αέρας. Υπήρχε ένα ταξίδι επτά ωρών μπροστά και τη νύχτα. Από κούραση και θέλοντας να προφυλαχθώ από τον άνεμο, βυθίστηκα στο πάτωμα (η θέση μου ήταν ακριβώς δίπλα στο ανοιχτό παράθυρο) και κάθισα ανάμεσα στις μπότες των στρατιωτών, αφού όλη η περιοχή ήταν γεμάτη από ερυθροφρουρούς.

Ο καθένας τους κρατούσε εναλλάξ μια μεγάλη, τραχιά τσάντα στο σπασμένο παράθυρο ως προστασία από τον κρύο αέρα. Ένας από τους στρατιώτες καυχιόταν για τις ληστείες και τις δολοφονίες στις οποίες συμμετείχε τις ημέρες της επανάστασης. Δεν άντεξα, σηκώθηκα από τη γωνία μου και ρώτησα τον αφηγητή: «Δίδαξε ο Χριστός να το κάνουμε αυτό στο Ευαγγέλιο;»

- Το έχουμε διαβάσει ποτέ; Φιλήσαμε μόνο το εξώφυλλο του Ευαγγελίου... Αλλά δεν ξέρουμε τι γράφει.

Πραγματικά, «η καταστροφή ενός λαού χωρίς τον λόγο του Θεού».