Σημειώσεις τσέπης ενός νεαρού ιερέα!!!! 64

Τρία μικρά θαύματα

Μια μέρα οι επισκοπές μας αδελφές του ελέους πήγαν να εφημερεύουν στο νοσοκομείο - αυτή είναι μια κανονική κυριακάτικη εκδήλωση. Κατά κανόνα, τριγυρίζουν στους θαλάμους, παραδίδουν αγιασμό, πρόσφορα, δεχόμενοι σημειώσεις υγείας...

Την ημέρα για την οποία θέλω να μιλήσω, οι αδερφές πήγαν «κατά λάθος» σε ένα μέρος που δεν είχαν ξαναπάει και βρήκαν στον θάλαμο μια μόλις ζωντανή ηλικιωμένη γυναίκα που είχε χτυπηθεί άγρια​​ από τον αλκοολικό γιο της. Αφού μίλησαν μαζί της, της υποσχέθηκαν να της φέρουν έναν ιερέα την επόμενη μέρα.

Βγαίνοντας από το νοσοκομείο, οι αδερφές με συνάντησαν «κατά λάθος», μου μίλησαν για αυτή τη γριά και μου ζήτησαν να την κοινωνήσω. Η συνάντηση έγινε πραγματικά τυχαία - η υπηρεσία είχε τελειώσει εδώ και πολύ καιρό, κατά γενική ομολογία θα έπρεπε να ήμουν στο σπίτι, αλλά καθυστέρησα...

Επειδή η κατάσταση της γιαγιάς ήταν πολύ σοβαρή, αποφάσισα να πάω να κοινωνήσω αμέσως. Είδα ένα τρομερό θέαμα. Ακόμα και οι άντρες δεν την χτυπούν όπως την χτυπούσε ο γιος της. Είναι ξαπλωμένη ολόμαυρη, τα μάτια της είναι πρησμένα, μπλε, δεν μπορεί να δει τίποτα. Την πλησίασε, της έπιασε το χέρι και της είπε ότι είχε έρθει να τη κοινωνήσω .Η ηλικιωμένη κυρία άρχισε να κλαίει και να μου φιλάει τα χέρια. Πάει πολύς καιρός από τότε που βρήκα τόσο δύσκολη την προσευχή—τα δάκρυα με έπνιγαν. Πώς μπορεί ένας γιος να το κάνει αυτό στη μητέρα του;

Ενώ προσευχόμουν, αποφάσισα αποφασιστικά ότι μόλις έφευγα από το δωμάτιο, θα καλούσα την αστυνομία, αν δεν με ενημέρωναν οι ίδιοι οι γιατροί... Αποχαιρετήσαμε τη γριά, βγήκαμε και αρχίσαμε να ψάχνουμε εφημερεύων νοσοκόμα. Και μετά στο διάδρομο είδα «κατά λάθος» έναν αστυνομικό να περπατάει προς το μέρος μου. Αν και πήγαινε σε άλλο θάλαμο, συμφώνησε να πάει στη γιαγιά για να μάθει τα πάντα.