Οι δίκαιοι και οι αμαρτωλοί. Αληθινές ιστορίες Ζόμπερν Βλαντιμίρ Μιχαήλοβιτς 8

 

Στο χωριό Limonovka, το βράδυ, όταν το κουδούνι για την ολονύχτια αγρυπνία χτύπησε στη γειτονιά, νεαρά αγόρια και κορίτσια μαζεύτηκαν μπροστά στο σπίτι μιας χήρας για να τραγουδήσουν τολμηρά τραγούδια. Αυτή η πολυμήχανη χωρική χήρα παρέσυρε τους νέους του χωριού τόσο το καλοκαίρι όσο και το χειμώνα για συζητήσεις με αναψυκτικά. Και τους κέρασε όχι μόνο με φτηνό μελόψωμο και λιχουδιές, αλλά και με βότκα, και φυσικά, για χρήματα, γιατί ζούσε με αυτά τα χρήματα.

 

Προσκάλεσε επίσης νέους, σχεδόν έφηβους, στη θέση της: δεν είχε να φοβηθεί τίποτα από την ευθύνη για την πώληση κρασιού, όλα τακτοποιήθηκαν ως «κέρασμα».

 

Μετά από κρύο και ανέμους, στις αρχές Μαΐου έφτασε ο καθαρός, ξηρός καιρός. Η μέρα ήταν ζεστή. Οι θεοσεβούμενοι άνθρωποι είπαν ότι «πρέπει να προσευχόμαστε στον Θεό να στείλει βροχή, διαφορετικά θα υπάρξει ξηρασία».

 

Και η νεολαία, ανταλλάσσοντας γέλια και άσεμνα αστεία μεταξύ τους, χόρεψε και διασκέδασε. Ο αέρας έγινε αποπνικτικός. Ο ήλιος, που ήταν ζεστός όλη μέρα, κρύφτηκε πίσω από ένα σύννεφο. Ακούστηκαν πνιχτές βροντές και άρχισε να πέφτει μια αραιή βροχή.

 

Ο κύκλος του χορού γύριζε όλο και πιο άγρια. Όλοι παρακινήθηκαν από τον ιδιοκτήτη της αυλής, που απολάμβανε τη διασκέδαση. Ο γιος της, ένα δεκάχρονο αγόρι, σταμάτησε ξαφνικά να παίζει φυσαρμόνικα και είπε:

 

«Σταμάτα, φύγε, έρχεται μια καταιγίδα».

 

«Άσε το ήσυχο, Βανιούσα», άρχισε η οικοδέσποινα να ηρεμεί τον γιο της, «άσε τους να διασκεδάσουν». «Αλλά η βροχή άρχισε να πέφτει συχνά σε βρεγμένα κεφάλια και ιδρωμένους ώμους.

 

«Λοιπόν, πηγαίνετε στην καλύβα, παιδιά», κάλεσε εκείνη, «και μπορείτε να διασκεδάσετε εκεί».

 

Περίπου είκοσι άνθρωποι στριμώχνονταν στο ευρύχωρο, φωτεινό δωμάτιο. Πριν προλάβουν να συνέλθουν, έγινε ένα τρομερό τρακάρισμα, άστραψαν οι κεραυνοί, κροτάλισε το γυαλί και η σόμπα, που δεν είχε κρυώσει από το πρωί, χτύπησε. Όλη η καλύβα γέμισε κραυγές και κραυγές.

 

Ένα δεκαεπτάχρονο κορίτσι της ίδιας ηλικίας με την κόρη του ιδιοκτήτη έπεσε νεκρό. Το μαντήλι της οικοδέσποινας πήρε φωτιά και τα μαλλιά και το φόρεμά της πήραν φωτιά. Το θανατηφόρο χτύπημα σκότωσε ένα κορίτσι, ακρωτηρίασε άλλα εφ' όρου ζωής, σε κάποια τρίχθηκαν τα μαλλιά και τα αυτιά τους, σε άλλα κάηκαν χέρια και πόδια, σε άλλα έχασαν την όραση και την ακοή τους.

 

Η ίδια η σαγηνεύτρια κάηκε σοβαρά και, αφού ανέκτησε τις αισθήσεις της, άρχισε να υποφέρει τρομερά από τον πόνο και πέθανε. Το σπίτι της καταστράφηκε ολοσχερώς. Ο κεραυνός έκαψε τη στέγη του σπιτιού της, μια φωτιά άναψε από μια καμινάδα που κατέρρευσε, αλλά οι χωρικοί δεν άφησαν τη φωτιά να εξαπλωθεί, χρησιμοποιώντας τσεκούρια και γάντζους για να τραβήξουν τα μαυρισμένα κούτσουρα των τοίχων που κατείχαν.

 

Μόνο ο γιος της σαγηνεύτριας έμεινε αλώβητος, που γλίτωσε με γρατσουνιές. Έμεινε όμως ορφανός.