Σημειώσεις τσέπης ενός νεαρού ιερέα!!!!! 13

 

Ιτιά αντί Χριστού

Έδωσε το σταυρό στους ενορίτες την Κυριακή των Βαΐων. Υπήρχε πολύς κόσμος.

Στη συνέχεια, στο βωμό, μοιράστηκα τη σκέψη μου με τους συναδέλφους μου ιερείς ότι δεν έβλεπα πολύ νόημα να πάρω την ιτιά στο σπίτι. Σε απάντηση, αστειεύτηκαν ότι η διανόηση ήταν πάντα μακριά από τον λαό.

Όχι, δεν νομίζω ότι το να κουβαλάς μια ευλογημένη ιτιά στο σπίτι είναι κακό. Απλώς δεν βλέπω καμία λειτουργική έννοια σε αυτό. Να το βάλω σε μια γωνία με εικονίδια; Ναι, μπορείτε - αλλά γιατί; Δεν έχει νόημα να προσεύχεσαι γι' αυτό, δεν μπορείς να το φας (αν και αστειεύονται για την αδήριτη επιθυμία ενός πιστού να αφιερώσει και να φάει κάτι)... Να σου θυμίζει εκκλησία και λατρεία; Αλλά αυτό μας λέει και η παρουσία εικονιδίων στο σπίτι.

Αποφάσισα να βρω μια εξήγηση για την ερώτηση "γιατί αγιάζουμε την ιτιά;" — Δεν βρήκα ούτε μια άμεση απάντηση. Όλοι γράφουν από πού προήλθε αυτή η παράδοση, τι ευαγγελικό γεγονός θυμόμαστε, τι προσευχή διαβάζουμε. Αλλά γιατί δεν μπορούσα να διαβάσω γι 'αυτό. Αλλά συχνά υπήρχε συμβουλή να γεμίσει ένα μαξιλάρι με ιτιά, το οποίο στη συνέχεια τοποθετείται σε ένα φέρετρο κάτω από το κεφάλι του νεκρού... Αλλά κατ 'αρχήν, όταν ένας άνθρωπος έχει πεθάνει, μπορείτε να βάλετε ακόμη και ένα τούβλο κάτω από το κεφάλι του - τίποτα δεν θα άλλαξε αν ζούσε χωρίς τον Χριστό. Μου άρεσε μόνο μια συμβουλή, μια αισθητική: διακοσμήστε το σπίτι ή το διαμέρισμά σας με ιτιές.

Ο αγιασμός των ιτιών είναι από καιρό μια κερδοφόρα επιχείρηση για τσιγγάνους και επιχειρηματίες. Φέτος είδα για πρώτη φορά συσκευασμένες ιτιές  με τιμή και barcode στον κρόταφο.

Όλες αυτές οι σκέψεις δεν προέκυψαν από το πουθενά. Όταν άφησα τους ενορίτες να φιλήσουν τον σταυρό, ένας άλλος ιερέας στεκόταν ακριβώς από πίσω μου - μοίραζε ιτιές σε όσους τις ήθελαν. Και κάποια στιγμή, μια γιαγιά πέρασε δίπλα μου σαν τανκ, παραμερίζοντας τους ενορίτες, χωρίς καν να σκεφτεί να προσκυνήσει τον σταυρό. Νομίζοντας ότι απλά το είχε ξεχάσει, της το έδωσα. Έλαβα όμως αυτή την απάντηση: «Γιατί χρειάζομαι τον σταυρό σου; Ήρθα να ευλογήσω την ιτιά!».

Είναι τρομακτικό όταν μια ιτιά αντικαθιστά τον Χριστό. Όλη την ημέρα οι άνθρωποι περπατούσαν στο ναό με κλαδιά. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ήταν στην ολονύχτια αγρυπνία ή στη λειτουργία. Δεν χρειάζονταν κοινωνία - χρειάζονταν μια ιτιά... Άρα ένα χνουδωτό κλαδάκι μπορεί να παίξει αρνητικό ρόλο στην Εκκλησία. Λειτουργεί ως «καταπραϋντικό» για την ψυχή του «επισκέπτη». Φαίνεται ότι ήταν στο ναό, και τον ράντισαν με νερό, και του έδωσαν ένα ευλογημένο κλαδί. Όλα είναι καλά μαζί του - μπορεί να αποφύγει να πάει στην εκκλησία για έναν ακόμη χρόνο.

Στην αρχαία Εκκλησία υπήρχε κάτι όπως "απόκρυψη της πίστης", όταν οι νεοαφιχθέντες άνθρωποι είπαν για την ουσία της πίστης σε μέρη - καθώς προετοιμάζονταν και ήταν σε θέση να αντιληφθούν πληροφορίες και γνώση. Φαίνεται να έχει νόημα να επιστρέψουμε σε αυτή την πρακτική τώρα. Θα ήθελα οι άνθρωποι να γνωρίζουν πρώτα το Ευαγγέλιο και μόνο μετά τις παραδόσεις των χριστιανικών εορτών.

Σύμφωνα με έρευνες του VTsIOM, η συντριπτική πλειοψηφία των ερωτηθέντων - 75-80% - δηλώνει ως πίστη την Ορθοδοξία. Αυτό είναι καλό: σημαίνει ότι έχουμε το ηθικό δικαίωμα, προς το συμφέρον της πλειοψηφίας και για τα δικαιώματα της πλειοψηφίας, να πηγαίνουμε στην τηλεόραση, στα σχολεία και στο στρατό. Αλλά από την άλλη πλευρά, πρέπει να καταλάβουμε νηφάλια ότι από το ίδιο 80%, όλοι γνωρίζουν τι είναι το αγιασμό, όταν είναι απαραίτητο να ευλογηθούν τα πασχαλινά κέικ και οι ιτιές, αλλά μόνο λίγα τοις εκατό θα μπορούν να μιλήσουν ξεκάθαρα για τον Χριστό και τον μυστήρια της Εκκλησίας.

Η παράδοση της Κυριακής των Βαΐων έχει ένα θετικό νόημα που οι άνθρωποι σπάνια σκέφτονται. Η ιτιά μπορεί να γίνει σύμβολο κηρύγματος. Βλέποντας ένα αγιασμένο κλαδί στα χέρια ενός πιστού, κάποιος μπορεί να σκεφτεί την Εκκλησία. Κάποιος θα θυμάται ότι δεν έχει πάει να εξομολογηθεί για πολύ καιρό, κάποιος θα πάει στην εκκλησία. Αυτός είναι ίσως ο λόγος που αξίζει να πάρετε την ιτιά στο σπίτι.