Σημειώσεις τσέπης ενός νεαρού ιερέα!!!!! 32

Αναντιστοιχία δυνατοτήτων και πολυπλοκότητας

Όταν επικοινωνώ σήμερα με τους μαθητές του σεμιναρίου όπου διδάσκω, έχω μερικές φορές την αίσθηση ότι οι δυνατότητες των σύγχρονων μαθητών και η πολυπλοκότητα της θεολογικής εκπαίδευσης δεν συμπίπτουν πάντα.

Από παιδί είχα ένα χόμπι: μου αρέσει να βλέπω φωτογραφίες ανθρώπων, ακόμα και αγνώστων. Κοιτάζω το βλέμμα, το χαμόγελο, τη θέση των χεριών τους και προσπαθώ να καταλάβω ποιοι ήταν, τι έκαναν, τι σκεφτόντουσαν τη στιγμή της φωτογράφισης. Φυσικά, όλες οι απαντήσεις που μου έρχονται στο μυαλό είναι απλώς μια εικασία. Όταν κοιτάζω φωτογραφίες αποφοίτων σεμιναρίων από το πρόσφατο σοβιετικό παρελθόν, το πρώτο πράγμα που μου τραβάει την προσοχή είναι η σοβαρότητα και η ψυχραιμία τους. Είναι ξεκάθαρο με γυμνό μάτι ότι όλοι οι φοιτητές είναι ήδη ενήλικες, έχοντας αποφοιτήσει από το στρατό και το πανεπιστήμιο. Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα που τους ξεχώριζε από τους σημερινούς ιεροδιδασκάλους ήταν μια ορισμένη θυσία επιλογής. Κατά την είσοδό του στη σχολή τη δεκαετία του 1970 και του 1980, το άτομο γνώριζε πολύ καλά ότι από εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε γυρισμός. Στην τσαρική Ρωσία, οι σεμινάριοι έλαβαν εξαιρετική εκπαίδευση, όχι κατώτερη από την κοσμική, και μερικές φορές ακόμη και ανώτερη από αυτήν, και μπορούσαν να βρουν δουλειά σε οποιαδήποτε υπηρεσία, συμπεριλαμβανομένης της διπλωματικής . Όταν έμπαινες σε ένα σοβιετικό ιεροσπουδαστήριο, έπρεπε να είσαι προετοιμασμένος ότι η KGB θα σε παρακολουθεί, ότι οι στενότεροι συγγενείς σου θα έχουν προβλήματα με την εργασία και τις σπουδές και ότι με ένα πτυχίο σεμιναρίου δεν θα σε προσλαμβάνουν για να εργαστείς σε κανένα σοβιετικό κοσμικό ίδρυμα...

Τώρα η πλειονότητα όσων εισέρχονται στο σεμινάριο είναι μαθητές. Μόλις χθες, στο θρανίο του καθόταν ένας νεοσύστατος σεμινάριος και σήμερα πρέπει να μελετήσει την ερμηνεία της Καινής Διαθήκης, την κατήχηση και άλλα περίπλοκα θεολογικά θέματα. Ο σημερινός σεμινάριος σκέφτεται διαφορετικά από πριν. Γνωρίζει πολύ καλά ότι, έχοντας αποφοιτήσει από τη σχολή και χειροτονηθεί δεν θα χαθεί. Ακόμα και στο πιο υποβαθμισμένο χωριό υπάρχουν γιαγιάδες που, ανεξάρτητα από τις ποιμενικές του προσπάθειες και τις προσωπικές του ιδιότητες, θα αφήσουν τον ιερέα να ζήσει στο διαμέρισμά τους, θα φέρουν μια παγωμένη πάπια και μια ντουζίνα αυγά, θα βάλουν μέρος από την επαιτεία τους σε μια κούπα δωρεάς ...