Η ΑΘΩΝΙΚΗ ΓΗ ΚΟΙΛΟΠΟΝΑ…

Η ΑΘΩΝΙΚΗ ΓΗ  ΚΟΙΛΟΠΟΝΑ…

 

π.Διονύσιος Ταμπάκης

 

ΚΑΤΗΦΟΡΙΖΑΜΕ προς το κελλάκι του Ιάγαρι στις Καρυές. Στο καλοπελεκημένο καλντερίμι όλα ήσυχα σαν σε αιωνιότητα ,όταν  ξάφνου  ακούστηκε απρόσκλητος ένας κυρίαρχος θόρυβος σαν την μπόρα όπου τραντάχτηκαν οι πέτρες .Τα πάντα  εσείοντο  και λικνίζονταν βίαια, πέτρες ,μάντρες και δέντρα, σαν την πρώτη ανάσταση το Μεγάλο το Σαββάτο το πρωϊ ,πριν την μεγάλη Ανάσταση.

Όλοι τρομαγμένοι και απορημένοι για ετούτο το συμβάν ,μέχρι που ανέβαινε από εκεί ατάραχος και  μας καθησύχασε  ένας φτωχός Καλόγηρος ,περιφρονεμένος με ‘κατομπαλωμένο αντερί.

-Μην φοβόσαστε τον σεισμό παιδιά. Μας απάντησε άτρομος.Να  , για κοιτάχτε στο Ευαγγέλιο .Η ίδια η Ανάσταση του Κυρίου μας ενώ στις Μυροφόρες έδωκε χαρά ,στους φρουρούς των Αρχιερέων έγινε φόβος και τρόμος μέχρι που λιγοθυμήσανε αναίσθητοι στην γη.

Η γη τώρα είναι στένουσα και βοά όπως κοιλοπονά η μάνα πριν αποκτήσει στην αγκάλη το παιδί της. Η γη αναβρυχάται σαν τον παμφάγο Άδη  μόλις έλαβε μέσα στα σπλάχνα του τον Θεό.

Το ίδιο και η γη τώρα στης Παναγιάς το Περιβόλι σείεται με έντρομο αναγάλλιασμα  λίγο πριν έρθει  η έσχατη ημέρα  και των ανθρώπων η αναγέννηση. Μα που ανήκουμε άραγες; Με τις Μυροφόρες ή με τους φρουρούς που έλαβαν τα αργύρια ;