Απόσπασμα από το βιβλίο «Η Άλλη Νόικα - Μαρτυρίες του Μοναχού Ραφαήλ Νόικα συνοδευόμενα από μερικά χρήσιμα λόγια από τον Πατέρα Συμεών»

📌 Ερώτηση: Αγαπητέ πάτερ Ραφαήλ, ξέρω ότι θα σωθούμε ως έθνος. Πώς βλέπετε εσείς, ένας Ορθόδοξος Ρουμάνος που ζει σε μοναστήρι στην Αγγλία, τη σωτηρία ως έθνος;

📌Απάντηση: Δεν ξέρω ότι θα σωθούμε ως έθνος. Όταν το λέω αυτό, δεν σημαίνει ότι περιφρονώ την καταγωγή μας ή οποιοδήποτε στοιχείο της πραγματικότητας της εθνικής μας ζωής, αλλά δεν μπορούμε να συνδεθούμε πλήρως με τα περαστικά στοιχεία, επειδή, σε κάποιο σημείο, μας χωρίζουν κι αυτά. Αν σωθούμε ως έθνος; Τι σημαίνει να σωθούμε ως έθνος; Ο Θεός είναι Πρόσωπο και μιλάει ως Πρόσωπο. Εσύ, ψυχή, που μου έκανες αυτή την ερώτηση, είσαι αυτή που σώζεις τον εαυτό σου. Ίσως είσαι Τάταρος, δεν ξέρω. Νομίζω ότι είσαι Ρουμάνος, όπως ρώτησες, αλλά, όποιος κι αν είσαι, είσαι αυτή που σώζεις τον εαυτό σου.

Πρέπει, ωστόσο, να ξεπεράσουμε αυτά που μας περιορίζουν και αυτά που μας χωρίζουν. Το έθνος μας ονομάζεται Χριστός. Ή, αν θέλετε, το έθνος μας ονομάζεται Ισραήλ, δηλαδή λαός του Θεού. Είμαστε το νέο Ισραήλ, Ισραήλ εν πνεύματι. Γιατί, πάλι, επιστρέφουμε στο θέμα του Πνεύματος και της αλήθειας. Η πατρίδα μας δεν είναι η Ρωσία ή η Ρουμανία ή η Αγγλία, είναι η άνω Ιερουσαλήμ. η πατρίδα μας είναι αυτή που έρχεται, όχι αυτή όπου γεννηθήκαμε. Γεννηθήκαμε σε μια «φωλιά», σαν πουλιά, και ζούμε σε αυτήν μέχρι να μεγαλώσουν τα φτερά μας, μέχρι να πετάξουμε κι εμείς, για να κάνουμε την αιώνια πτήση μας. Και πάλι, λέω, δεν περιφρονούμε το έθνος. Για μένα, ειδικά, το να γεννηθώ Ρουμάνος σήμαινε πάνω απ' όλα να λάβω το Ορθόδοξο Βάπτισμα και γι' αυτό ήμουν, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, ευγνώμων στον Θεό.

Αλλά παρατηρώ μερικά ενδιαφέροντα φαινόμενα. Νιώθω πιο κοντά σας παρά σε όλα τα έθνη ανάμεσα στα οποία έχω ζήσει με μεγάλη αγάπη και πνευματικό εμπλουτισμό, στις περιπλανήσεις μου. Αλλά βρίσκομαι πιο κοντά σας, κατά κάποιο τρόπο, και ακόμη και αυτά που αποκαλώ αυτά τα «κόκαλά» μου, που τείνουν να με βαραίνουν και να με πληγώνουν, παρηγορήθηκαν περισσότερο όταν αρχίσαμε να πετάμε πάνω από τα ρουμανικά εδάφη και αυτή τη γη.

Ας επιστρέψουμε όμως στο ερώτημα. Όπου μας τοποθετεί ο Κύριος, για λόγους που Του είναι γνωστοί, εκεί λαμβάνει χώρα η σωτηρία μας. Και η σωτηρία είναι — επιστρέφω στην προηγούμενη λέξη, την οποία θα αναγνωρίσετε — το γίγνεσθαι μας εν τη γενέσει. Βρισκόμαστε για λίγο καιρό εδώ στη γη, όπως ακριβώς ήμασταν για λίγο καιρό στην κοιλιά της μητέρας μας. Πεθαίναμε για τη ζωή στην κοιλιά της μητέρας μας για να γεννηθούμε σε αυτή τη ζωή, η οποία είναι ύπαρξη· δεν είναι ακόμα ύπαρξη.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Η Άλλη Νόικα - Μαρτυρίες του Μοναχού Ραφαήλ Νόικα συνοδευόμενα από μερικά χρήσιμα λόγια από τον Πατέρα Συμεών»