Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

Ο ΓΕΡΩΝ ΑΣΚΗΤΗΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ


.......Δυτικά τς κοιλάδας ψώνεται τό βουνό Σεδέρωτας (ψομ. 1.170 μ.). Στήν πλαγιά το βουνο, πρός τήν πλευρά το Λυβικο Πελάγους, βρίσκεται τό ξωκκλήσιο το γ. νουφρίου, κοντά σέ μία πηγή γάργαρου νερο, μέ ναν μικρό καταράκτη. Κατά τήν τοπική παράδοση πρίν πολλά χρόνια, ζησε κε νας γιος μοναχός νομαζόμενος Γεράσιμος. φήμη του εχε πλωθε σέ λη τήν Κρήτη. τσι κάποτε δύο γνωστοι, μλλον Σφακιανοί, πειδή θεώρησαν ,τι μοναχός μέ τήν δθεν εσέβειά του ζοσε σέ βάρος τν νθρώπων καί μάλιστα τν γυναικν, μή ργαζόμενος, ποφάσισαν καί πγαν στό σκητήριό του μέ σκοπό νά τόν σκοτώσουν. Πγαν, λοιπόν, στόν γ. νούφριο, κάθησαν ξω πό τήν κκλησία καί ζήτησαν πό τόν Γέροντα νερό. Γέροντας τούς πρόσφερε εχαρίστως. δωσε μέ να κύπελο νερό στόν πρτο καί μέ τό διο κύπελο καί πό τό διο νερό στόν δεύτερο. γνωστος μως εδε μέσα στό κύπελό του αμα ντί γιά νερό καί θαύμασε. «Νά πιες, παιδί μου – το λέγει γ. Γεράσιμος – εναι τό αμα το δελφο σου». μεινε μβρόντητος γνωστος, διότι πράγματι εχε σκοτώσει τόν δελφό του καί κανείς δέν τόν ποψιάζονταν γιά φονιά. «, κάμετε τώρα – συνέχισε Γέροντας – καί ατό πού χετε στό νο σας καί γιά τό ποον λθετε». Μετανοημένοι ο γνωστοι νδρες μολόγησαν τόν κακό τους σκοπό καί ζήτησαν συγχώρεση!
σκητής Γεράσιμος κοιμήθηκε καί νταφιάστηκε καί κηδεύθηκε κε. «ν μείνουν τά στά μου δ - εχε πε - χαρά στόν τόπο, μή φοβστε, θά σς φυλάγω». Μετά τόν θάνατό του τόν διαδέχτηκε ο μοναχός Μελέτιος, πό τόν Μέρωνα μαρίου. πρξε μεγάλος ζηλωτής τς σκήσεως καί πίσης μεγάλος ραστής τς ργασίας. Μετέφερε μέ τήν πλάτη του χμα πό πόσταση τριν χιλιομέτρων καί κτισε κάποιες γκαταστάσεις. Στίς μέρες του στό συχαστήριο γκαταστάθηκαν μοναχές. Μέσα στά λλα θαυμαστά καί παράδοξα ναφέρεται, τι αξησε μέ τήν προσευχή του τό λάχιστο λεύρι τς δελφότητας, τό ποο δέν φθανε οτε γιά να πρόφορο!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σας ευχαριστούμε.

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.