Ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΜΑΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ ΣΕ ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

...Εμείς δεν πρέπει να απελπιζόμαστε και να γογγύζουμε εξ αιτίας των ασθενειών μας και των θλίψεων, γιατί καθιερώθηκε από τον Θεό ένας νόμος πού είναι πιο σταθερός από τον ουρανό και τη γη, ό νόμος «ότι διά πολλών θλίψεων δει ημάς εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού» (Πρ. 14, 22). Και εμείς σήμερα φτάσαμε σε τέτοια περίοδο της ζωής της ανθρωπότητας, κατά την οποία οι άνθρωποι θα σώζονται Αποκλειστικά με την αγόγγυστη υπομονή των θλίψεων, με την πίστη στον Θεό και την ελπίδα στην ευσπλαχνία Του. Με τούς άλλους τρόπους σήμερα δεν ξέρει κανείς να σώζεται. Για την εποχή μας έμεινε μόνο μία και μοναδική οδός: υπομονή των θλίψεων. Ό όσιος Ισαάκ ό Σύρος γράφει: «Πιο πολύτιμες ένώπιον του Θεού από οποιαδήποτε προσευχή ή θυσία είναι οι θλίψεις γι' Αυτόν και για χάρη Του». Και οποιαδήποτε θλίψη, την οποία δεχόμαστε χωρίς γογγυσμό, με την σκέψη πού είχε ό φρόνιμος ληστής, δηλαδή, ότι εξ αιτίας των αμαρτιών μας, για την σωτηρία και την κάθαρσή μας στέλνονται οι θλίψεις, και επομένως «δίκαια τιμωρούμαστε γι' αυτά πού κάναμε», ή οποιαδήποτε θλίψη, αν έχουμε τέτοια στάση μπροστά της, καταλογίζεται ως θλίψη για χάρη του Κυρίου, ό προσωπικός μας σταυρός μεταμορφώνεται σε Σταυρό του Χριστού, και διά μέσου αυτού εμείς σωζόμαστε. «Ει δεν τέκνα, και κληρονόμοι, κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δεν Χριστού, υπέρ συμπάσχομεν ίνα και συνδοξασθώμεν» (Ρωμ. 8, 17), λέει ό απόστολος Παύλος.

Στις στιγμές των θλίψεων και της απελπισίας είναι ωφέλιμο να αναθυμόμαστε την συμβουλή του οσίου Ισαάκ τού Σύρου: «Να έχεις πάντα στη μνήμη σου τις πιο σκληρές θλίψεις των θλιβομένων και των κακουχουμένων (πού για παράδειγμα βρίσκονται στην φυλακή), για να εύχαριστήσης όπως πρέπει για μικρές και ασήμαντες θλίψεις τις όποιες υποφέρεις, και για να μπορέσεις να τις υπομένεις με χαρά».

Στις θλίψεις πού τις υπομένουμε με χαρά και ευχαριστία προς τον Κύριο, ό όποιος μας σώζει διά μέσου των θλίψεων, κρύβεται ή πνευματική χαρά, χαρά τού πνευματικού ανεβάσματος εκ δυνάμεως εις δύναμιν.

Όσο περισσότερο κοπιάζει ό άνθρωπος για την κάθαρση του εαυτού του από την οποιαδήποτε αμαρτία, διά μέσου της καθάρσεως των σκέψεων, των αισθημάτων, των αμαρτωλών επιθυμιών, ακόμη και ασήμαντων, όσο περισσότερο αναγκάζει τον εαυτό του να προσεύχεται αδιάλειπτα, καθαρά, προσεκτικά, με όλη την καρδιά του, με ευλάβεια, τόσο μικρές γίνονται οι θλίψεις, τόσο πιο εύκολα μπορεί ό άνθρωπος να τις υποφέρει, γιατί ό σκοπός για τον όποιον χρειάζεται και στέλνονται οι θλίψεις πετυχαίνει με άλλο τρόπο, δηλαδή διά μέσου τού κόπου, του αναγκασμού για την εκτέλεση των εντολών, τής διαρκούς καρδιακής συντριβής εξ αιτίας τής ανεπαρκούς εκτελέσεως αυτών. Αυτή ή καρδιακή συντριβή και ό αναγκασμός για τον καλό μπορούν να αντικαταστήσουν όλα τα άλλα μέσα και τις θλίψεις.

Ειδικά πρέπει να προσέχουμε τον εαυτό μας για να είμαστε ήπιοι και καλοί σε σχέση με τον πλησίον μας. «Ή σωτηρία μας είναι στον πλησίον μας» λέει ό όσιος Ποιμήν ό Μέγας. Αυτόν σημαίνει, ότι ανθρωπότητας ό άνθρωπος συμπεριφέρεται σωστά στον πλησίον, δηλαδή εκτελεί την θεία εντολή: «αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν» (Μτ. 22, 39), τότε διά μέσου αυτού έχει την δύναμη να εκτελεί και όλες τις άλλες εντολές και την πιο σημαντική από' όλες, την εντολή τής αγάπης προς τον Θεό. Λεν μπορούμε να αγαπάμε τον Θεό συμπεριφερόμενοι άσχημα ακόμη και σε έναν άνθρωπο. Αυτόν είναι ολοφάνερο. Ή αγάπη και ή αντιπάθεια δεν μπορούν να είναι μαζί σε μια ψυχή, ή τον ένα ή τον άλλο. Ανθρωπότητας θα υπάρχει ή αγάπη προς τον πλησίον, τότε αυτή θα γεννήσει την αγάπη προς τον Θεό. Και ή μία και ή άλλη είναι μυστικές και δεν είναι αυτό πού τον ξέρουμε από τις συμπεριφορές τού «παλαιού άνθρωπου». Μόνο ή πείρα μπορεί να δείξει στον άνθρωπο τον βυθό των εντολών σύμφωνα με την αναγέννηση της ψυχής, διά μέσου τής τηρήσεως αυτών.,.

Ό σταυρός για όλους είναι αναπόφευκτος

...Ή απέραντη σοφία τού Θεού σε κάθε άνθρωπο, για την ίαση, κάθαρση και σωτηρία του, στέλνει τον ειδικό σταυρό σύμφωνα με τον χαρακτήρα του, τις ιδιότητες και τις δυνάμεις του. Ανθρωπότητας εμείς χωρίς γογγυσμό σηκώνουμε τον σταυρό μας, μετανοούμε για τις αμαρτίες, δεν δικαιολογούμε τον εαυτό μας, τότε όπως και ό φρόνιμος ληστής, θα μπούμε στην βασιλεία τού Θεού.

Ανθρωπότητας θα γογγύζουμε, θα κακολογούμε τούς ανθρώπους και τον Θεό, τότε θα πεθάνουμε μέσα σε πολλά βάσανα, χωρίς την ελπίδα σωτηρίας, πού ελαφρύνει τις θλίψεις, όπως ό κακός ληστής. Ή εκλογή είναι στα χέρια μας. Ό σταυρός για όλους είναι Αναπόφευκτος. Να τον ελαφρώσουμε με την πίστη στον Κύριο, με τον αγώνα κατά της αμαρτίας, με την μετάνοια και την συγχώρηση του πλησίον, με την αγόγγυστη υπομονή των θλίψεων και την προσευχή προς τον Κύριο. Ή αγάπη του Θεού θέλει να σωθούμε και δεν μας επιτρέπει τις θλίψεις υπέρ τις δυνάμεις μας και χωρίς να υπάρχει μεγάλη Ανάγκη. Οι θλίψεις είναι απαραίτητες, αλλά ό άνθρωπος μπορεί να δή την αναγκαιότητα τους μόνο μετά από την σχετική κάθαρση του εαυτού του διά μέσου της μετανοίας, τής αποχής από τις αμαρτίες και τής μελέτης του λόγου του Θεού...

ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΝΙΚΩΝΟΣ

28 Ιουνίου 1950