Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

ΠΑΤΗΡ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ.«Στην ωραία λειτουργία του σύμπαντος συνάπτεις και την δική σου λειτουργία»



Κυκλώνοντας ό Γέροντας το άγιο Θυσιαστήριο, με τέτοια νοήματα και καθαρή καρδία, φωτιζόταν από τις θεαυγείς αστραπές του Πνεύματος και αισθανόταν άπειρο δέος εμπρός στο μυστήριο της Οικονομίας του Θεού, ό Οποίος τίμησε τον άνθρωπο με την δωρεά της ιεροσύνης. Κάθε φορά που λειτουργούσε, αναφέροντας μαζί του στο ουράνιο Θυσιαστήριο ολόκληρη την δημιουργία, ευχαριστούσε τον Δημιουργό, που διασώζει και μεταμορφώνει όλη την κτίση με την χάρι του Μυστηρίου. Πλήρης δε από Θεία αγαλλίαση, προέτρεπε τις αδελφές: «Ιδιαιτέρως όταν τελούμε την Θεία Μυσταγωγία, να εισερχόμεθα στην λειτουργία της δημιουργίας, όπου όλα τα κτίσματα δοξάζουν τον Θεό. Εμείς, επειδή είμαστε τα μόνα επί γης ελεύθερα δοξαστικά όντα, πρέπει να λατρεύουμε τον Θεό εξ όλης της ψυχής και εξ όλης της διανοίας μας. Εάν ή λατρεία μας εναρμονιστή με την μυσταγωγία του σύμπαντος, τότε κατανοούμε ότι και τα άψυχα δεν είναι "κούφια", αλλά στέκουν όλα γύρω από τον άνθρωπο -και τα όρη και οι κάμποι και όλα τα πλάσματα του Θεού- και συνεχώς, αφώνως λειτουργούν όλα μαζί του, εκφράζοντας την ευχαριστία τους προς τον Θεόν».

Ό πατήρ Δαμασκηνός είχε εγκολπωθεί την πίστη εκείνη, πού ανατέλλει στον ουρανό της καρδίας από την φανέρωση του Τρισηλίου Φωτός. Με τις πνευματικές του αισθήσεις κατανοούσε τα μυστήρια των όντων και τούς λόγους αυτών. Πράγματι... Τί διαστάσεις ελάμβανε ή ύπαρξης του, όταν τελούσε την Θεία Μυσταγωγία!.. «Όταν προσφέρω- με την Θεία Ευχαριστία», έλεγε, «συσπειρώνομε μαζί μας όλη την δημιουργία και την αναφέρομαι στον ουράνιο Θρόνο και δοξολογούμε τον Θεό μαζί με τις πέτρες, την θάλασσα, τον φυτικό και ζωικό κόσμο, που αφώνως ομιλούν. Εισερχόμεθα στην βασιλική λειτουργία!.. Στην ωραία λειτουργία του σύμπαντος, συνάπτεις και την ιδική σου λειτουργία, που τελείς στο μυστικό σου θυσιαστήριο, και «πέφτεις» στην αέναο δοξολογία και ευχαριστία. Γιατί ό κόσμος εδημιουργήθη, για να γίνει μία ατελεύτητη λειτουργία, μία ασίγαστη δοξολογία, μία ατέρμονη λατρεία, μία μετοχή στην άπειρη δόξα και την αγάπη του Θεού! Ιδιαιτέρως δε, τα λογικά πλάσματα δημιουργήθησαν, για να απολαμβάνουν πλούσια την Θεία Χάρι σε κάθε ευχαριστιακή των ανάταση και μάλιστα κατά την Θεία Λειτουργία. Τότε ή ψυχή δεν στρέφει το βλέμμα προς έαυτήν, αλλά προς τον Θεό και την λαμπρότητά Του».

Επειδή ό Παππούς τρεφόταν με το μάννα της ταπεινώσεως, λειτουργούσε πάντοτε με βαθειά την συναίσθηση ότι δεν ήταν άξιος της μεγίστης δωρεάς της ιεροσύνης. Γι' αυτό και ή ψυχή του κατακλυζόταν από άπειρη ευγνωμοσύνη προς τον Θεό, που τον αξίωσε να εισέρχεται στα Άγια των Αγίων. Καθώς, λοιπόν, στην Θεία Λειτουργία αισθανόταν ότι ό Ίδιος ό Χριστός, ως Μέγας Άρχιερεύς, τελεί δι` αυτού το μυστήριο, προσφέρων και προσφερόμενος και προσδεχόμενος την αναίμακτο θυσία, ταπεινωνόταν ακόμη βαθύτερα θαυμάζοντας το μεγαλείο της ιεροσύνης. Πλάτυνε την καρδιά του και, περιλαμβάνοντας μέσα του όλη την κτίση, την ανέφερε στον Χριστό.

«Ή Θεία Λειτουργία», έλεγε, «είναι το αποκορύφωμα της Θείας αγάπης. Με το "Ευλογημένη ή Βασιλεία" εισερχόμεθα στην ιερουργία του σύμπαντος, στην λειτουργία των άρρητων Μυστηρίων. Φέρομε τον ουρανό νοητώς κάτω και ανεβάζομαι τον εαυτό μας επάνω. Διά της πίστεως, νοητώς, γίνεται ή ανύψωσης του γήινου Θυσιαστηρίου, μαζί με όλο το πλήρωμα της Εκκλησίας και όλην την δημιουργία, εις το ουράνιο Θυσιαστήριο. Τότε ζούμε τις καταστάσεις των συλλειτουργών μας Αγγέλων, με τους όποιους έχομε κοινό διακόνημα, την δοξολογία και την ευχαριστία».

ΒΙΒΛ. Ο ΠΑΤΗΡ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ . ΕΚΔΟΣΕΙΣ Ι.Μ. ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΜΑΚΡΥΝΟΥ ΜΕΓΑΡΑ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σας ευχαριστούμε.

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.