Ο Κινέζος, ο Θεός και Μοναξιά

Συγγραφέας: Παπαδόπουλος, π. Χαράλαμπος

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΜΟΣ

Περιγραφή:

Υπάρχει μέσα μας ένα μικρό παιδί. Όσο μεγαλώνουμε, το μασκαρεύουμε. Του αλλάζουμε το πρόσωπο και του δίνουμε μία όψη και μια μορφή που εξυπηρετεί τους ρόλους που καλούμαστε να υποδυθούμε στο θέατρο του κόσμου. Έρχονται όμως στιγμές που το βουβό παιδί θέλει να μιλήσει. Να διαμαρτυρηθεί για τα δικά του όνειρα. Τότε κλαίει. Και οι μπογιές αρχίζουν να ξεβάφουν. Και όταν, καλή μου, ξεβάφουν οι μπογιές ή σε λερώνουν ή σε λυτρώνουν.

Σεραφείμ Αλευρόπουλος 

- Εαν η ζωή έχει κάποιο νόημα, αυτό είναι στο τώρα. Είναι στο σήμερα. Είναι στην αναπνοή και την εκπνοή της στιγμής. Δανειζόμενος ένα απόσπασμα-γνωμικό από το βιβλίο \"Ο Κινέζος, ο Θεός και η μοναξιά\", ορθοτομούμε την ίδια μας τη ζωή και αγναντεύουμε το αβέβαιο και χωρίς εγγυήσεις παρόν, το οποίο όμως \"δολοφονούμε\" καθημερινά, κάθε φορά που δίνουμε την ακατάλληλη βαρύτητα σε ασήμαντα γεγονότα. Γεγονότα και καταστάσεις που διαρκώς μάς απομακρύνουν από την πατρίδα μας, τη ζωή. Μιλώντας για το συγγραφέα, π. Χαράλαμπο Παπαδόπουλο από την ταλαντούχα Κρήτη, μαθαίνουμε για ένα πρόσωπο με χαρακτηριστικά και άλλων επιφανών ανδρών. Προσωπικότητες και μη, σαν τον Παπαδιαμάντη, τον Φώτη Κόντογλου, τον π. Ανδρέα Κονάνο αλλά και π. Φιλόθεο Φάρο. Προσωπικά είδα στα διηγήματα αυτά άγραφες στιγμές από τον καθένα τους στα κείμενα. Σε όσους είναι θαυμαστές των παραπάνω προτείνω ανεπιφύλαχτα το βιβλίο. Με την απλότητα του Κόντογλου, τα ηθικά διδάγματα που θα πρόσθετε ο Παπαδιαμάντης, τη σύγχρονη παρουσίαση γεγονότων και προσώπων του π. Ανδρέα Κονάνου μέσα από τις εκπομπές του \"Αθέατα Περάσματα\" αλλά & την \"επικίνδυνη\" για πολλούς ειλικρίνεια του π. Φιλόθεου Φάρου, με τους οποίους και οι Εκδόσεις ΑΡΜΟΣ έχουν την τιμή να εκδίδουν βιβλία τους. Το αριστούργημα αυτό, που πήρε τον τίτλο του από ένα διήγημα του παρόντος βιβλίου, αγκαλιάζει την απελπισία του σύγχρονου Έλληνα, χαιδεύει την \"εκκλησιαστικότητα\" των μελών της Ορθόδοξης Εκκλησίας, τονώνει το χαμένο αλλά μάλλον κρυμμένο θησαυρό των ανθρώπων, ο οποίος δεν είναι άλλος από το σεβασμό. Το σεβασμό στη διαφορετικότητα, στη μοναδικότητα, στην ελευθερία των επιλογών μας, ακόμα και στη σχέση μας με το Θείο. Τον Άγνωστο αλλά και τόσο γνωστό Θεό. Τον Πάσχοντα Θεό. Την Θεική παρέα, όπως πολύ σωστά χαρακτηρίζει ο Κινέζος μοναχός πρωταγωνιστής του Αγίου Όρους. Μια Θεική παρέα που απουσιάζει από τον Βουδισμό, τον οποίο οικειοθελώς άφησε πίσω του, στην πλούσια παράδοση της μακρυνής Κίνας. Επενδύοντας μόνο δύο νύχτες για την ανάγνωσή του, αισθάνομαι πλουσιότερος από κάθε Διεθνή και μη Νομισματικό Ταμείο, πολυτιμότερος ως άνθρωπος πάνω στη γη, στην οποία καλούμαι ν\' αφήσω την χαραμάδα της αιωνιότητας, το Θεικό χάδι μου πάνω στους ανθρώπους που με περιβάλλουν. Την ελπίδα σε όσους την άφησαν στον άχρονο χρόνο. Έτσι, κλείνοντας, επιλέγω ένα ακόμη απόσπασμα από το βιβλίο και εύχομαι Καλή Χρονιά σε όλους με Πίστη και Αγάπη, τα οποία σίγουρα θα συναντήσετε στους πρωταγωνιστές, όχι ενός μεγάλου καναλιού, αλλά ενός μεγάλου Συγγραφέα... \"Σάμπως άμα κλαίω και μουρμουρίζω γι\' αυτά που έχασα θα κερδίσω τίποτα; Ας ζω τουλάχιστον με αυτά και γι\' αυτά που έχω\"