ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΡΕΣΤΙΑΝΚΙΝ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ. " Ο άνθρωπος, σε όποια εποχή και να ζει θέλει δεν θέλει, κάνει την επιλογή που καθορίζει το μέλλον του στην αιωνιότητα. Αυτό έχει παραχωρηθεί από τον Θεό και δεν γίνεται να το σταματήσει ούτε το πιο παντοδύναμο χέρι, ούτε η πιο μαζική διαμαρτυρία. Ότι όρισε ο Θεός θα εκπληρωθεί χωρίς αμφιβολία."

Αγαπητέ εν Κυρίω Ν.!

Ο άνθρωπος, σε όποια εποχή και να ζει θέλει δεν θέλει, κάνει την επιλογή που καθορίζει το μέλλον του στην αιωνιότητα. Αυτό έχει παραχωρηθεί από τον Θεό και δεν γίνεται να το σταματήσει ούτε το πιο παντοδύναμο χέρι, ούτε η πιο μαζική διαμαρτυρία. Ότι όρισε ο Θεός θα εκπληρωθεί χωρίς αμφιβολία. Όμως πότε, πώς; Αυτό δεν μας έχει δοθεί να το γνωρίζουμε και η Γραφή μάς αποτρέπει από την επιθυμία να το μάθουμε. Διότι το έχει θέσει ο Κύριος υπό τη δική Του εξουσία.

Ή μήπως ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός δεν ύψωσε την αρχιερατική Του προσευχή για όλες τις εποχές και για όλους τους πιστούς χριστιανούς; Διαβάστε προσεκτικά το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, κεφ. 17. Εκεί βρίσκεται η απάντηση σε όλες τις συγχύσεις μας, που δεν είναι κάτι άλλο παρά αμφιβολίες και ταλαντεύσεις της πίστης. Προσέξτε ιδιαιτέρως τα λόγια: «ουκ ερωτώ ίνα άρης αυτούς έκ τού κόσμου, άλλ' ίνα τηρήσης αυτούς εκ τού πονηρού...». Όλη μας η θεία Λατρεία, όλη η Αγία Γραφή μιλούν για το ανίκητο όπλο της πίστης: 

«Επί τον Κύριον ό έσχηκώς ελπίδα, ού δείσει τότε, ότε πυρί τά πάντα κρίνει και κολάσει» (Αντίφωνο β'. Αναβαθμοί πλ. Δ' ήχου). Βέβαια, «οίδε Κύριος ευσεβείς εκ πειρασμού ρύεσθαι. αδίκους δε τηρείν εις ημέραν κρίσεως κολαζομένους...» (Β' Πέτρα. 2,9).

Τώρα όμως κανείς δεν μιλά για τον Κύριο, κανείς δεν μιλά για την παντοδυναμία Του, το έλεος, την αγάπη. Μόνο ένα πράγμα ακούγεται τώρα, ότι ο εχθρός εξαπατά κι αν δεν μας εξαπατήσει σήμερα, θα μας εξαπατήσει αύριο. Μα δεν σας προκύπτει το ερώτημα: γιατί, όταν πάνω σε όλα τα τρόφιμα και τα αντικείμενα πρώτης ανάγκης έβαζαν τον ραβδωτό κώδικα με τα τρία εξάρια, γύρω υπήρχε κοινή σιωπή; Όλα όσα πωλούνται στην αγορά δεν τα κατάπιαμε και δεν τα μασάμε ακόμη; Και τους ραβδωτούς κώδικες τους έβγαλαν από το χαρτί της εφορίας και δεν χρειάζεται να γράψουμε δήλωση, αλλά ο θόρυβος ακόμη εξακολουθεί, δεν έχει τέλος, και το ψέμα πλέκει ψέμα, και οι άνθρωποι που έχουν απλή ψυχή, τρέχουν μακριά από την Εκκλησία με σύγχυση και τρόμο ’ τρέχουν μακριά από τη σωτήρια κιβωτό που έχει τιμονιέρη τον ίδιο τον Κύριο. Ορίστε τι κλίμακας πλάνη σχεδίασε και υλοποιεί τώρα ο εχθρός.

Όσο για τους ραβδωτούς κώδικες: αν την παρούσα στιγμή τούς κοιτάξουμε από την άποψη του πιστού ανθρώπου, τι να πούμε; Για τον άπιστο δεν είναι τρομακτικοί. διότι η άγνοια καθαυτή είναι η σφραγίδα της επικείμενης απώλειας, για την οποία ο άνθρωπος δεν σκέφτεται, αλλά και τον πιστό επίσης αυτά τα τρία εξάρια δεν τον απειλούν ακόμη, αφού στα χέρια μας, στην καρδιά μας και στον νου υπάρχει ακόμη ενεργή η θεία σφραγίδα: το σημείο του σταυρού, εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος καν θανάσιμόν τι πίωσιν, ού μη αυτούς βλάψη.

Οι τω Σταυρώ τειχιζόμενοι, τω εχθρώ άντιτασσόμεθα, μη δειλιώντες τας αυτού μεθοδείας και ένέδρας... Κύριε, όπλον κατά τού Διαβόλου (όχι μόνο κατά των τριών εξαριών, αλλά κατά του ίδιου του διαβόλου) τον Σταυρόν σου ημών δέδωκας φρίττει γάρ και τρέμει, μη φέρων καθοράν αυτού την δύναμιν, ότι νεκρούς άνιστα και θάνατον κατήργησε...

Όμως αυτό ισχύει αν έχουμε πίστη στον Θεό και ελπίδα αταλάντευτη. Χωρίς πίστη όλα είναι τρομακτικά και την ίδια τη ζωή δεν αξίζει να τη ζει κανείς.

Μήπως είναι τάχα η κληρονομιά της Εκκλησίας, η θεία Λατρεία, μια σύλληψη μόνο για δακρύβρεκτα συναισθήματα; Όχι, όχι κι όχι! Διότι ο λόγος του Θεού είναι ζωντανός και ισχυρός και πιο κοφτερός από κάθε σπαθί δίστομο... 0 άγιος Φιλάρετος (Ντροζντώφ) έλεγε ότι ακόμα και στο προφανές δεν θα πιστέψει, αν αυτό αντιτίθεται στη Γραφή. Να η δύναμη της πίστης!