ΑΜΒΛΩΣΗ Ή ΑΛΩΣΗ ΠΑΤΗΡ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΤΑΜΠΑΚΗΣ.

ΓΕΡΟΝΤΑ τι κανόνα  βάζετε για τις εκτρώσεις;

Η βαρύτερη τιμωρία ή μάλλον αυτοτιμωρία  όσων έχουν διαπράξει έκτρωση είναι, όταν κάποτε αφού καταλάβουν  τι κάνανε, μεταμεληθούν, μετανοήσουν ακόμη και εξομολογηθούν, εντούτοις  και ενώ τους συγχωρά ο ίδιος ο Θεός  εκείνοι ποτέ δεν συγχωρούν τον εαυτό τους.

Ένα ισόβιο μαρτύριο, του να νοιώθεις πως σε απορρίπτει  και σε εκτρώνει ακόμη και ο ίδιος σου ο εαυτός.

Έτσι οι περισσότερες παθαίνουν κατάθλιψη φανερή ή υπολανθάνουσα, αχρηστεύονται και με ό,τι καταπιαστούν προκοπή δεν βλέπουν από την ίδια την ανάγκη τους για αυτοτιμωρία αφού ποτέ δεν δίνουν άφεση στον εαυτό τους. Έτσι η άμβλωση που έκαμαν γίνεται άλωση της χαράς για αυτές τις καϋμένες ψυχές.

Είναι φρικτό πράγμα! Τι παραπάνω κανόνα να βάλεις μετά;

Από το βιβλίο για τις αμβλώσεις «ΕΚΕΙ ΘΑ ΔΕΙΣ ΟΛΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ» εκδ.ΘΥΡΑ