Μιά φορά καθώς είμαστε με τον Όσιο Πορφύριο έτυχε να 'μαστε οι δυό μας, μεγάλη τιμή και χαρά για μένα, άρχισε να μου μιλάει αλλιώς. Και μου έλεγε: - Εγώ ειμί το Φως του κόσμου.

<<Μιά φορά καθώς είμαστε με τον Όσιο Πορφύριο έτυχε να 'μαστε οι δυό μας, μεγάλη τιμή και χαρά για μένα, άρχισε να μου μιλάει αλλιώς. Και μου έλεγε:
- Εγώ ειμί το Φως του κόσμου.
Εγώ έμεινα. Τα ‘παιξα. Τελείωσε.
- Τι ήταν αυτό, παππούλη; του λέω.
Μου λέει:
- Πήγα τώρα στην εποχή του Ιησού και άκουσα πώς μιλούσε ο Ιησούς, με βάση το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον. Και μιμήθηκα και την φωνή Του και τα πάντα και στα ‘πα να τ’ ακούσεις και συ. Να δεις ότι η Εκκλησία είν’ η Αλήθεια, η Οδός και η Ζωή και η Ανάστασις!
Έπαθα. Πάνε οι Άγιοι στο παρελθόν. Και το φέρνουν στο παρόν. Παν στον καιρό εκείνο και φέρνουν τον καιρό εκείνο στον καιρό τούτο. Αυτό είναι ο λειτουργικός χρόνος. Που ‘ναι ένα μυστήριο. Είναι ένα δώρο του Αγίου Πνεύματος.

Από το βιβλίο του Γέροντα Ανανία Κουστένη: ''Λόγοι για τον Άγιο Πορφύριο'' των Εκδόσεων ''Ακτή''.>>