Παιδί μεγαλωμένο μέσα και γύρω από την Εκκλησιά……

 

Παιδί μεγαλωμένο

μέσα και γύρω από την Εκκλησιά……

διακριτικά, απαλά

όχι υστερικά(να με σέρνουν με το ζόρι….)

βρήκα(και βρίσκω) απίστευτη γαλήνη και δύναμη

στην αγκάλη Της(Εκκλησίας)

μα είναι και κάποιες γωνίες της……

τόσο σκοτεινές……

με αόρατους ιστούς……

ακόμα το παιδί μέσα μου τρομάζει από

τον ‘’μπαμπούλα’’ που καιροφυλακτεί……

Γι' αυτό ζητάω από Εκείνον(Χριστό)

κι όταν Τον σπρώχνουν μακριά μου

τα βρώμικα κομμάτια μου,

να αφήνει λίγο την Χάρη Του δίπλα μου

(ένα ‘’φωτάκι’’ αναμμένο)

γιατί φοβάμαι……το σκοτάδι

που βασιλεύει

στις χαμογελαστές μάσκες(βλ. Joker)

που φοριούνται σε χώρους

που μοσχοβολά λιβάνι και κερί.....

Είναι φορές που δεν μ’ Ακούει

κι είναι ο χρόνος…… εφιαλτικός……

Είναι φορές που στέλνει κοντά μου

ανθρώπους απλούς μα τόσο φωτεινούς

η παρουσία τους δίπλα μου…..

τόση παρηγοριά……

ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ.