Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥἩ εὐλογημένη "μύγα" Του! Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ καί ἕτερος Χρῆστος εἰς Χριστόν!..

Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ἡ εὐλογημένη "μύγα" Του! Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ καί ἕτερος Χρῆστος εἰς Χριστόν!..

-Φίλες καί Φίλοι μου,

Στίς 2 Φεβρουαρίου 1918, πρίν 103 ἔτη, ὁ Προαιώνιος ἔστειλε στήν γῆν ἔνσαρκον ἄγγελό Του, νά εὐαγγελισθῇ μέ τό ἄφωνο πλήν εὔγλωττο κήρυγμα τοῦ παραδείγματός του, τήν χάρη τῆς εὐλογίας τοῦ Οὐρανοῦ! Ἀναφέρομαι στόν πάνυ ἀξίως φέροντα τό ὑπέρ πᾶν Ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, Χρῆστον Ἀδάμ (+14.11.2016) ἀπό τά Σπάτα, τόν ὁποῖον μᾶς ἄφησεν 98 χρόνια ὁ Θεός στήν γῆν, ὡσάν «μικράν ζύμη», γιά νά μάθουμε ὅλοι ἐμεῖς πού ἀξιωθήκαμε νά τόν γνωρίσουμε, νά… ζυμώνουμε θεαρέστως τήν ζύμη τῆς καρδιᾶς μας, γιά νά τήν προσφέρουμε στήν συνέχεια μοσχομύριστο πρόσφορο στόν Μεγάλον Ἀρχιερέα Χριστόν!.. Αὐτός ὁ ὅλως πρόθυμος Ἀδάμ Τοῦ Νέου Ἀδάμ, ὁδοδείκτης πρός Ἐκεῖνον!

Ἕνας αἰώνας ἁγίας ζωῆς, ἀταλαντεύτως προσανατολισμένης Στόν πρό πάντων τῶν αἰώνων! Ταπεινός, ἁγνός, ἁπλός, βιοπαλαιστής ἀμπελουργός πού κληρονόμησε λίγη γῆν ἐν εἴδει κλήρου ἀπό τόν ἥρωα τοῦ Α΄παγκοσμίου πολέμου πατέρα του Κωνσταντῖνον Ἀδάμ, ἀσχολήθηκε μέ τήν ἄμπελο πού τόσο τίμησε ὁ Θεάνθρωπος, ταυτίζοντάς την μ᾿ Ἐκεῖνον! «Μιλοῦσε» στά κλήματα, τά χάιδευε, ἐπικοινωνοῦσε μαζί τους!.. Ἔβλεπε πάνω καί πίσω ἀπό αὐτά, τό χέρι τοῦ Θείου Κηπουροῦ στήν ζωή γενικῶς καί στήν δική του… Πήγαινε στά κληματάκια του ὁδηγώντας τό τεράστιο -σέ σχέση μέ τό βραχύ ἀνάστημά του- τρακτέρ, μοιάζοντας σάν μύγα πάνω στό θηριῶδες ἐργαλεῖον· εὐλογημένη μυγούλα τοῦ Θεοῦ!.. 

Μέ τήν ἐπίσης μακαριστή σύζυγό του Γιαννούλαν -ἄλλην ἁγνήν ὕπαρξη ἀπό τά μέρη τῶν Θηβῶν- ἔστησαν τό βλογημένο σπιτικό τους, ἀφοῦ πρῶτα ἐκεῖνος ὡς προστάτης οἰκογενείας ἀπό τήν τρυφεράν ἡλικία τῶν ὀκτώ ἐτῶν, μεγάλωσε καί ἀπεκατέστησε τά τέσσερα ἀδέλφια του!.. Μέ τήν κυρα-Γιαννούλα (τό γένος Σοφία) μέ… σοφίαν ἀνέθρεψαν -οἱ ἁπλοϊκοί αὐτοί ἄνθρωποι- τίς δύο θυγατέρες τους, καμαρώνοντάς τις καθηγήτριες σέ πανεπιστημιακό -καί ὄχι μόνον- ἐπίπεδο. Δέν τίς διέθρεψαν ἁπλῶς, μά τίς ἀνέθρεψαν παιδαγωγικῶς κι ἐκεῖνες, ἀντιδωρώντας, τούς ἀνακούφισαν ὑποδειγματικῶς καί στό πολυχρόνιον γῆρας καί στίς δοκιμασίες τῆς ὑγείας τους…  Ὁ Κύριος ἐδοκίμασε τόν μπαρμπα-Χρῆστο κι ἐκείνην «ὡς χρυσοῦν ἐν χωνευτηρίῳ» καί διανύσαντες τό ἐπίγειο στάδιο τῶν ἀρετῶν ὑποδειγματικῶς, κοσμοῦν πλέον τήν Θριαμβεύουσαν Ἐκκλησία τῶν Οὐρανῶν.

Ὁ καλοκάγαθος μπαρμπα-Χρῆστος ἐδιάβαζε εὐκαίρως-ἀκαίρως τήν Ἁγία Γραφή κι ἔκανε καθημερινῶς ἀτέλειωτες ὧρες προσευχήν, ἀξημέρωτα πάντοτε τόν Ἐξάψαλμον, ὅλη μέρα στό ἀμπέλι συνεχῶς τήν Παράκληση καί τούς Χαιρετισμούς, ξέροντας μάλιστα ὅτι «τόσα» κλήματα θά περιποιηθῇ, λέγοντας τήν κάθε Ἀκολουθία! Περί τήν ἡλίου δύσιν ἔκανε τήν Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ καί τοῦ Ἀποδείπνου πλυμμένος, ξυρισμένος, ντυμένος «μέ τά καλά του», φορώντας τά καλά παπούτσια κι ὄχι παντοῦφλες! Ἄκουε τήν Ἀκολουθίαν ἀπό τό ραδιόφωνο καί συμμετεῖχεν ἐνεργῶς, ἔχοντας ὅλα τά ἐκκλησιαστικά βιβλία ἀνοιγμένα μπροστά του! Πόσο -δίχως νά τό γνωρίζῃ- δίδασκε μέ τήν τρισευλογημένη καθημερινότητά του, αὐτός ὁ μικρός τό δέμας, ὁ μέγας στό πνευματικό καί ἠθικόν ἀνάστημα ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ!.. 

Ὅταν ἐπρόκειτο νά κοινωνήσῃ, τότε εἶχε... πανηγύρι ὁ Οὐρανός! Ἔκοβε ἕνα μήνα τό κρέας, μισό μήνα τό ψάρι καί τίς τρεῖς τελευταῖες ἡμέρες τό λάδι!.. Ἀφ᾿ἑσπέρας «ἄλλαζε τό δέρμα του» καθαριζόμενος σχολαστικῶς, διάβαζε ξανά καί ξανά τήν Ἀκολουθία τῆς Θείας Μεταλήψεως καί τό πρωί –ἄυπνος σχεδόν- προσήρχετο ὄντως «μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης», ἔχοντας ζητήσει προηγουμένως συγχώρησιν ἀπό τούς πάντας καί τά πάντα, ζῶντας τε καί τεθνεῶτας!!!  Ἄν μάθαινα ὅτι ζητοῦσε συγγνώμη καί ἀπό τά… κλήματα, δέν θά μέ παραξένευε καθόλου!.. Ἀπαραιτήτως πάντοτε πήγαινε καί στόν τάφο τῆς ἐνάρετης μητέρας του Μαριγῶς, γιά νά τῆς ζητήσῃ συγγνώμη!.. Κάποτε προσῆλθε στό Ποτήριον τῆς Ζωῆς, μή ἔχοντας κατορθώσει νά ζητήσῃ συγχώρηση ἀπό τήν πρώτη θυγατέρα του, πού βρισκόταν -στά πλαίσια τῆς διδακτικῆς διακονίας της- στό πανεπιστήμιο Θεσσαλίας καί ὡς ἐκ τούτου τήν ἔψαχνε μανιωδῶς. Δέν «τοῦ πήγαινε» νά μεταλάβῃ ἀσυγχώρητος καί ἀπό ἐκείνην, ὁπότε μόλις ἔφθασε μπροστά στό Ἅγιο Ποτήριο καί κρατώντας ἤδη τό ἱερό μάκτρο κάτωθεν τῶν χειλέων, ἔστρεψε πρός στιγμήν τό πρόσωπό του πρός τήν κατεύθυνση τῆς… Λαμίας καί ἀφοῦ εἶπε «συγγνώμη, Μαρία», κοινώνησε περιχαρής! Ἡ ἐκζήτηση συγγνώμης, ἦταν ὁ μεγάλος ἔρωτάς του, ὁ θεῖος ἔρως!.. Βεβαίως, αὐστηρῶς ἀπαραίτητη προηγουμένως ἡ Ἐξομολόγησή του. Ἄν πήγαινε στά Σπάτα νέος Ἱερεύς, ἔτρεχε ὁ μπαρμπα-Χρῆστος νά τοῦ... παραπονεθῇ ὅτι οἱ μεγαλύτεροι Ἱερεῖς πού ἐδέχοντο τήν Ἐξομολόγησή του, δέν τοῦ ἔβαζαν κανόνα, ἐπιτίμια καί πῶς, ἔτσι, θά… διορθωθῇ;! Μή ἔχοντας νά πῇ ἁμαρτήματα, ὁ εὐλογημένος αὐτός κοσμοκαλόγηρος, εἶπε σέ κάποιο Κληρικό: Ἐγώ καί τώρα πού γέρασα θέλω νά νηστεύω κι οἱ κόρες μου συνεχῶς «φάε-πιέ, φάε-πιέ» μοῦ λένε· συμβούλεψέ τις, πάτερ μου, γιά νά μή χάσω καί ἀπ᾿ αὐτό τήν ψυχή μου!..

Ἡ καθαρότητα-ἁπλότητά του, ἀβιάστως ἐξεδηλώνετο συνεχῶς. Κάποτε εἶχε πάει στό ἀμπέλι του στό Πικέρμι. Γονάτισε ἀμέσως καί λέγοντας τούς Χαιρετισμούς, ἄρχισε νά περιποιῆται τά κλήματα. Ἔτσι σκυφτός ὅπως ἦτο, νιώθει ἕνα χέρι νά τόν κτυπᾶ μαλακά στήν πλάτη. Πιστεύοντας ὅτι κάποιος ἤθελε νά περάσῃ ἀπό τό μονοπάτι κι ἐμποδιζόταν, τοῦ λέει «μισό λεπτό, σηκώνομαι». Ἀντί ἄλλης ἀπαντήσεως, νιώθει τόν κοντούλη παριστάμενο, νά… σκαρφαλώνῃ στήν πλάτη του!.. Στρέφει σαστισμένος καί βλέπει τόν πασίγνωστο χιμπατζῆ τοῦ πλησίον κατοικοῦντος Μ. Ἔβερτ, Ἀζάνκα, πάνω στόν ὦμο του. Εἶχε ψιλοσκοτεινιάσει καί τρόμαξε ὁ ἀγαθός παππούς, νομίζοντας πώς ἦταν ὁ ἐνοχλημένος ἀπό τούς Χαιρετισμούς πού ἔκανε, διάβολος! Ὅπως ἐδιηγεῖτο ἐν συνεχείᾳ -πρός μεγάλη τέρψη τῶν ἀκροατῶν του- «ἔκανα-ξαναέκανα τόν Σταυρό μου, τίποτε αὐτός, δέν ἔφευγε· ὁπότε σκέφθηκα κι ἐγώ, τί σόι διάβολος εἶναι τοῦτος, πού δέν ἐξαφανίζεται μέ τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ»!!! Μετά πῆγε στήν πύλη τῆς ἐξοχικῆς κατοικίας καί παραπονέθηκε πώς «κόπηκε ἡ χολή του» καί νά προσέχουν τίς ἐξόδους τοῦ συμπαθεστάτου ζωντανοῦ! Αὐτός ὁ τρισχαριτωμένος παππούς, πού ἄφησε στά βουνά τῆς Πίνδου τρία δάκτυλα ἀπό τά κρυοπαγήματα, σκεφθῆτε τή λαχτάρα πού πέρασε αυτό τό σούρουπο, μέ τήν ἀπροσδόκητη ἐπίσκεψη στήν πλάτη!!! 

Θέλοντας νά χαριτολογήσῃ μέ τήν ζηλευτήν ἡλικία του, ἔλεγε ὅτι σέ κάποιο συνομίληκον 98χρονο φίλο του, ὁ γιατρός τοῦ εὐχήθηκε νά τά ἑκατοστήσῃ. «Τσιγγοῦνος εἶσαι, γιατρέ», ἔλεγε καί ξανάλεγε ὁ μπαρμπα-Χρῆστος, μεταφέροντας τήν εὔθυμη ἀπάντηση τοῦ ἄλλου αἰωνοβίου!

Νιώθω μεγάλην εὐλογία τοῦ Οὐρανοῦ,τό ὅτι τόν ἐγνώρισα καί συνομιλήσαμε στά πλαίσια συγγραφῆς τοῦ ταπεινοῦ βιβλίου μου «Ὁ Χριστός στά Σπάτα». Εἶμαι εὐτυχής πού δέχθηκα οἰκογενειακῶς τίς θεοπειθεῖς εὐχές αὐτοῦ τοῦ -ταπεινῶς φρονῶ- ἁγίου ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ!

-Μπαρμπα-Χρῆστο, ἁπλούστατε, εὐλογημένε, χαριτωμένε ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, εὔχου ὑπέρ ἡμῶν!

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, τό 2000, ἐκοιμήθη σέ ἡλικίαν ὀγδόντα ἐτῶν καί ἕνας ἄλλος Χρῆστος, ὁ Χ. Γ. Κονίδης, πατήρ τῆς συζύγου μου Γεωργίας καί ἐμοῦ, εὔθυμος, θυμόσοφος, ἐργατικός, λεβέντης, μερακλῆς ἀπό τίς Ἀμυγδαλιές, ἕν ἀπό τά χωριά τοῦ Ἐπικουρείου Ἀπόλλωνος στήν δυτική Πελοπόννησον. 

Ὁ Χριστός νά ἀναπαύῃ τόν ἕνα καί τόν ἄλλον Χρῆστον, μετά τῶν ἁγίων.

Εὐγνωμόνως

Ἐ μ μ α ν ο υ ή λ  M ε λ ι ν ό ς

Θεολόγος Συγγραφεύς

Διευθυντής τῆς Bιβλιοθήκης

τῆς ῾Iερᾶς Συνόδου 

τῆς ᾿Eκκλησίας τῆς ῾Eλλάδος

E-mail: ManolisMelinos@gmail.com 

Http//: www.manolismelinos.com