ΘΛΊΨΗ ΜΌΝΟ ΘΛΊΨΗ

Η καρδιά μου γεμίζει λύπη όταν βλέπω τι συμβαίνει με την πομπή του Ποτσάεφ.  Πέντε χιλιάδες άνθρωποι, μεταξύ των οποίων μικρά παιδιά, ηλικιωμένοι, περπατούν μέσα στη ζέστη με μια προσευχή στον Θεό και τη Μητέρα του Θεού για την Πατρίδα μας, για ειρήνη, για τη σωτηρία μας.  Και κάποιοι τρελοί τους κλείνουν τους δρόμους, (!) δεν τους δίνουν την ευκαιρία να τραβήξουν νερό, μην τους αφήνουν να περάσουν από τα χωριά .... Αυτοί οι εξομολογητές γονατίζουν, προσεύχονται, τριγυρίζουν αυτά τα χωριά με κυκλικούς κόμβους (και τη νύχτα ), - και όλα με ειρήνη και αγάπη.  Αν και οι σταυροφόροι μπορούσαν εύκολα να σαρώσουν όλους εκείνους τους κλοιούς και τα φράγματα, που συγκέντρωναν αρκετές δεκάδες άθεους.  Για τι είδους ειρήνη στη χώρα μας μπορούμε να μιλήσουμε όταν δεν έχουμε ειρήνη μεταξύ μας;  Για το τι ανεξαρτησία από τον διάβολο, όταν οι ίδιοι οι άνθρωποι, με την τρέλα, το θυμό και το μίσος τους, του δίνουν την ευκαιρία να κάνει τις «βρώμικες πράξεις» του στην Πατρίδα Μας.  Κύριε, σώσε και ελέησον την Ουκρανία!» Μητροπολίτης Ζαπορόζιε Λουκάς