ΠΑΡΑΒΟΛΉ Η ΘΆΛΑΣΣΑ.

 Μια παραβολή

Ένα αγόρι που γεννήθηκε σε ένα φτωχό, μακρινό χωριό κάποτε ονειρεύτηκε τη θάλασσα. Όμως ούτε οι γονείς του ούτε οι υπόλοιποι άνθρωποι που ζούσαν στο χωριό ήξεραν καν το όνομα της τεράστιας έκτασης του νερού και δεν πίστευαν ότι κάτι τέτοιο μπορούσε να υπάρξει.
Έχοντας γίνει νέος, το αγόρι αποφάσισε να αναζητήσει τα όνειρά του. Όλοι στο χωριό νόμιζαν ότι ήταν τρελός. Αλλά περπάτησε με πείσμα στο δρόμο μέχρι που βρέθηκε σε μια διακλάδωση του δρόμου.

Έχοντας επιλέξει ένα από τα μονοπάτια, σύντομα βρέθηκε σε ένα χωριό του οποίου οι κάτοικοι απολάμβαναν γαλήνη και ευημερία. Επίσης δεν άκουσαν τίποτα για το ότι κάπου υπάρχει μια απέραντη έκταση με νερό, αλλά πρόσφεραν στον νεαρό να μείνει μαζί τους και να ζήσει την ίδια ζωή με εκείνους.

Στο χωριό, έπρεπε να δουλέψει λιγότερο από ό,τι στο γενέθλιο χωριό του και η ζωή ήταν πολύ πιο γεμάτη και χαρούμενη, έτσι ο νεαρός έμεινε εκεί για αρκετά χρόνια. Αλλά μια μέρα ονειρεύτηκε ξανά τη θάλασσα. Και έφυγε από το χωριό.

Επιστρέφοντας στη διχάλα, διάλεξε άλλο δρόμο και μετά από λίγο βρέθηκε σε μια μεγαλούπολη. Ήξεραν ότι κάπου υπάρχει θάλασσα, αλλά κανείς δεν επρόκειτο να την ψάξει. Η ζωή στην πόλη γοήτευσε τον μεγάλο νεαρό άνδρα. Για αρκετά χρόνια κατέκτησε νέες χειροτεχνίες, άνοιξε το δικό του εργαστήριο, παντρεύτηκε και έκανε παιδιά. Ξέχασε το όνειρό του.

Όταν όμως τα εγγόνια αυτού του ανθρώπου είχαν ήδη μεγαλώσει, ξαφνικά ονειρεύτηκε ξανά τη θάλασσα. Και έφυγε από την πόλη, επιστρέφοντας στη διχάλα του δρόμου. Εκεί διάλεξε το τελευταίο στενό μονοπάτι που τον οδηγούσε στους πρόποδες ενός ψηλού βουνού. Ο ηλικιωμένος κατάλαβε ότι σκαρφαλώνοντάς το, μπορούσε τουλάχιστον να δει τη θάλασσα από μακριά.
Για πολλές ώρες ανέβαινε αργά στο απότομο μονοπάτι του βουνού. Οι δυνάμεις του είχαν σχεδόν εξαντληθεί όταν έφτασε στην κορυφή.

Από ψηλά είδε μια διακλάδωση στο δρόμο, ένα χωριό όπου πέρασε τα νιάτα του και μια πόλη όπου έζησε όλα τα τελευταία του χρόνια. Το βλέμμα του πήγε πιο πέρα ​​προς τον ορίζοντα. Και είδε την απέραντη θάλασσα από μακριά. Ο γέρος ένιωσε το κεφάλι του να γυρίζει. Πριν όμως σταματήσει η καρδιά του, κατάλαβε ότι όλοι οι δρόμοι από τη διχάλα οδηγούσαν στη θάλασσα, αλλά δεν πέρασε κανέναν από αυτούς μέχρι το τέλος.

Tamara Fedorovna Moskalenko