ΑΦΉΓΗΣΗ ΘΑΥΜΑΣΤΉ.

«Βρισκόμουν στό ἁμάξι μου στό Μενίδι, στό κεντρικό δρόμο... εἶχε κίνησι... πολύ κίνησι, καί εἴχαμε σχεδόν ἀκινητοποιηθῆ!

Βλέποντας τά ἁμάξια γεμάτα κόσμο, τούς περαστικούς στό πεζοδρόμιο, ἀναρωτήθηκα μέσα μου καί εἶπα...

Ἄχ Παναγία μου, τόσος κόσμος, τόσες ψυχές, πόσες ἄραγε ἀπό αὐτές ἀγωνίζονται γιά τή σωτηρία τους;

Τρέχουν, βιάζονται, ἀγωνιοῦν γιά τίς βιοτικές μέριμνες... ἄραγε γιά τήν αἰώνια ψυχή τους τί κάνουν;

Καλή μου Παναγία, τόσος κόσμος, πόσοι ἄραγε ἀπό αὐτούς Σέ ἀγαπᾶνε, πόσο Σέ τιμοῦν;

Αὐτές καί παρόμοιες σκέψεις ἔκανα, ἀδελφέ, ὅση ὥρα ἤμουν στό μποτιλιάρισμα...

Ξάφνου εἶδα στόν καθρέφτη ὀπισθοπορίας ἕνα ποδηλάτη, ἕνα νεαρό ἄνδρα νά ἐλίσσεται ἀνάμεσα ἀπ᾽ τά ἁμάξια...

Ἔστριψε λίγο καί ἀνέβηκε στό πεζοδρόμιο γιά νά κινηθῆ γρηγορότερα, μιᾶς καί εἴχαμε κολλήσει!

Δέν ξέρω γιατί ἀλλά τά μάτια μου κόλλησαν πάνω του.

Ὅσο πλησίαζε, ποδηλατῶντας ἀργά, μιᾶς καί ἦταν πάνω στό πεζοδρόμιο, μοῦ φάνηκε ὅτι κάτι ψέλλιζε...

Ὅταν πιά πέρασε δίπλα μου ἀπ᾽ τό μισάνοιχτο παράθυρό μου... ὤ τῶν θαυμάτων σου Παναγία μου... τόν ἄκουσα νά λέη ξεκάθαρα καί δυνατά...

Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε!!!!

Ἀδελφέ, ξαφνιάστηκα βλέποντάς τον νά ἀπομακρύνεται μπροστά μου!

Προφανῶς ὁ ἀδελφός μας, ὁ ποδηλάτης στόν κεντρικό δρόμο τοῦ Μενιδίου ἔλεγε τούς Χαιρετισμούς!

Σταυροκοπήθηκα!

Πές μου, ἀδελφέ, δέν ἦταν θαῦμα αὐτό, δέν ἦταν σημεῖο αὐτό τῆς Παναγίας μας;

Νά ἀπαντήση ἄμεσα, μέσα σέ δευτερόλεπτα στήν ἀπορία μου;

Σταυροκοπηθήκαμε καί ἐμεῖς ἀκούγοντας τόν Πασχάλη νά μᾶς διηγῆται τή ἐμπειρία του αὐτή!

Ἄμεση ἦταν ἡ ἀπάντησι τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου στήν ἀπορία του!!»(ΑΦ).

https://theflowersoforthodoxy.blogspot.com