Συγγραφέας Ντάρια Ντόντσοβα συγχώρεση και καρκίνος.

 

Ξέρεις τι φοβάμαι; Ότι θα πεθάνω, θα σταθώ μπροστά στον Κύριο, και θα με κοιτάξει και θα κλάψει. Και η φρίκη αυτού του Κυρίου, που κλαίει εξαιτίας μου, που δεν μπορεί να με σώσει με δικό μου λάθος - αυτό είναι ίσως το πιο τρομερό πράγμα που μπορεί να συμβεί στη ζωή. Με σταματάει τώρα, με προστατεύει από πολλά πράγματα που πιθανότατα θα μπορούσα να κάνω αν δεν φοβόμουν αυτά τα δάκρυα του Κυρίου. Δεν φοβάμαι ότι θα με τιμωρήσει. Φοβάμαι ότι θα τον στεναχωρήσω.

Μέχρι να σε χαστουκίσουν, στο πρόσωπό σου  πρώτον, δεν θα καταλάβεις ποτέ αυτόν που σέ χαστούκισε. Δεν θα μπορέσεις να συμπονέσεις έναν άνθρωπο. Λίγοι άνθρωποι μπορούν να το μάθουν αυτό χωρίς τη δική τους θλιβερή εμπειρία.

Και δεύτερον, σου δείχνει: Θεέ μου, πόσο χαρούμενη ήμουν μέχρι τη στιγμή που διαγνώστηκα με καρκίνο! Θεέ μου, δεν κατάλαβα πώς ζω ευτυχισμένα! Αυτό είναι πιθανώς για να καταλάβουν οι άνθρωποι ότι η ζωή είναι χαρούμενη. Είναι χαρούμενη τώρα, σήμερα, αυτή τη στιγμή, παρά το σκισμένο σου καλσόν.

Οποιαδήποτε ασθένεια είναι μια δοκιμασία. Εμφανίζονται απολύτως όλοι: συγγενείς, συνάδελφοι. Και κάποια στιγμή ξαφνικά αποδεικνύεται ότι το άτομο που αγαπούσες και σεβάστηκες σε άφησε, έφυγε. Και το άτομο με το οποίο χαιρετούσες μετά βίας μέσα από τα δόντια σου στη δουλειά, επειδή απλά δεν σου άρεσε, έτρεξε κοντά σου, έπλυνε τα πατώματα, μαγείρεψε σούπα, σου έδωσε χρήματα και σε παρηγόρησε. Άρα η ασθένεια είναι πραγματικά καλό πράγμα. Και όταν λένε ότι η ασθένεια είναι επίσκεψη στον Θεό, είναι αλήθεια.

Και υπομονή, φυσικά, θα ήθελα πολύ να το έχω - ως ταλέντο ... Όχι, δεν την έχω. Απλώς αναγκάζω τον εαυτό μου. Και κάποια στιγμή που η υπομονή μου εξαντλείται, πάω στο μπάνιο να κλάψω. Θα κλάψω, θα κλάψω και μετά θα φύγω από εκεί κανονικά. Γιατί δεν χρειάζεται να κρεμάσετε την κακή σας διάθεση σε όλους γύρω σας.

Είχα μια περίπτωση που δεν μπορούσα να συγχωρήσω έναν άνθρωπο για αρκετά χρόνια. Ο ίδιος δεν ζήτησε συγχώρεση, αλλά αυτό δεν ήταν σημαντικό για μένα. Ήταν σημαντικό για μένα να τον συγχωρήσω η ίδια , καταλαβαίνεις; Και ήταν πολύ δύσκολο. Συνέχισα να εξομολογούμαι και να μετανοιώνω που δεν μπορούσα να το κάνω. Αλλά στο τέλος τα κατάφερα..

Ξέρεις, σκέφτηκα: τι σημαίνει να συγχωρείς; Κάτσε μαζί του να πιούμε τσάι; Σιγουρα οχι. Σκέφτηκα: έρχεται η Τελευταία Κρίση, και βλέπω ότι οι αμαρτίες αρχίζουν να πέφτουν σε αυτό το άτομο και η αμαρτία που διέπραξε εναντίον μου πέφτει έξω. Και αυτή τη στιγμή πρέπει να σηκώσετε το χέρι σας και να πείτε: «Κύριε, συγχώρεσέ τον. Δεν ήξερε τι έκανε». Αυτό θα είναι η συγχώρεση. Και όταν ένιωσα ότι μπορώ να το κάνω, συνειδητοποίησα: αυτό ήταν, πραγματικά τον συγχώρεσα.

συγγραφέας Ντάρια Ντόντσοβα